naamval

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

naamval m /nà:mvál/

1. (spraoklieër) 'ne verbugingsvorm van e naamwaord, e veurnaamwaord, e lidwaord of e tèlwäörd, womit de functie van det waord inne zats verdudelik wuuert

Aafbraeking

• naam-val

Verwantje wäörd

• abessief, ablatief, akkuzatief, comitatief, datief, essief, genitief, instermentaal, lokatief, nominatief, vokatief

Samestèllinge

• naam + val

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	naamval		naamvel
	IPA	/nà:mvál/		/nà:mvæ̀l/
dim.	sjrif	naamvelke	naamvelken	naamvelkes
	IPA	/nà:mvæ̀l̥kʲe/	/nà:mvæ̀l̥kʲen/	/nà:mvæ̀l̥kʲes/	/nà:mvæ̀l̥kʲez/
dat.	sjrif	naamval		naamvel
	IPA	/nà:mvál/		/nà:mvæ̀l/

In anger spraoke

• Frans: cas m
• Ingels: case^(en:)
• Luuksembörgs: Fall m
• Nederlandjs: naamval g
• Pruus: Fall m, Kasus m
• Spaans: caso m
• Zweeds: kasus ó