fluit

Algemein Gesjreve Limburgs

Zelfsjtendig naamwaord

fluit v (Nederlands: fluit (muziekinstrument), waterloop, waterleiding, penis, slet)

• Mofers: flui~t (flui~te, flui~tje)

Verbuging

fluite, fluitje

Gezèkde

• ein fluit van e wief: roddelwijf

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

fluit v /fl̥œ́i̯t/

1. (meziek) e lank, silindervörmig meziekinsterment det klank maak door lóch daodoorhaer te blaoze
2. (euverdrechtelik) 'n vrouw van lichte zeje
3. (synoniem) (euverdrechtelik) anger waord veur kut

Raod

Dit waord wuuert neet gebroek veur e beerglaas; det is e "piepke".

Aafbraeking

• fluit

Aafleijinge

• fluitis
• fluitekamp, fluitekieës, fluitekorps, fluitespeelder
• bamboefluit, blokfluit, dwarsfluit, panfluit, peiperfluit, stoumfluit, tinfluit

Verwantje wäörd

• flaus, floeteshaore, ocarina, piccolo
• doemgaat, greepgaat, trómmelkorps

Zagswies

• op 'n fluit spele: meziek make mit 'n fluit

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 123.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	fluit		fluite	fluiten
	IPA	/fl̥œ́i̯t/	/fl̥œ́i̯d/	/fl̥œ́i̯te/	/fl̥œ́i̯ten/
dim.	sjrif	fluitje	fluitjen	fluitjes
	IPA	/fl̥œ́i̯ce/	/fl̥œ́i̯cen/	/fl̥œ́i̯ces/	/fl̥œ́i̯cez/

In anger spraoke

[1]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: fluit

Fins: huilu Frans: flûte v Ieslandjs: flauta(is:) v Ingels: flute, whistle(en:) Malagassisch: farara(mg:) Nederlandjs: fluit(nl:) g

Pruus: Flöte v Sjinees: 笛(zh:), 龠(zh:) Spaans: flauta v Viëtnamees: tu huýt(vi:) Zweeds: flöjt g

Wirkwaord

Neet-lemma

fluit /fl̥œ́i̯t/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van fluite
2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van fluite

Aafbraeking

• fluit

Net get anges gesjreve

• fluitj

Nederlandjs

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

fluit g /flœy̯t/

1. fluit

Verbuging

	inkelvaad	mieëvaad
nom.:	fluit	fluiten
dim.:	fluitje	fluitjes