Благај (Мостар)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Благај ― историско село и заштитено наследство во Босна и Херцеговина. Се наоѓа во југоисточниот регион на мостарскиот басен, во Херцеговско-неретванскиот кантон. Се наоѓа на работ на рамнината Бишче и е една од највредните мешани урбани и рурални изградени средини во Босна и Херцеговина, која се разликува од другите слични изградени средини во нејзиниот урбан распоред.[1] Благај најверојатно го добил името поради неговите благи временски услови.[2] Благај се наоѓа кај изворот на реката Буна и историско теќе (текија или дервишки манастир). Благајското теќе е изградено околу 1520 година, со елементи на отоманската архитектура и медитерански стил[3][4] и се смета за национален споменик. Благајското теќе е манастир изграден за дервишите.
Remove ads
Извори
Врело Буне, изворот на реката Буна, е силен карстен извор. Реката тече на запад приближно 9 км и се приклучува на Неретва кај селото Буна. Историскиот локалитет Стар град Благај (исто така Стјепан-град или Стипан-град), на ридот над Благај, било седиште на големиот војвода на Босна, Стјепан Вукчиќ и родното место на босанската кралица Катарина Косача-Котроманиќ.
Историја
За време на класичната антика постоела илирска тврдина и римски каструм. За време на владеењето на византискиот император Јустинијан, во областа биле изградени неколку утврдени градови. Благај бил спомнат во делото на Константин Порфирогенит, De Administrando Imperio како Бона, тогаш дел од Захумје (Хум).
Кон крајот на 12 век, за време на владеењето на Стефан Немања (Великокнежество Србија), префектот Јурко подигнал црква посветена на светите Козма и Дамјан. Во 14 век, за време на владеењето на босанскиот бан Стјепан II Котроманиќ, Хум станал дел од босанската држава. Во 15 век Сандаљ Храниќ Косача и неговиот внук Стефан Вукчиќ Косача владееле со територијата на Хум и Благај до доаѓањето на Османлиите во 1466 година. Благај е познат и како резиденцијална област на босанските владетели, а особено на благородните семејства Храниќ и Косача.
Во историските извори Благај првпат се споменува во 1423 година. Во периодот на Отоманската Империја, Благај бил седиште на Благајскиот Вилает и бил поделен на неколку маала. Градот имал седум џамии, два кона, четири мусафирхани (куќи за гости), медреса, две мектаби, седум воденици и четири камени мостови на реката Буна. Бошњаците биле мнозинство до 1835 година, за време на австро-унгарскиот период, христијаните сочинувале двојно повеќе. Православна црква била изградена во 1893 година, а римокатоличка црква во 1908 година.
Remove ads
Архитектура
Најраната населба во Благај се наоѓала во подножјето на тврдината Благај, каде што патот се спушта од тврдината и се вкрстува со патот за кон Невесиње. Имало премалку трговија за да се појави трговски центар и во земјоделско опкружување од ваков вид околностите не доведоа до градска населба. Урбанизацијата на областа (во формата што ја знаеме денес) била дефинирана во втората половина на 15 век, а нејзината структура била обликувана во текот на 16 век.
Историските извори често се повикуваат на средновековната тврдина Благај (Стјепан-град) како посебен територијален ентитет. За време на османлискиот период во предградието на тврдината започнала изградба на згради (куќи и јавни згради. Станбените области биле формирани како урбани конаци или маала, со згради свртени навнатре - кон нивните дворови. Станбените комплекси покажуваат докази за висок стандард на живеење, а комплексот куќи Велагиќ е еден од највредните од овој тип во Херцеговина. Градот претежно се развивал по десниот брег на реката Буна бидејќи левиот брег е нешто поостри и помалку погоден за градба.
Јавните згради биле поставувани сосема намерно во рамките на урбаната структура како целина. Меѓу првите градби била Царевата џамија изградена во 1521 година, која и помогнала на населбата да добие статус на касаба. Следи изградбата на мостот Караѓоз-бег од 1570 година, а потоа и мостот Лехо. Употребата на смели структурни решенија одигра витална улога во архитектурата на Благај: додавањето на столбови и сводови, заедно со други структурни елементи, е сосема евидентно. Бурените сводови, кои биле вообичаени во џамиите, теќето и амамот - биле подигнати до висок степен на совршенство и овозможиле целосно слободен план на теренот. Синхронизирањето на занаетчиските занаети и градежните техники од една страна и развојот на населбата од друга страна оставија трага на имиџот на Благај како карактеристичен урбан центар во Босна и Херцеговина.
За време на владеењето на Австро-унгарската империја, Благај сè уште го задржал својот ориентално-населен карактер во својот целокупен изглед, како и во неговите архитектонски и композициски детали и покрај очигледното влошување на урбаното ткиво.[6]
Remove ads
Демографија
Според пописот од 2013 година, неговото население било 2.531.[7]
Поврзано
Наводи
Надворешни врски
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads