Харен (Емс)

Харен (службено наречен: Харен (Емс); германски: Haren или Haren (Ems)) — мал град во округот Емсланд, во сојузната покраина Долна Саксонија, Германија.

За други истоимени места, погледајте Харен.

Кратки факти Земја, Местоположба на градот Харен (Емс) во рамките на округот Емсланд ...

Харен бил првпат споменат во средниот век (околу 890 г.) во декрет на манастирот Корвеј. Околу 1150 година била основана населбата Нојхарен (Neuharen; „Нов Харен“), додека соседната Алтхарен (Altharen; „Стар Харен“) создадена околу месниот замок, припаѓала на бискупот од Минстер, кој ја купил околу 1252 година од војвотката Јута фон Равенсберг. На крајот на Триесетгодишната војна, Харен бил скоро целосно уништен, но набрзо се опоравил и станал познато трговско пристаниште на реката Емс. Жителите на Харен биле во голем дел трговски и поморци, пренесувајќи жито и други добра долж реката Емс.

Во текот на Наполеонската епоха во 1803 година, градот бил доделен на војводата на Аренберг како компензација за земјите на другата страна на реката. Меѓутоа, веќе во 1810 година, градот бил непосредно вклучен во Француското Царство. На Виенскиот конгрес, Харен, заедно со целото Војводство Аренберг-Мепен, бил доделен на Кралството Хановер, кое во 1866 година станало дел од Кралството Прусија и потоа на Германското Царство. По Франко-пруската војна бил поставен голем камп за воени затвореници во негова близина. Француските затвореници, покрај другото, го изградиле каналот Харен-Ритенброк. И покрај сите промени, до 1913 година, обете населби биле непосредно управувани од црквата. Дури тогаш, германската влада ја презела административната област на Мепен, на која припаѓал Харен.

До 1935 година имало 205 брода од различни големини регистрирани во Харен. Додека некои од нив биле мобилизирани и изгубени на море во текот на Втората светска војна, Харен останал познато пристаниште за германските бродови. Алтхарен и Нојхарен биле конечно обединети во октомври 1956 година, а во декември 1965 година Харен добил градски права.

Полска енклава

На крајот на Втората светска војна имало повеќе од 3 милиони полски граѓани во Германија, повеќето од нив раселени лица, кои биле или принудни работници, затвореници во концентрациските кампови или воени затвореници. Бидејќи политичката ситуација во Полска била несигурна, сојузничките сили одлучиле да основаат полска енклава во Германија. Бидејќи Харен се наоѓал во окупациската зона освоена од Првата полска дивизија, бил избран како средиште на полската енклава во Германија.

На 19 мај 1945 година, дивизијата ги преселила сите семејства од Харен во околните места. Над 4.000 Полјаци од камповите во Северна Германија се преселиле во градот.^[3] Многу од нив биле членови на Армија Крајова, мажи и жени, кои се бореле во Варшавското востание од 1944 година.

Првично, новата полска енклава била именувана Лвув, по град во југоисточна Полска окупиран и анектиран од Советскиот Сојуз. Меѓутоа, под советски притисок, името било променето во Мачкув во чест на генералот Станислав Мачек.^[3] Улиците во градот биле преименувани на полски.

Во текот на следните месеци биле воспоставени полски градоначалник, полско училиште, полска противпожарна бригада и полска парохија. Во парохијата се случиле 289 венчавки и 101 погреб, а 479 Полјаци имаат изводи на раѓање со Мачкув како место на раѓање.

Есента 1946 година, полските сили сместени во Северозападна Германија започнале да се демобилизираат и да се враќаат назад во Велика Британија. Исто така, цивилите започнале да се враќаат во Полска или да се селат во другите европски држави. На крајот, до крајот на 1948 година, градот бил вратен на првичните жители (и преименуван како Харен).