beruike
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Algemein Gesjreve Limburgs
Wirkwaord
beruike (Nederlands: beroken, bewieroken)
- Sinneniem
- Verveuging
beruik, beruikde, beruik
Wirkwaord
zich beruike (Nederlands: zich bewieroken, eigen lof spreken)
- Sinneniem
- zich bewierouke
- Verveuging
beruik, beruikde, beruik
Mofers
Wirkwaord
Lemma
beruike /bə'rœ́i̯kʲe/
- (euvergenkelik) 'n oppervlaakdje behanjele mit rouk
- (euvergenkelik) bieje roewig make door rouk te broeke
- (euvergenkelik) emes bloeatstèllen aan wierouk
- (óneuvergenkelik) (reflexief) (euverdrechtelik) stuten euver zichzelf
- Aafbraeking
- be-rui-ke
- Net get anges gesjreve
- Samestèlling
Verveuging
In anger spraoke
[3]
| bewirk |
- Algemein Gesjreve Limbörgs: beruike
- Frans: encenser
- Ingels: incense, cense(en:)
- Nederlandjs: beroken, bewieroken
- Pruus: beweihräuchern
- Spaans: incensar
Zelfstenjig naamwaord
Neet-lemma
beruike ó /bə'rœ́i̯kʲe/
- Raod
Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.
- Aafbraeking
- be-rui-ke
Verbuging
Wirkwaord
Neet-lemma
beruike /bə'rœ́i̯kʲe/
- (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van beruike
- (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van beruike
- (neet-lemma) participium van beruike
- Aafbraeking
- be-rui-ke
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads