fluite
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Algemein Gesjreve Limburgs
Wirkwaord
fluite (Nederlands: fluiten)
- Verveuging
flöt, flötde, geflöt
Mofers
Wirkwaord
Lemma
fluite /fl̥œ́i̯te/
- (óneuvergenkelik) 'nen opvallendje klank make door lóch dore móndj nao boete te laoze, wobie me de tóng, de tenj enne luup gespannen hèltj
- (óneuvergenkelik) saortgelieke klank es bie [1] make dore lóch door e meziekinsterment of 'n piep te duje
- Aafbraeking
- flui-te
- Aafleijinge
- gefluit
- fluitkaetel
- oetfluite
- Fluitert
- Verwantje wäörd
- Zagswies
- op emes fluite: door te fluite d'n aandach van emes trèkke
- Veugelkes die vreug fluite, griep de kat: Wens te te vreug oppen daag bliej bös, kieërt det taenge dich.
Verveuging
- Raod
Dit wirkwaord is van oearsprónk zwaak. Allewiel huuert m'n ouch de nederlandjse vörm: fluitdje (iv.) > floo~t, fluitdjes > floo~ts, fluitdje(n) (mv.) > flo~te(n) en gefluitj > geflao~te(n).
Lèt op! Bakkes lieëtj de -t- eweg inne vergangen tied: fluidje.
In anger spraoke
[1]
| bewirk |
- Algemein Gesjreve Limbörgs: fluite
Zelfstenjig naamwaord
Neet-lemma
fluite ó /fl̥œ́i̯te/
- Raod
Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.
- Aafbraeking
- flui-te
Verbuging
Wirkwaord
Neet-lemma
fluite /fl̥œ́i̯te/
- (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van fluite
- (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van fluite
- Aafbraeking
- flui-te
Zelfstenjig naamwaord
Neet-lemma
fluite /fl̥œ́i̯te/
- (neet-lemma) mieëvaadsvorm van fluit
- Aafbraeking
- flui-te
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads