rufa

Discretiva

rufa dictio est in variis linguis:

• Esperantice: rufa
• Hispanice: rufa
• Polonice: rufa

Dictiones similes

• Dacoromane: rufă

Formae affines

Latine

rūfa

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
rūfa	casus nominativus singularis · genus femininum	adiectivi rūfus
rūfa	casus vocativus singularis · genus femininum	adiectivi rūfus
rūfa	casus nominativus pluralis · genus neutrum	adiectivi rūfus
rūfa	casus accusativus pluralis · genus neutrum	adiectivi rūfus
rūfa	casus vocativus pluralis · genus neutrum	adiectivi rūfus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈruːfa/

(classice)

Syllabificatio phonetica: rū·fa — morphologica: ruf-a

rūfā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
rūfā	casus ablativus singularis · genus femininum	adiectivi rūfus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈruːfaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: rū·fā — morphologica: ruf-a

Dacoromane

rufa

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
rufa	casus nominativus/accusativus singularis articulatus	substantivi rufă

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈrufa/

Syllabificatio phonetica: ru·fa — morphologica: ruf-a

Hispanice

rufa

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
rufa	forma singularis · genus femininum	adiectivi rufo

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈrufa]

Syllabificatio phonetica: ru·fa — morphologica: ruf-a

Italice

rufa

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
rufa	forma singularis · genus femininum	adiectivi rufo

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈrufa/

Syllabificatio phonetica: ru·fa — morphologica: ruf-a

Latinitas Romana

class.  (ca. 30–22 a.C.n.)

• Ad flumina cum pecora suis temporibus anni parantur ad conceptionem partus, per id tempus adiguntur eo cotidie potum, ex eoque, quamvis sint alba, procreant aliis locis leucophaea, aliis locis pulla, aliis coracino colore. Ita proprietas liquoris, cum iniit in corpus, proseminat intinctam sui cuiusque generis qualitatem. Igitur quod in campis Troianis proxime flumen armenta  rufa  et pecora leucophaea nascuntur, ideo id flumen Ilienses Xanthum appellavisse dicuntur. —De architectura Vitruvii ^[1]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Scire autem licet integrum corpus esse, quo die mane urina alba, dein  rufa  est: illud concoquere, hoc concoxisse significat. Ubi experrectus est aliquis, paulum intermittere; deinde, nisi hiemps est, fovere os multa aqua frigida debet; longis diebus meridiari potius ante cibum; si minus, pos eum. —De Medicina Celsi ^[2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• ex hoc buxosum optimum, quod et odoratissimum, e semine autem maximum et ponderosissimum, mordens gustu fervensque in ore. adulteratur Petraeo hyperico, quod coarguitur magnitudine, inanitate, longitudine, odoris ignavia, sapore piperis. lacrimae probatio ut sit e pingui tenuis ac modice  rufa  et in fricando odorata. secundus candidi coloris, peior viridis crassusque, pessimus niger, quippe ut oleum senescit. —Naturalis historia Plinii ^[3]

Fontes

1. De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber octavus, III. [14] — rufa
2. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber primus, II. Quae imbecilis servanda sint. [4] — rufa
3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber duodecimus, cap. 54, [120] — rufa
4. Hildegardis Bingensis - Subtilitates diversarum naturarum creaturum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber secundus. Cap. XI. - De terra [I, 12]. Pagina 1214A — rufa