Поешево
село во Општина Битола From Wikipedia, the free encyclopedia
Поешево — село во Општина Битола, во околината на градот Битола.
| Поешево | |
  Поешево Местоположба на Поешево во Македонија
Поешево на карта
| |
| Координати 41°0′57″N 21°23′30″E | |
| Општина | Битола |
| Население | 196 жит. (поп. 2021)[1] |
| Шифра на КО | 02095 |
| Надм. вис. | 562 м |
|
Поешево на општинската карта  Атарот на Поешево во рамките на општината | |
 Поешево на Ризницата | |
Поешево се наоѓа во средишниот дел на Битолското Поле. Тоа припаѓа на територијата на Општина Битола. Од градот Битола е оддалечено 4,5 км. Селото е рамничарско и се наоѓа на надморска височина од 578 метри. Атарот зафаќа површина од 7,1 км2. На него преовладува обработливо земјиште кое зафаќа површина од 670 ха, а останатото се ливади. Населението се занимава со земјоделство и сточарство.
Името на селото е Поешево. Во турските пописни дефтери за Битолска нахија од 1468 година името на селото Поешево е напишано со формата Б-о-ж-д-ш-в-а, а во пописните дефтери од 1544 година е забележано како Поздешево (Соколоски 1973, 157). Според пописот од 1468 г. година во селото се регистрирани 60 христијански и едно муслиманско семејство.
Во 1568 година во селото имало 54 христијански и 6 муслимански семејства. Од изнесеното може да се заклучи дека името на селото потекнува од името Поздеш со значење село кое му припаѓало на Поздеш. Подоцна доаѓа до оформување на сегашното име Поешево.
Жителите на село Поешево изградиле христијански храм во 1840 година посветен на св. Ѓеоргиј Победоносец. Храмот бил реновиран во 1973 година. Селска слава им е Ѓурѓовден кој се празнува на 6 мај.
Во XIX век селото било дел од Битолската каза на Отоманското Царство.
Населението на Поешево се занимава со земјоделство и сточарство. Успеваат сите житни и градинарски култури. Атарот е покриен со мрежа за наводнување од Хидросистемот „Стрежево). Во селото има иградено водовод и асфалтен пат што го поврзува селото со градот Битола.
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Поешево живееле 210 жители, сите Македонци.[2]
На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Поешево (Аккечели) се води како чисто македонско село во Битолската каза на Битолскиот санџак со 23 куќи.[3]
Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Поешево имало 208 Македонци, под врховенството на Бугарската егзархија.[4]
Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 150 Македонци.[5]
Според пописот од 2002 година, селото Поешево има 272 жители, од кои 266 Македонци и 6 Албанци.[6]
Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 196 жители, од кои 190 Македонци, 1 Албанец и 5 лица без податоци.[7]
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 210 | 208 | 234 | 266 | 335 | 323 | 389 | 331 | 256 | 272 | 196 |
- Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[8]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[9]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[10]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[11]
Родови
Поешево е македонско село.
Родови во селото се:
- Староседелци: Кожуваровци (6 куќи) и Кртноговци (1 куќа)
- Доселеници: Лажиовци (2 куќи) и Гингуловци (1 куќа) доселени се од Кукуречани; Толевци (1 куќа) доселени се од Биљаник; Лисковци (4 куќи) доселени се од Горно Оризари, таму биле доселени од Боротино. Го знаат следното родословие: Иван (жив на 73 г. во 1950-тите) Ристе-Коте, основачот на родот кој се доселил; Јолбашовци (2 куќи) доселени се од исто место како и Лисковци; Најдовци (2 куќи) доселени се од Логоварди; Трапчани (4 куќи) доселени се во 1903 година од селото Трап; Нешовци (9 куќи) доселени се во 1903 година од Логоварди; Фичуровци (5 куќи) од Могила, се иселиле најпрво во Горно Оризари, па Бистрица, Кравари и на крај во Поешево во 1908 година; Преспанци (3 куќи) доселени се од селото Рудари во егејскиот дел од Преспа во 1928 година; Српчани (2 куќи) доселени се од Српци; Дупенци (1 куќа) потекнуваат од граничар. Он слузбовал во село Дупени во Преспа, таму се оженил и во 1935 дошол во денешното село; Ресанци (2 куќи) доселени се во 1936 година од селото Дупени во Преспа. Таму имаат роднини Шуминовци, за време на Втората светска војна на нив бугарите им дале земја; Обршанци (2 куќи) доселени се во 1938 година од селото Обршани во Прилепско; Караманци (1 куќа) доселени се во 1941 година од селото Карамани.[12]
Во Поешево работи училиште за основно образование до 4 одделение. Има две колонијални продавници.
Избирачко место
Во селото постои избирачкото место бр. 136 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на основното училиште.[13]
На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 203 гласачи.[14]
- Цркви[15]
- Црква „Св. Ѓорѓи“ — главната селска црква;
- Археолошки наоѓалишта
- Родени в Поешево
- Цветко - војвода на селската чета ва време на Илинденското Востание[19]
- Тодор Златков - роден 1876 година, а починал во 1919 година во Софија. Учествувал во Илинденското востание од 1903 г.и бил близок соработник на Ѓорѓи Сугарев. Подоцна се приклучил кон Тодор Александров. Бил учител во Поешево и на други места.
- ФК Поешево
Во Поешево активно работи Фудбалскиот клуб „Поешево“. Од 1978 година се натпреварува во Општинската фудбалска лига во Битола. Скоро секоја година го зазема првото или второто место. Од овој клуб излегоа познатите фудбалери: Тони Мицевски и Горан Ставрески.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
