gluive

Mofers

Wirkwaord

Lemma

gluive /ɣlœ́i̯ve/

1. (euvergenkelik) 'n zaak veur waor of richtig haje, meh de meugelikheid aop laote det 't taengegespraoke wuuert
2. (euvergenkelik) get veur meugelik of wersjienlik haje, get dinken of aannumme, van meining zeen
3. (óneuvergenkelik) (~ in) e vas vertroewen in ('t bestaon of de vermoges van) emes of get höbbe
4. (óneuvergenkelik) godsdeenstig zeen, euvertuug zeen in 't bestaon van God, e glouf aanhange

Aafbraeking

• glui-ve

Aafleijinge

• gluifwaerdig, gluiver, gluivig, óngluivelik

Verwantje wäörd

• glouf
• dinke, vinje

Zagswies

• Det kóns/moogs se mich op ieër gluive: Det verzeker ich dich abseluut.
• d'raan mótte gluive (naodrök op gluive): 't slachoffer waere

  Det gans verke mós t'raan gluive wie v'r de femieljen op bezeuk krege.

  Wie die men inkome, mós ich d'raan gluive; die dieëje mich e peksken aan en ich mós veurop gaon loupe.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 139-140.

Verveuging

		ich		doe		det		veer		geer		zie		deilwaord
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison
hujigen tied	sjrif	gluif		gluifs		gluif		gluive	gluiven	gluif		gluive	gluiven	gluivendj
	IPA	/ɣlœ̀i̯f/	/ɣlœ̀i̯v/	/ɣlœ̀i̯fs/	/ɣlœ̀i̯vz/	/ɣlœ̀i̯f/	/ɣlœ̀i̯v/	/ɣlœ́i̯ve/	/ɣlœ́i̯ven/	/ɣlœ̀i̯f/	/ɣlœ̀i̯v/	/ɣlœ́i̯ve/	/ɣlœ́i̯ven/	/ɣlœ́i̯veɲɟ/
vergangen tied	sjrif	gluifdje	gluifdjen	gluifdjes		gluifdje	gluifdjen	gluifdje	gluifdjen	gluifdje	gluifdjen	gluifdje	gluifdjen	gegluif
	IPA	/ɣlœ̀i̯vɟe/	/ɣlœ̀i̯vɟen/	/ɣlœ̀i̯vɟes/	/ɣlœ̀i̯vɟez/	/ɣlœ̀i̯vɟe/	/ɣlœ̀i̯vɟen/	/ɣlœ̀i̯vɟe/	/ɣlœ̀i̯vɟen/	/ɣlœ̀i̯vɟe/	/ɣlœ̀i̯vɟen/	/ɣlœ̀i̯vɟe/	/ɣlœ̀i̯vɟen/	/ɣə'ɣlœ̀i̯f/	/ɣə'ɣlœ̀i̯v/
gebi-jjendje wies	sjrif			gluif!				gluive-v'r		gluiftj! gluif!
	IPA			/ɣlœ̀i̯f/	/ɣlœ̀i̯v/			/ɣlœ́i̯vever/		/ɣlœ̀i̯fc/ /ɣlœ̀i̯f/	/ɣlœ̀i̯vɟ/ /ɣlœ̀i̯v/
substantivering		infinitief		gerundium I		gerundium II		supinum				participium
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal		liaison		radikaal		liaison
	sjrif	gluive	gluiven	gegluif ó		gluive	gluiven	gluiventaere		gluiventaeren		gegluive		gegluiven
	IPA	/ɣlœ́i̯ve/	/ɣlœ́i̯ven/	/ɣə'ɣlœ̀i̯f/	/ɣə'ɣlœ̀i̯v/	/ɣlœ́i̯ve/	/ɣlœ́i̯ven/	/ɣlœ́i̯ven̥'tɛ̀:re/		/ɣlœ́i̯ven̥'tɛ̀:ren/		/ɣə'ɣlœ́i̯ve/		/ɣə'ɣlœ́i̯ven/

In anger spraoke

[1]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: geluive

Albanees: besoj(sq:) Frans: croire(fr:) Ieslandjs: trúa(is:) Ingels: believe(en:) Japans: 信じる(ja:)

Nederlandjs: geloven(nl:) Pruus: glauben Spaans: creer(es:) Tagalog: naniniwala(tl:) Zweeds: tro

Zelfstenjig naamwaord

Neet-lemma

gluive ó /ɣlœ́i̯ve/

1. (gerundium) gerundium II van gluive
   

Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking

• glui-ve

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	gluive	gluiven	—
	IPA	/ɣlœ́i̯ve/	/ɣlœ́i̯ven/	—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	gluive	gluiven	—
	IPA	/ɣlœ́i̯ve/	/ɣlœ́i̯ven/	—

Wirkwaord

Neet-lemma

gluive /ɣlœ́i̯ve/

1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van gluive
2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van gluive

Aafbraeking

• glui-ve

Zelfstenjig naamwaord

Neet-lemma

gluive /ɣlœ́i̯ve/

1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van gluif

Aafbraeking

• glui-ve