restruo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈrestruoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: res·tru·ō — morphologica: re-stru-o

Notatio

← re- + struō

Verbum transitivum

restru|ō, -ere, restrūxī, restrūctum

1. Dēnuō struere, iterum exstruere.

   statuas restruere

2. (Fig.) restituere.

   fidem restruere

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
restru-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	restruō	restruam		restruēbam	restruerem	restruam
II. sing.	restruis	restruās	restrue!	restruēbās	restruerēs	restruēs	restruitō!
III. sing.	restruit	restruat		restruēbat	restrueret	restruet	restruitō!
I. plur.	restruimus	restruāmus		restruēbāmus	restruerēmus	restruēmus
II. plur.	restruitis	restruātis	restruite!	restruēbātis	restruerētis	restruētis	restruitōte!
III. plur.	restruunt	restruant		restruēbant	restruerent	restruent	restruuntō!
Thema	Vox passiva
restru-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	restruor	restruar		restruēbar	restruerer	restruar
II. sing.	restrueris	restruāris	restruere!	restruēbāris	restruerēris	restruēris	restruitor!
III. sing.	restruitur	restruātur		restruēbātur	restruerētur	restruētur	restruitor!
I. plur.	restruimur	restruāmur		restruēbāmur	restruerēmur	restruēmur
II. plur.	restruiminī	restruāminī	restruiminī!	restruēbāminī	restruerēminī	restruēminī	—
III. plur.	restruuntur	restruantur		restruēbantur	restruerentur	restruentur	restruuntor!

Thema	Vox activa
restrūx-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	restrūxī	restrūxerim	restrūxeram	restrūxissem	restrūxerō
II. sing.	restrūxistī	restrūxeris	restrūxerās	restrūxissēs	restrūxeris
III. sing.	restrūxit	restrūxerit	restrūxerat	restrūxisset	restrūxerit
I. plur.	restrūximus	restrūxerimus	restrūxerāmus	restrūxissēmus	restrūxerimus
II. plur.	restrūxistis	restrūxeritis	restrūxerātis	restrūxissētis	restrūxeritis
III. plur.	restrūxērunt	restrūxerint	restrūxerant	restrūxissent	restrūxerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	restruere	restrūxisse	restrūctūrum, -am, -um esse	restruēns		restrūctūrus, -a, -um­
Vox passiva	restruī	restrūctum, -am, -um esse	restrūctum īrī		restrūctus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
restruendī		restruendus, -a, -um			restrūctum	restrūctū

Dictiones collatae

• astruō, astruere, (adstruō)
• cirumstruō, circumstruere
• cōnstruō, cōnstruere
• dēstruō, dēstruere
• exstruō, exstruere
• īnstruō, īnstruere
• interstruō, interstruere
• obstruō, obstruere
• perstruō, perstruere
• praestruō, praestruere
• struō, struere
• substruō, substruere
• superstruō, superstruere

Translationes

Denuo struere, iterum exstruere

Anglice: rebuild (en)

Germanice: erneut aufbauen (de), wiederaufbauen (de), wiedererrichten (de)

Restituere

Anglice: restore (en)

Germanice: wiederherstellen (de), zurückversetzen (de)