verti

Discretiva

verti dictio est in variis linguis:

• Gallaice: verti

Dictiones similes

• Hispanice: vertí

Formae affines

Latine

vertī

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
vertī	—	praesens	passiva	infinitivus	vertō (vertere)
vertī	prima singularis	perfectum	activa	indicativus	vertō (vertere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈwer.tiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ver·tī — morphologica: vert-i

Italice

verti

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
verti	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	vertere
verti	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	vertere

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈvɛr.ti/

Syllabificatio phonetica: ver·ti — morphologica: vert-i

Lusitane

verti

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
verti	prima singularis	perfectum	activa	indicativus	verter

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈvɛɾ.ti]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: ver·ti — morphologica: vert-i

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Formam eius in speciem orbis absoluti globatam esse nomen in primis et consensus in eo mortalium orbem appellantium, sed et argumenta rerum docent, non solum quia talis figura omnibus sui partibus vergit in sese ac sibi ipsa toleranda est seque includit et continet nullarum egens compagium nec finem aut initium ullis sui partibus sentiens, nec quia ad motum, quo subinde  verti  mox adparebit, talis aptissima est, sed oculorum quoque probatione, quod convexus mediusque quacumque cernatur, cum id accidere in alia non possit figura. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes