unicus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈuːnikus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ū·ni·cus — morphologica: unic-us

Notatio

← Latine: ūnus

Nomen adiectivum

ūnic|us, -a, -um

1. Singularis, sui generis solus.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	ūnicus	ūnica	ūnicum	nom.	ūnicī	ūnicae	ūnica
gen.	ūnicī	ūnicae	ūnicī	gen.	ūnicōrum	ūnicārum	ūnicōrum
dat.	ūnicō	ūnicae	ūnicō	dat.	ūnicīs	ūnicīs	ūnicīs
acc.	ūnicum	ūnicam	ūnicum	acc.	ūnicōs	ūnicās	ūnica
abl.	ūnicō	ūnicā	ūnicō	abl.	ūnicīs	ūnicīs	ūnicīs
voc.	ūnice	ūnica	ūnicum	voc.	ūnicī	ūnicae	ūnica

Dictiones derivatae

• ūnicē

Translationes

Singularis	dilatare ▼

Singularis	collabi ▲

Anglice: only (en), singular (en), unique (en) Esperantice: unika (eo) Francogallice: unique (fr), seul (fr) Germanice: allein (de), einzig (de), einzigartig (de)