statio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈstatioː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sta·ti·ō — morphologica: stat-io

Notatio

← Latine: stō (stāre)

Nomen substantivum

stati|ō, -ōnis fem. ^{[1][2][3][4][5]}

1. Actus standi seu consistendi.^[1]
2. (Translate) locus, ubi quis moratur.^[1]
3. Locus ubi res vel homines agendi aliquid causa colliguntur.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	statiō	statiōnēs	I
gen.	statiōnis	statiōnum	II
dat.	statiōnī	statiōnibus	III
acc.	statiōnem	statiōnēs	IV
abl.	statiōne	statiōnibus	VI
voc.	statiō	statiōnēs	V

Dictiones collatae

• stāns
• stator
• status (participium)
• status (substantivum)

Synonyma

1. immōbilitās
2. commoratiō, habitātiō

Antonyma · contraria

1. itiō, mōtus

Collocationes

1. stationem facere, manere in statione
2. stationes hibernae
3. statio ferriviaria

Dictiones derivatae

Composita

• praestātiō

Translationes

Actus standi seu consistendi

Anglice: a standing (en), position (en)

Germanice: Stehen (de) n, Stillstehen (de) n, Stillstand (de) m

Locus, ubi quis moratur

Anglice: outpost (en), station (en)

Germanice: Standort (de) m, Station (de) f

Locus ubi res vel homines agendi aliquid causa colliguntur

Anglice: station (en), base (en) Francogallice: station (fr) f

Germanice: Stützpunkt (de) m, Station (de) f

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 474 — “STĂTĬO, f. 3. (sto)”
2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 658 — “stătĭo, ōnis, f. [sto]”
3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — statio, ōnis, f. (sto) (tom. 2, p. 2788)
4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — statio
5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — statio