kluive

Mofers

Wirkwaord

Lemma

kluive /kl̥œ̀i̯ve/

1. (euvergenkelik) hout (en döks ouch anger matterjaal) dore midde doon spliete

   Veer mótten 't aanmaakhout nag kluive.

Raod

Bakkes vertaaltj dit waord verkieërd mit kluiven; de richtige vertaling is kloven. Inne veurbeeldjzats wuuert det ouch dudelik.

Aafbraeking

• klui-ve

Aafleijinge

• kluiver

Verwantje wäörd

• kloof
• spaltje, spliete

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 195.

Verveuging

		ich		doe		det		veer		geer		zie		deilwaord
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison
hujigen tied	sjrif	kluif		kluifs		kluif		kluive	kluiven	kluif		kluive	kluiven	kluivendj
	IPA	/kl̥œ̀i̯f/	/kl̥œ̀i̯v/	/kl̥œ̀i̯fs/	/kl̥œ̀i̯vz/	/kl̥œ̀i̯f/	/kl̥œ̀i̯v/	/kl̥œ̀i̯ve/	/kl̥œ̀i̯ven/	/kl̥œ̀i̯f/	/kl̥œ̀i̯v/	/kl̥œ̀i̯ve/	/kl̥œ̀i̯ven/	/kl̥œ̀i̯veɲɟ/
vergangen tied	sjrif	kluifdje	kluifdjen	kluifdjes		kluifdje	kluifdjen	kluifdje	kluifdjen	kluifdje	kluifdjen	kluifdje	kluifdjen	gekluif
	IPA	/kl̥œ̀i̯vɟe/	/kl̥œ̀i̯vɟen/	/kl̥œ̀i̯vɟes/	/kl̥œ̀i̯vɟez/	/kl̥œ̀i̯vɟe/	/kl̥œ̀i̯vɟen/	/kl̥œ̀i̯vɟe/	/kl̥œ̀i̯vɟen/	/kl̥œ̀i̯vɟe/	/kl̥œ̀i̯vɟen/	/kl̥œ̀i̯vɟe/	/kl̥œ̀i̯vɟen/	/ɣə'kl̥œ̀i̯f/	/ɣə'kl̥œ̀i̯v/
gebi-jjendje wies	sjrif			kluif!				kluive-v'r		kluiftj! kluif!
	IPA			/kl̥œ̀i̯f/	/kl̥œ̀i̯v/			/kl̥œ̀i̯vever/		/kl̥œ̀i̯fc/ /kl̥œ̀i̯f/	/kl̥œ̀i̯vɟ/ /kl̥œ̀i̯v/
substantivering		infinitief		gerundium I		gerundium II		supinum				participium
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal		liaison		radikaal		liaison
	sjrif	kluive	kluiven	gekluif ó		kluive	kluiven	kluiventaere		kluiventaeren		gekluive		gekluiven
	IPA	/kl̥œ̀i̯ve/	/kl̥œ̀i̯ven/	/ɣə'kl̥œ̀i̯f/	/ɣə'kl̥œ̀i̯v/	/kl̥œ̀i̯ve/	/kl̥œ̀i̯ven/	/kl̥œ̀i̯ven̥'tɛ̀:re/		/kl̥œ̀i̯ven̥'tɛ̀:ren/		/ɣə'kl̥œ̀i̯ve/		/ɣə'kl̥œ̀i̯ven/

In anger spraoke

Frans: cliver, fendre Ingels: cleave(en:) Nederlandjs: kloven, klieven(nl:) Pruus: spalten

Sjinees: 劈(zh:) Spaans: hender Viëtnamees: rẽ(vi:) Zweeds: klyva

Zelfstenjig naamwaord

Neet-lemma

kluive ó /kl̥œ̀i̯ve/

1. (gerundium) gerundium II van kluive
   

Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking

• klui-ve

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	kluive	kluiven	—
	IPA	/kl̥œ̀i̯ve/	/kl̥œ̀i̯ven/	—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	kluive	kluiven	—
	IPA	/kl̥œ̀i̯ve/	/kl̥œ̀i̯ven/	—

Wirkwaord

Neet-lemma

kluive /kl̥œ̀i̯ve/

1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van kluive
2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van kluive

Aafbraeking

• klui-ve