servarat

Discretiva

servarat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servārat	tertia singularis	plusquam perfectum	activa	indicativus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ser'waːrat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·rat — morphologica: serva[v-e]rat

Formae aliae

• servāverat

Loci

T. Lucretius Carus –95…–55

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58…+17

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• at quos effugium servarat corpore adeso,

posterius tremulas super ulcera tetra tenentes

palmas horriferis accibant vocibus Orcum,

donique eos vita privarant vermina saeva

expertis opis, ignaros quid volnera vellent. —De rerum natura Lucretii ^[1][2]

class.  (52-51 a.C.n.)

• Omnia tum perditorum civium scelere discessu meo religionum iura polluta sunt, vexati nostri Lares familiares, in eorum sedibus exaedificatum templum Licentiae, pulsus a delubris is qui illa servarat: circumspicite celeriter animo — nihil enim attinet quemquam nominari —, qui sint rerum exitus consecuti: nos, qui illam custodem urbis omnibus ereptis nostris rebus ac perditis violari ab impiis passi non sumus eamque ex nostra domo in ipsius patris domum detulimus, iudicia senatus, Italiac, gentium denique omnium conservatae patriae consecuti sumus. —De legibus Ciceronis ^[3][2]

class.

• C. Sulpicius praetor sex milia togarum, triginta tunicarum, equos ducentos deportanda in Macedoniam praebendaque arbitratu consulis locavit et legatis Epirotarum pecuniam pro frumento solvit et Onesimum, Pythonis filium, nobilem Macedonem, in senatum introduxit. is pacis semper auctor regi fuerat monueratque, sicut pater eius Philippus institutum usque ad ultimum vitae diem servarat cotidie, bis in die foederis icti cum Romanis perlegendi, ut eum morem, si non semper, crebro tamen usurparet. —Ab urbe condita Titi Livii ^[4][2]

Fontes