servaverat

Discretiva

servaverat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servāverat	tertia singularis	plusquam perfectum	activa	indicativus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ser'waːwerat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·ve·rat — morphologica: servav-erat

Formae aliae

• (Syncop.) servārat

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

C. Plinius Secundus 23-79

P. Cornelius Tacitus 55-117

Aulus Gellius ca. 130-180

antiq.

class.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 2-8 p.C.n.)

• ille diu fuerat penetralibus abditus imis

servatusque tuos, iuvenis, servaverat annos.

protulit hunc genetrix taedasque et fragmina poni

imperat et positis inimicos admovet ignes.

tum conata quater flammis inponere ramum

coepta quater tenuit: pugnat materque sororque,

et diversa trahunt unum duo nomina pectus. —Metamorphoses Ovidii Nasonis ^[1][2]

class.

• Compositis ergo rebus, utcumque componi fractae atque ultimae poterant, id agendum existimavit ne cui Catonem aut occidere liceret aut servare contingeret; et stricto gladio quem usque in illum diem ab omni caede purum servaverat, ‘nihil’ inquit ‘egisti, fortuna, omnibus conatibus meis obstando. Non pro mea adhuc sed pro patriae libertate pugnavi, nec agebam tanta pertinacia ut liber, sed ut inter liberos, viverem: nunc quoniam deploratae sunt res generis humani, Cato deducatur in tutum.’ —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[3][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Haut minora forent Capitolini decora, ni perdidisset illa exitu vitae. ante decem et septem annos bina ceperat spolia. primus omnium eques muralem acceperat coronam, sex civicas, XXXVII dona, XXIII cicatrices adverso corpore exceperat, P. Servilium magistrum equitum servaverat, ipse vulneratus umerum, femur. super omnia Capitolium summamque rem in eo solus a Gallis servaverat, si non regno suo servasset. —Naturalis historia Plinii ^[4]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105-110 p.C.n.)

• haud dubie servaverat, non clementia, quippe tot interfectis, sed effugium in futurum, quia pessimus quisque diffidentia praesentium mutationem pavens adversus publicum odium privatam gratiam praeparat: unde nulla innocentiae cura sed vices impunitatis. —Historiae P. Cornelii Taciti ^[5][2]

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

• Item ‘flocces’ audierat prisca voce significare vini faecem e vinaceis expressam, sicuti fraces oleis, idque aput Caecilium in Polumenis legerat, eaque sibi duo verba ad orationum ornamenta servaverat. —Noctes Atticae A. Gellii ^[6][2]

Fontes

4. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus, cap. 29, [103] — servaverat