panfluit

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

panfluit v /pàn̥fl̥œ́i̯t/

1. (meziek) 'n houtere blaosinsterment det besteit oet 'b rits van eintuuenige fluite van versjeie lingdjes

Aafbraeking

• pan-fluit

Samestèlling

• pan + fluit ('n verwiezing nao de griekse god Pan)

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	panfluit		panfluite	panfluiten
	IPA	/pàn̥fl̥œ́i̯t/	/pàn̥fl̥œ́i̯d/	/pàn̥fl̥œ́i̯te/	/pàn̥fl̥œ́i̯ten/
dim.	sjrif	panfluitje	panfluitjen	panfluitjes
	IPA	/pàn̥fl̥œ́i̯ce/	/pàn̥fl̥œ́i̯cen/	/pàn̥fl̥œ́i̯ces/	/pàn̥fl̥œ́i̯cez/

In anger spraoke

• Fins: panhuilu
• Frans: flûte de Pan v
• Ingels: pan flute
• Nederlandjs: panfluit g
• Pruus: Panflöte v
• Zweeds: panflöjt g