verto

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
vert-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	vertō	vertam		vertēbam	verterem	vertam
II. sing.	vertis	vertās	verte!	vertēbās	verterēs	vertēs	vertitō!
III. sing.	vertit	vertat		vertēbat	verteret	vertet	vertitō!
I. plur.	vertimus	vertāmus		vertēbāmus	verterēmus	vertēmus
II. plur.	vertitis	vertātis	vertite!	vertēbātis	verterētis	vertētis	vertitōte!
III. plur.	vertunt	vertant		vertēbant	verterent	vertent	vertuntō!
Thema	Vox passiva
vert-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	vertor	vertar		vertēbar	verterer	vertar
II. sing.	verteris	vertāris	vertere!	vertēbāris	verterēris	vertēris	vertitor!
III. sing.	vertitur	vertātur		vertēbātur	verterētur	vertētur	vertitor!
I. plur.	vertimur	vertāmur		vertēbāmur	verterēmur	vertēmur
II. plur.	vertiminī	vertāminī	vertiminī!	vertēbāminī	verterēminī	vertēminī	—
III. plur.	vertuntur	vertantur		vertēbantur	verterentur	vertentur	vertuntor!

Thema	Vox activa
vert-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	vertī	verterim	verteram	vertissem	verterō
II. sing.	vertistī	verteris	verterās	vertissēs	verteris
III. sing.	vertit	verterit	verterat	vertisset	verterit
I. plur.	vertimus	verterimus	verterāmus	vertissēmus	verterimus
II. plur.	vertistis	verteritis	verterātis	vertissētis	verteritis
III. plur.	vertērunt	verterint	verterant	vertissent	verterint

Discretiva

verto dictio est in variis linguis:

• Esperantice: verto
• Finnice: verto
• Gallaice: verto

Formae affines

Italice

verto

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
verto	prima singularis	praesens	activa	indicativus	vertere

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈvɛr.to]

Syllabificatio phonetica: ver·to — morphologica: vert-o

Lusitane

verto

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
verto	prima singularis	praesens	activa	indicativus	verter

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈvɛɾ.tu]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: ver·to — morphologica: vert-o

Loci

Gaius Iulius Caesar

Fredericus Gottlob Born

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

• Ita proelium restitutum est, atque omnes hostes terga verterunt nec prius fugere destiterunt quam ad flumen Rhenum milia passuum ex eo loco circiter L pervenerunt. - Gaius Iulius Caesar, De bello Gallico

saec. XVIII.

• Immanuelis Kantii opera ad philosophiam criticam Latine vertit Fredericus Gottlob Born. ^[1][2]

Fontes