scitus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈskiːtus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: scī·tus — morphologica: scit-us

Notatio

← Latine: sciō, scīscō

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
scītus	—	perfectum	passiva	participium­	nominativo	sciō
scītus	—	perfectum	passiva	participium­	nominativo	scīscō

Nomen adiectivum

scīt|us, -a, -um

1. Peritus, callidus. ^[1][2]
2. (Fig.) bonus, ēlegāns. ^[1]

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	scītus	scīta	scītum	nom.	scītī	scītae	scīta
gen.	scītī	scītae	scītī	gen.	scītōrum	scītārum	scītōrum
dat.	scītō	scītae	scītō	dat.	scītīs	scītīs	scītīs
acc.	scītum	scītam	scītum	acc.	scītōs	scītās	scīta
abl.	scītō	scītā	scītō	abl.	scītīs	scītīs	scītīs
voc.	scīte	scīta	scītum	voc.	scītī	scītae	scīta

scitus comparativus	dilatare ▼

scitus comparativus	collabi ▲

comparativus singularis				comparativus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	scītior	scītior	scītius	nom.	scītiōrēs	scītiōrēs	scītiōra
gen.	scītiōris	scītiōris	scītiōris	gen.	scītiōrum	scītiōrum	scītiōrum
dat.	scītiōrī	scītiōrī	scītiōrī	dat.	scītiōribus	scītiōribus	scītiōribus
acc.	scītiōrem	scītiōrem	scītius	acc.	scītiōrēs	scītiōrēs	scītiōra
abl.	scītiōre	scītiōre	scītiōre	abl.	scītiōribus	scītiōribus	scītiōribus
voc.	scītior	scītior	scītius	voc.	scītiōrēs	scītiōrēs	scītiōra

scitus superlativus	dilatare ▼

scitus superlativus	collabi ▲

superlativus singularis				superlativus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	scītissumus	scītissuma	scītissumum	nom.	scītissumī	scītissumae	scītissuma
gen.	scītissumī	scītissumae	scītissumī	gen.	scītissumōrum	scītissumārum	scītissumōrum
dat.	scītissumō	scītissumae	scītissumō	dat.	scītissumīs	scītissumīs	scītissumīs
acc.	scītissumum	scītissumam	scītissumum	acc.	scītissumōs	scītissumās	scītissuma
abl.	scītissumō	scītissumā	scītissumō	abl.	scītissumīs	scītissumīs	scītissumīs
voc.	scītissume	scītissuma	scītissumum	voc.	scītissumī	scītissumae	scītissuma

Dictiones collatae

Antonyma · contraria

1. īnscītus

Collocationes

1. scītus vadōrum
2. fōrma scītior

Dictiones derivatae

• scītē (adverbium)

Translationes

Peritus, callidus

Anglice: knowing (en), experienced (en), wise (en)

Germanice: kundig (de), erfahren (de), klug (de), schlau (de)

Bonus, elegans

Anglice: fine (en), elegant (en)

Germanice: fein (de), geschmackvoll (de)

Nomen substantivum

scīt|us, -ūs masc.

1. Decretum, iussum (idem ac scītum). ^[3][4]

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	scītus	scītūs	I
gen.	scītūs	scītuum	II
dat.	scītuī	scītibus	III
acc.	scītum	scītūs	IV
abl.	scītū	scītibus	VI
voc.	scītus	scītūs	V

Usus

• Comitia de senatus sententia, plebisque scitu sunt habita. (Liv. 25, 7, 5.) ^[4]

Translationes

Decretum, iussum

Anglice: decree (en), resolution (en) of the people Esperantice: dekreto (eo)

Germanice: Beschluss (de) m, Verordnung (de) f, Volksentscheid (de) m, Dekret (de) n

Fontes

1. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — scītus, a, um (tom. 2, p. 2536)
2. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 253 — “SCĬO, scis, scīvi et scīi, scītum, scire, a. 4.”
3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — scītus, Abl. ū, m. (scisco) (tom. 2, p. 2536)
4. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 257 — “SCĪTUS, us, m. 4. (scio)”