Војводство Франконија

Војводството Франконија (Herzogtum Franken) било едно од петте матични војводства на Источна Франција и средновековното Кралство Германија, формирано на почетокот на 10 век. Терминот „Франконија“ првпат бил употребен во латинска повелба од 1053 година и, слично на имињата Франција и Франкен, се однесувал на дел од територијата населена од Франките.

Западна и Источна Франконија, околу 1000 г

Географија

Војводството Франконија се простирало по долината на реката Мајна, од нејзиното влевање во Горна Рајна до баварскиот Нордгау. Опфаќало делови од денешниот баварски регион Франконија, јужните делови на Слободната покраина Тирингија и северниот дел на Баден-Виртемберг, вклучувајќи ги областите Рајна-Некар-Франкен и Хејлброн. Исто така, вклучувало неколку провинции на левиот брег на Рајна околу Мајнц, Шпајер и Вормс, кои денес припаѓаат на ренски Хесен и регионот Пфалц.

Сместено во центарот на идното германско кралство околу 919 година, се граничело со Војводство Саксонија на север, Австриска Лорена (Горна и Долна Лорена ) на запад, Војводството Швабија на југозапад и Војводството Баварија на југоисток. Се наоѓало во Германија.

Историја

Територијата на Војводството Франконија беше дел од јадрото франкско царство на Австразија, кое не премина во Средна Франција / Лотарингија по Договорот од Верден.

Војводството еволуирало за време на пропаѓањето на Каролиншкото Царство, кога било дел од јадрото франкиско царство на Австразија (т.е. „Источна Франција“), и го добило својот облик кога северозападните делови на Австразија станале ново царство наречено Лотарингија.

За разлика од другите матични војводства, Франконија не еволуирала во стабилен политички ентитет, иако локалните салиски грофови имале големи имоти во западните делови (Ринска Франконија). Во 906 година, роднината на Конрадин, грофот Конрад Помладиот во Лахнгау, се споменува како војвода на Франконија. По истребувањето на источнофранкските каролинзи во 911 година, тој бил избран за прв германски крал и бил наследен како франконски војвода од неговиот помлад брат Еберхард. Како и да е, Конрадинците не надвладеале против подемот на саксонските Отонци: Во 919 година, војводата Хајнрих од Саксонија го наследил Конрад како германски крал. Синот на Хенрик I, кралот Отон I го зазел франконското војводство откако неуспешниот бунт на војводата Еберхард бил разбиен во Битката кај Андернах во 939 година. Кралот Ото не назначил нов војвода на Франконија, а војводството било фрагментирано на неколку окрузи и епископии, кои директно биле под германските кралеви.

Салиските грофови во Рајнска Франконија понекогаш биле споменувани како Франконски војводи и тие станале германска кралска и империјална династија во 1024 година. Во 1093 година нивните франконски територии биле доделени како феуд на палатинскиот гроф Ахен, кој еволуирал во важното германско кнежевство Изборен Пфалц. Со напредувањето на грофот Конрад Црвениот, Рајнската Франконија станала срж на династијата Салија, која обезбедила четворица императори во 11 и 12 век: Конрад II, Хајнрих III, Хајнрих IV и Хајнрих V. Ги содржело градовите Мајнц, Шпајер и Вормс, а последните два биле административни центри на грофови во рацете на Салиските потомци на Конрад Црвениот. Овие грофови понекогаш биле нарекувани војводи од Франконија.

Императорот Конрад II последен ја носел војводската титула. Кога умрел во 1039 година, Рајнската Франконија била управувана како констелација од мали држави, вклучувајќи ги градовите Франкфурт, Шпајер и Вормс; принцот-епископија Мајнц, Шпајер и Вормс ; и Ландгравијатот на Хесен (тогаш дел од Тирингија). Покрај овие моќни ентитети имало многу помали, ситни држави. Во 1093 година, императорот Хајнрих IV ги дал Салиските територии во Рајнска Франконија како феуд на Хајнрих Лаах, грофот Палатин од Долен Лорен во Ахен. Неговите земји еволуирале во важното кнежевство на Изборниот Пфалц. Додека императорот Фридрих Барбароса во 1168 година ја доделил војводската титула на кнезовите од Вирцбург во Источна Франконија, Рајнската Франконија била поделена и згаснала. Нејзините територии станале дел од Империјалниот круг на Горна Ренија во 1500 година.

Од 13 век, на територијата на поранешното Војводство, меѓу другите, се формирале следните држави:

Епископско Кнежевство Вирцбург Фулда Округот Абенберг Округот Хенеберг Округот Хоенлое Округот Лауфен Округот Ловенштајн

Округот Палатин на Рајна Округот Насау Округот Риенк Округот Труендинген Округот Вајхинген Округот Вертхајм Округот Вилдберг

Грб на Франконија

Војводи

• Хајнрих (882–92), како „Маркграв на Франките“ и „Војводата на Австрајците“
• Конрад Постариот (починал во 906 година) понекогаш се третира ретроспективно како владетел на Франконија
• Конрад I, Помладиот (906–18), исто така крал на Германија од 911 година
• Еберхард (918–39)
• Отон од Вормс (985–1004), наречен „војвода на Франките од Вормс“^[1]
• Конрад, син на Прет, наречен „војвода од Вормс“^[1]

Во 1168 година, војводството Франконија било доделено од императорот Фридрих I на Епископско Кнежевство Вирцбург. Епископите продолжиле да владеат сè додека епископијата не била секуларизирана во 1803 година и се апсорбирала во Изборно Кнежевство Баварија.^[2] Кога Големото Војводство Вирцбург, Изборно Кнежевство Мајнц и повеќето други делови на Франконија станале дел од Кралството Баварија во 1814 година, кралевите ја презеле војводската титула. Сегашниот поглавар на Вителсбаховци, Франц, војводата од Баварија (роден 1933 година) сè уште традиционално е стилизиран како Неговото Кралско Височество Војводата од Баварија, војвода во Швабија и Франконија, грофот Палатин од Рајна.