scitum

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈskiːtum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: scī·tum — morphologica: scit-um

Notatio

← Latine: scītus ← scīscō, scīscere

Nomen substantivum

scīt|um, -ī neut.

1. Decretum, iussum
2. (Translate) placitum, dogma

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	scītum	scīta	I
gen.	scītī	scītōrum	II
dat.	scītō	scītīs	III
acc.	scītum	scīta	IV
abl.	scītō	scītīs	VI
voc.	scītum	scīta	V

Dictiones collatae

Synonyma

• scītus, scītūs

Translationes

Decretum, iussum

Anglice: resolution (en), decree (en) Esperantice: dekreto (eo)

Germanice: Beschluss (de) m, Verordnung (de) f, Bescheid (de) m, Entscheidung (de) f, Dekret (de) n

Placitum, dogma

Anglice: theorem (en), doctrine (en)

Germanice: Lehrsatz (de) m, Grundsatz (de) m

Discretiva

scitum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
scītum	—	—	—	supinum­	accusativo	sciō
scītum	—	—	—	supinum­	accusativo	scīscō

Forma	Modus flexurae	originis
scītum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii scītus
scītum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii scītus
scītum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii scītus
scītum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii scītus
scītum	casus accusativus singularis	substantivi scītus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈskiːtum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: scī·tum — morphologica: scit-um