victor

Latine

Notatio

← vinco

Nomen substantivum

vict|ŏr, -ōris masc.

1. Qui vincit (e. g. bello).

Declinatio

	sing.	plur.
nom.	victŏr	victōrēs	I
gen.	victōris	victōrum	II
dat.	victōrī	victōribus	III
acc.	victōrem	victōrēs	IV
abl.	victōre	victōribus	VI
voc.	victŏr	victōrēs	V

Dictiones derivatae

• victrix

Translationes

Anglice

(qui vincit) winner ☞en, victor ☞en

Francogallice

(qui vincit) vainqueur masc. ☞fr

Germanice

(qui vincit) Sieger masc. ☞de

Hispanice

(qui vincit) vencedor masc. ☞es

Formae affines

victor etiam dictio est in aliis linguis:

• Anglice:  victor