FC Barcelona

klabb tal-futbol f'Barċellona, Spanja From Wikipedia, the free encyclopedia

FC Barcelona
Remove ads

Futbol Club Barcelona, magħruf ukoll bħala sempliċement Barcelona u xi drabi Barça, huwa klabb tal-futbol professjonali Spanjol, ibbażat ġewwa l-belt ta' Barċellona, fi Spanja. Huma jilgħabu fl-ogħla diviżjoni Spanjola, La Liga, u flimkien ma' Athletic Bilbao u r-rivali Real Madrid huma l-uniċi li qatt ma ġew irregalati

Quick Facts Isem sħiħ, Ismijiet oħra ...

Mill-fondazzjoni tal-klabb fis-sena 1899 minn grupp ta' plejers Żvizzeri u Brittaniċi mmexxija minn Joan Gamper, il-klabb sar simbolu tal-kultura Katalana, għalhekk il-motto huwa "Més que un club" (Aktar minn klabb). L-innu uffiċjali ta' Barcelona huwa "Cant del Barça" miktub minn Jaume Picas u Josep Maria Espinàs.[1] Huwa hu t-tieni l-aktar klabb sinjur fid-dinja tal-futbol f'termini ta' dħul, b'fatturat annwali ta' €398 miljun. Il-klabb għandu rivalità twila u qalila ma' Real Madrid; il-logħbiet bejn iż-żewġ timijiet huma magħrufin bħala "El Clásico".

Bħalissa huma ċ-ċampjins attwali tal-Copa del Rey u għandhom 21 titlu tal-La Liga, 26 tal-Copa del Rey, 10 tal-Supercopa de España, 3 Copa Eva Duarte[a] u żewġ trofej tal-Copa de la Liga, kif ukoll bħala d-detentur tar-rekord għall-aħħar 4 kompetizzjonijiet. Fit-titli internazzjonali uffiċjali Barcelona rebħu 4 titli tal-UEFA Champions League, rekord ta' 4 titli tat-Tazza tat-Tazez Ewropej, 4 titli tal-UEFA Super Cup, u 3 titli tal-Inter-Cities Fairs Cup[b] u rekord ta' 2 trofej tal-FIFA Club World Cup.[3]

Barcelona huwa l-uniku klabb Ewropew li lagħab futbol kontinentali kull staġun mill-1955, u wieħed mit-tliet klabbs li qatt ma ġew relegati minn La Liga, ma Athletic Bilbao u Real Madrid. Fl-2009, Barcelona sar l-ewwel klabb Spanjol li rebaħ it-Tripletta li tikkonsisti La Liga, Copa del Rey, u Champions League. Dik l-istess sena, sar ukoll l-ewwel klabb tal-futbol li rebaħ sitt kompetizzjonijiet minn sitta f'sena waħda, u b'hekk ikkompletew it-tripletta dobbja li tinkludi s-Super Cup Spanjola, UEFA Super Cup u l-FIFA Club World Cup.[4]

Remove ads

Storja

Twelid ta' FC Barcelona (1899–1922)

Fit-22 ta' Ottubru 1899, Hans Kamper poġġa reklam fil-Los Deportes li ddikjara x-xewqa tiegħu li joħloq klabb tal-futbol; risposta pożittiva rriżultat laqgħa fil-Gimnasio Solé fid-29 ta' Novembru. Ħdax-il plejer attendew—Walter Wild (l-ewwel direttur tal-klabb), Lluís d'Ossó, Bartomeu Terradas, Otto Kunzle, Otto Maier, Enric Ducal, Pere Cabot, Carles Pujol, Josep Llobet, John Parsons, u William Parsons—u Foot-Ball Club Barcelona kien twieled.

FC Barcelona kellhom bidu b'suċċess fit-tazzi reġjonali u nazzjonali, li kkompetu fil-Campionat de Catalunya u Copa del Rey. Fl-1902, il-klabb rebaħ l-ewwel trofew , il-Copa Macaya, u pparteċipaw fl-ewwel Copa del Rey, iżda tilfu 1–2 kontra Bizcaya fil-finali.[5] Kamper issa magħruf bħala Joan Gamper sar president tal-klabb fl-1908, kien ħoloq il-klabb f'diffikultà finanzjarja wara li ma rebħux il-kompetizzjoni Catalunya de Campionat fl-1905. Il-President tal-klabb kellu ħames okkażjonijiet separati bejn 1908 u 1925, huwa qatta 25 sena b'kollox fit-tmexxija. Waħda mill-kisbiet prinċipali tiegħu kien żgurat li l-Barça akkwista stadju tiegħu stess u b'hekk ġġenera d-dħul stabbli.[6]

Fl-14 ta' Marzu 1909, it-tim mar fil-Camp de la Indústria, stadju akbar b'kapaċità ta' 8,000 spettatur bilqiegħda. Mill-1910 sal-1914, Barcelona ħadu sehem fit-Tazza Pirenej, li kienet tikkonsisti mill-aqwa timijiet ta' Languedoc, Midi, Aquitaine (nofsinhar ta' Franza), il-Pajjiż Baski, u Katalonja. F'dak iż-żmien kienet ikkunsidrata l-ifjen kompetizzjoni miftuħa għall-parteċipazzjoni.[7][8] Matul l-istess perjodu, il-klabb bidel lingwa uffiċjali tiegħu minn Kastiljan għall-Katalana u gradwalment evolvew simbolu importanti tal-identità Katalana.Għal ħafna partitarji, li tappoġġja l-klabb għandha inqas x'taqsam mal-logħba nnifisha u aktar ma 'li tkun parti mill-identità kollettiva tal-klabb.[9]

Gamper nieda l-kampanja biex jirrekluta aktar membri tal-klabb, u mill 1922 l-klabb kellu aktar minn 20,000 membri u kien kapaċi li jiffinanzjaw l-istadju l-ġdid. Il-klabb mexa għall-Les Corts, inawgurat fl-istess sena. Les Corts kellu kapaċità inizjali ta' 22,000,li aktar tard ġie estiż għall-60,000.[10] Jack Greenwell ġie reklutat bħala l-ewwel kowċ full-time, u l-fortuni tal-klabb beda jtejjeb fuq il-qasam. Matul l-era ta' Gamper, FC Barcelona rebħu ħdax-il Campionat de Catalunya, sitta Copas del Rey, u erba' Tazzi Pirenej.

Gwerra Rivera, Repubblika u Ċivili (1923–1957)

Thumb
Il-bumbardament mill-ajru ta' Barċellona fl-1938

Fil 14 ta' Ġunju, 1925, il-folla fil-grawnd kantaw l-Innu Nazzjonali Spanjol u mbagħad taw diversi minuti biex Alla Salva r-Re fi protesta spontanja kontra dittatura ta' Miguel Primo de Rivera. Il-grawnd kien magħluq għal sitt xhur bħala tpattija, u Gamper kien sfurzat li jċedi l-Presidenza tal-klabb.[11] Dan ikkoinċida mat-transizzjoni tal-klabb biex jiprofessjona; fl-1926 id-diretturi tal-Barċellona iddikjaraw pubblikament lil Barcelona bħala professjonali għall-ewwel darba.[12] Il-klabb rebaħ it-Tazza Spanjola fl-1928 u ġiet iċċelebrata bil-poeżija titolata "Oda a Platko", miktuba minn membru tal-Ġenerazzjoni ta' 27, poeta Rafael Alberti, li kienet ispira mill-"prestazzjoni straordinarja" mill-kustodju tal-Barcelona.[13] Fit-30 Lulju 1930, Gamper ikkommetta suwiċidju wara perjodu ta' dipressjoni miġjuba minn problemi personali u finanzjarji.

Għalkemm dawn komplew ikollhom plejers tal-pożizzjoni ta' Josep Escolà, il-klabb daħal f'perjodu ta' tnaqqis li fih kien hemm kunflitt politiku fl-isport fis-soċjetà.[14] Għalkemm it-tim rebaħ il-Campionat de Catalunya fl-1930, 1931, 1932, 1934, 1936, u 1938, suċċess fuq livell nazzjonali (bl-eċċezzjoni tal-kwistjon tat-titlu fl-1937) evitawhom. Xahar wara il-Gwerra Ċivili Spanjola bdiet fl-1936, diversi plejers ta' Barcelona u Athletic Bilbao kienu elenkati fil-gradi ta' dawk li ġġieldu kontra r-rewwixta militari.[15] Fis-6 ta' Awwissu, Josep Sunyol, il-president tal-klabb u rappreżentant tal-parti pro-indipendenza politika, nqatel minn suldati Falanġisti viċin Guadarrama.[16] Il-martirju mlaqqam barcelonisme, il-qtil kien mument tiddefinixxi fl-istorja ta' FC Barcelona.[17] Fis-Sajf tal-1937, l-iskwadra marret fuq mawra fil-Messiku u l-Istati Uniti, fejn kienet irċieviet l-ambaxxatur tat-Tieni Repubblika Spanjola. Din il-mawra assigurat lil-klabb finanzjarjament, iżda wkoll wassal nofs it-tim li jfittxu ażil fil-Messiku u Franza. Fis-16 ta' Marzu 1938, Barċellona kienet waqgħat taħt bumbardament mill-ajru, li rriżulta 3,000 imwiet; waħda mill-bombi laqtghet xi bini tal-uffiċċji tal-klabb.[18] Katalonja kienet ġiet okkupata ftit xhur wara. Bħala simbolu ta' Katalaniżmu 'indixxiplinat', il-klabb, naqsu għal 3486 membri biss, iffaċċjaw numru ta' restrizzjonijiet.[19] Wara l-Gwerra Ċivili, il-bandiera Katalana ġiet pprojbita u l-klabbs tal-futbol kienu projbiti milli jużaw ismijiet mhumiex Spanjoli. Dawn il-miżuri sfurza l-klabb li jbidel ismu għall-Club de Fútbol Barcelona u neħħew il-bandiera Katalana mill-arma tal-klabb.

Fl-1943, il-Barcelona ffaċċjaw ir-rivali Real Madrid fis-semi-finali tal-Copa del Generalísimo. L-ewwel logħba tagħhom fl-Les Corts kienet mirbuħa minn Barcelona 3–0. Qabel it-tieni leg, il-plejers tal-Barcelona kellhom żjara fil-kamra ta' tibdil minn direttur tas-sigurtà ta' Franco. Huwa "fakkarhom" li kienu se jilagħbu biss minħabba l-"ġenerożità tas-sistema". Real Madrid iddominaw il-logħba, billi rebħu 11–1.[20] Minkejja s-sitwazzjoni diffiċli tal-politika, CF Barcelona gawdiet suċċess konsiderevoli matul il-1940ijiet u 1950ijiet. Fl-1945, ma Josep Samitier bħala kowċis u plejers bħal César, Ramallets, u Velasco, huma rebħu La Liga għall-ewwel darba mill-1929. Huma żiedu dan it-total fl-1948 u għal darb'oħra fl-1949. Huma wkoll rebħu l-ewwel Copa Latina f'dik is-sena. F'Ġunju tal-1950, Barcelona ffirmaw lil Ladislao Kubala, li kien sar figura influwenti fil-klabb.

Fix-xita tal-Ħadd fl-1951, il-folla ħalliet l-istadju Les Corts wara rebħa ta' 2-1 kontra Santander bil-mixi, irrifjutaw li jaqbdu xi trammijiet sorprendenti minħabba l-awtoritajiet ta' Francoist. Tramm ta' strajk kien qed isir f'Barċellona, li rċevew appoġġ tal-partitarji blaugrana. Avvenimenti li għamel il-klabb jirrappreżentaw ħafna iktar minn sempliċiment Katalonja; ħafna progressivi Spanjoli raw il-klabb bħala difensur tad-drittijiet u l-libertajiet.[21][22]

Il-kowċis Ferdinand Daučík u László Kubala waslu lit-tim għal ħames trofej differenti inklużi La Liga, il-Copa del Generalísimo (issa Copa del Rey), il-Copa Latina, Copa Eva Duarte, u l-Copa Martini Rossi fl-1952. Fl-1953, il-klabb rebaħ il-La Liga u l-Copa del Generalísimo għal darb'oħra.

Club de Fútbol Barcelona (1957–1978)

Thumb
Barcelona kontra Hamburg fl-1961

Ma Helenio Herrera bħala kowċ, iż-żagħżugħ Luis Suárez, il-Plejer Ewropew tas-Sena fl-1960, u tnejn influwenti Ungeriżi rakkomandati minn Kubala, Sándor Kocsis u Zoltán Czibor, it-tim rebaħ id-dobbja nazzjonali fl-1959 li kienu La Liga u Inter-Cities Fairs Cup dobbja fl-1960. Fl-1961 huma saru l-ewwel klabb li għelbu lil-Real Madrid fil-kompetizzjoni tat-Tazza Ewropea, imma tilfu 3–2 kontra Benfica fil-finali.[23][24][25]

Fis-1960ijiet kien inqas suċċessiv il-klabb, Real Madrid immonopolizzaw il-La Liga. Il-bini ta' Camp Nou, tlesta 1957, fisser li klabb kellu ftit flus biex jonfoq għall-plejers ġodda. Fuq nota pożittiva, l-għaxar snin raw il-ħolqien ta' Josep Maria Fusté u Carles Rexach, u l-klabb rebaħ il-Copa del Generalísimo fl-1963 u il-Fairs Cup fl-1966. Barça rrestawraw xi kburija preċedenti tagħhom billi rebħu lil-Real Madrid 1–0 fl-1968 fil-finali tal-Copa del Generalísimo ġewwa Bernabéu, quddiem Franco, mal-eks pilota repubblikan, Salvador Artigas bħala kowċ. It-tmiem tad-dittatorjat Franco fl-1974 ra lil-klabb jerġa jibdel l-isem uffiċjali għal Futbol Club Barcelona u jintraddu lura l-emblema għal disinn oriġinali tagħha,mill-ġdid inklużi l-ittri oriġinali.[26]

Fl-istaġun 1973–74 ra l-wasla ta' Johan Cruyff, li kien mixtri għal rekord dinji £920,000 min Ajax.[27] Kien diġa plejer stabbilit fl-Olanda, Cruyff malajr rebaħ fuq il-partitarji tal-Barça meta huwa qal lill-istampa Ewropea li huwa għażel Barça milli Real Madrid għaliex hu ma setax jilagħab għal klabb assoċjati ma 'Franco. Huwa kompla miegħu nnifsu meta huwa għażel l-isem Katalan Jordi, wara l-qaddis lokali, għal ibnu.[28] Li jmiss għall-plejers ta' kwalità simili Juan Manuel Asensi, Carles Rexach, u Hugo Sotil, huwa għen lil-klabb jirbaħ it-titlu La Liga fl-istaġun 1973–74 għall-ewwel darba mill-1960, li sfrattaw lil-Real Madrid 5–0 ġewwa Bernabéu.[29] Huwa kien inkurant il-Plejer Ewropew tas-Sena fl-1973 matul l-ewwel staġun tiegħu ma' Barcelona (it-tieni rebħa tal-Ballon d'Or; huwa rebaħ l-ewwel wieħed meta kien jilgħab għall-Ajax fl-1971). Cruyff irrċiva dan il-premju prestiġjuż għat-tielet darba (l-ewwel plejer li għamel dan) fl-1974 waqt li kien għadu ma Barcelona.[30]

Núñez u s-snin ta' stabilizzazzjoni (1978–2000)

Il-Bidu ma Josep Lluís Núñez fl-1978, il-president ta' FC Barcelona ġie elett mill-membri tal-klabb. Din id-deċiżjoni kienet marbuta mill-qrib it-transizzjoni ta' Spanja għad-demokrazija fl-1974 u t-tmiem ta' dittatorjat ta' Franco. L-għan ewlieni ta' Núñez kien li jiżviluppa lil-Barça fi klabb ta' klassi dinji billi jagħtih l-istabbiltà kemm fuq ġewwa u barra tal-grawnd. Fuq rakkomandazzjoni minn Cruyff, Núñez inawgura La Masia bħala l-akkademja taż-żgħażagħ ta' Barċellona fl-20 ta' Ottubru 1979.[31] Il-Presidenza tiegħu kienet damet għal 22 sena u profondament affettwat l-immaġni ta' Barcelona, kif Núñez ikkontrolla l-politika stretta fir-rigward ta' pagi u dixxiplina, li ħalla plejer kbar bħal Diego Maradona, Romário u Ronaldo imorru aktar mit-talbiet tagħhom li jissodisfaw.[32][33]

Fis-16 ta' Mejju 1979, il-klabb rebaħ l-ewwel UEFA Cup Winners' Cup meta rebħu lil Fortuna Düsseldorf 4–3 f'Basel fil-finali li kien segwita aktar minn 30,000 paritarji ta' blaugrana. F'Ġunju 1982 Maradona ġie ffirmat għal ħlas rekord dinji ta' £5 miljum minn Boca Juniors.[34] Fil-istaġun segwenti, taħt il-kowċ Menotti, Barcelona rebħu l-Copa del Rey, meta għelbu lil-Real Madrid. Iż-żmien ta' Maradona mal-Barça kien qasir wisq; huwa malajr telaq ma Napoli. Fil-bidu tal-istaġun 1984-85 Terry Venables kien mikri bħala maniġer, u rebaħ La Liga b'turija notevoli mill-midfielder Ġermaniż Bernd Schuster. Fl-istaġun ta wara Venables ħa lit-tim għat-2 finali tagħhom fl-European Cup, iżda sfortunament huma tilfu bl-għoti tal-penalties kontra Steaua Bucureşti waqt serata drammatika f'Sevilja.

Wara it-Tazza tad-Dinja tal-1986, l-awqa skorer ingliż Gary Lineker ġie ffirmat flimkien mal-gowler Andoni Zubizarreta, iżda t-tim ma setgħux jiksbu suċċess minħabba li Schuster ġie eskluż mill-iskwadra. Venables kien maħruq fil-bidu tal-istaġun 1987-88 u ġie mibdul ma' Luis Aragonés. Il-plejers irribellaw kontra l-president Núñez f'avveniment li sar magħruf bħala l-ammutinament Hesperia, u spiċċaw l-istaġun ma' b'rebħa ta' 1–0 fil-finali kontra Real Sociedad u b'hekk il-Barça rebħu l-Copa del Rey.

Thumb
Johan Cruyff rebaħ erba titli konsekuttivi ta' La Liga bħala kowċ ta' Barcelona.

Dream Team

Fl-1988, Johan Cruyff irritorna fil-klabb bħala maniġer u hu immonta sejħa hekk Dream Team. Huwa uża taħlita ta' players Spanjoli simili Pep Guardiola, José Mari Bakero, u Txiki Begiristain filwaqt li ffirma stilel internazzjonali bħal Ronald Koeman, Michael Laudrup, Romário, u Hristo Stoichkov.[35] Taħt il-gwida tiegħu, Barcelona rebħu erba titli konsekuttivi ta' La Liga mill-1991 sal-1994. Huma rebħu lis-Sampdoria darbtejn fl-1989 fil-finali tal-Cup Winners' Cup u fl-1992 fil-finali tal-European Cup ġewwa Wembley. Huma wkoll rebħu l-Copa del Rey fl-1990, il- European Super Cup fl-1992, u tlett Supercopa de España. Bi 11-il trofew, Cruyff sar l-aktar maniġer suċċessiv tal-klabb, sakemm ġie sorpass minn Guardiola fl-2011.[36] Huwa wkoll l-aktar kowċ li għamel ħafna żmien ma Barcelona, li serva 8 snin.[37] Il-fortuna ta' Cruyff tbidlet fl-aħħar żewġ staġuni tiegħu, meta naqas li jirbaħ xi trofej u waqaw il president Núñez, li rriżulta t-tluq tiegħu.

Cruyff kien fil-qosor sostitwit minn Bobby Robson, li ħa ħsieb il-klabb għal staġun wieħed 1996–97. Il-klabb iffirma lil Ronaldo u wassal għal tripletta, billi rebħu l-Copa del Rey, Cup Winners Cup, u s-Supercopa de España. Minkejja s-suċċess tiegħu Robson qatt ma deher bħala soluzzjoni għaż-żmien qasir filwaqt li l-klabb stenna lil Louis van Gaal biex isir disponibbli.[38] Il-klabb rebaħ is-Super Cup kontra Borussia Dortmund u rebħu il-Copa del Rey u La Liga dobbja fl-1998. Fl-1999 il-klabb ċċelebra 'ċentinarju' tiegħu, li rebħu t-titlu tal-Primera División. Rivaldo sar ir-4 plejer li ngħata l-Plejer Ewropew tas-Sena. Minkejja dan is-suċċess domestiku, il-ħsara li testendi dan is-suċċess għaċ-Ċampjins Lijg wassal li Van Gaal u Núñez irriżenjaw fl-2000.

Joħroġ Núñez, jitħol Laporta (2000–2008)

Thumb
Ronaldinho, Rebbieħ tal-Ballon d'Or u Plejer tas-Sena tal-FIFA

It-tluq ta' Núñez u van Gaal ma kienu xejn mqabbla ma dik ta' Luís Figo. Kif ukoll il-viċi kaptan tal-klabb, Figo kienet sar eroj u kien meqjus mill-Katalni bħala wieħed minn tagħhom stess. Il-partitarji tal-Barça kienu mdejjin bid-deċiżjoni ta' Figo li kien issieħbu mar-rivali eterni Real Madrid, u matul iż-żjarat sussegwenti ġewwa Camp Nou, huwa kien ingħata l-akkoljenza estremament ostili. Mal-ewwel ritorn tiegħu, il-folla ssuttatu b'ras ta' ħanżir u flixkun mimli tal-wiski.[39] Il-President Núñez ġie mibdul minn Joan Gaspart fl-2000, u fi tlett snin huwa kien inkarigat u ra it-tnaqqis ta' maniġers jidħlu u jmorru; van Gaal serva t-tieni terminu. Gaspart ma inspirax il-fiduċja barra l-qasam u fl-2003, hu u van Gaal irreżenjaw.[40]

Wara d-diżappunt tal-era ta' Gaspart, il-klabb mar lura b'kombinazzjoni ta' president ġdid żagħżugħ, Joan Laporta, u kowċ ġdid żgħażagħ, eks plejer Olandiż, Frank Rijkaard. Fil grawnd, influss ta' plejers internazzjonali tħaltu ma plejers Spanjoli biex iwwasslu r-ritorn tas-suċċess għal-klabb. Barça rebħu La Liga u s-Supercopa de España fl-istaġun 2004–05, u l-midfilder tat-tim, Ronaldinho, rebaħ l-unur tal-Plejer tas-Sena tal-FIFA.[41]

Fl-istaġun 2005–06, Barcelona reġaw għamlu s-suċċess tal-kampjonat u Supercup .[42] Fiċ-Champions League, Barça rebħu lil klabb Ingliż Arsenal 2–1 fil-finali. B'diffikulta 1–0 b'10 minn nies Arsenal b'inqas minn 15-il minuta għat-tisfira finali, dawn ġew lura biex rebħu 2–1 u b'hekk rebħu l-ewwel rebħa tat-Tazza Ewropea f'14-il sena.[43]

Minkejja li kienu l-favoriti u l-bdew bil-qawwa, Barcelona spiċċaw l-istaċun 2006–07 mingħajr trofej apparti mill-2006 meta rebħu s-Supercopa de España kontra r-rivali lokali RCD Espanyol. Huma ħadu sehem fit-Tazza tad-Dinja tal-Klabbs 2006, imma kienu melgħuba fil-finali b'gowl tard mill-klabb Brażiljan Internacional.[44] Fil-pre-staġun fil-Istati Uniti u vendetta miftuħa bejn il-plejer Samuel Eto'o u Rijkaard kienet tard akkużata għan-nuqqas ta' trofej.[45][46] F'La Liga, Barça kienu fl-ewwel post għal ħafna mill-istaġun, iżda mill-inkonsistenza tagħhom fis-sena ġdida kkawżaw sorpriża minn Real Madrid fit-12 ta' Mejju 2007; il-Barça abbinaw lil-Madrid bil-punti iżda tilfu t-titlu b'superjorità fuq wiċċ ma wiċċ. Fiċ-Champions League, Barça b'mod strett irnexxielhom javvanzaw minn Grupp A li rebħu 2-0 kontra SV Werder Bremen,iżda kienu eliminati fil-rawnd tal-aħħar 16 mir-rebbieħa tal-2005 Liverpool FC bil-gowl barra mid-dar.

Fl-istaġun 2007–08 intemm mingħajr l-ebda titli, kif Barça spiċċaw it-tielet f'La Liga u kienu megħluba fis-semifinali taċ-Champions League 1–0 mir-rebbieħa eventwali Manchester United.

L-era ta' Guardiola

Il-kowċ ta' FC Barcelona B Pep Guardiola ħad f'idejh id-dmirijiet ta' Frank Rijkaard fil-konklużjoni tal-istaġun.[47] Guardiola ġab miegħu stil famuż ta' tiki-taka hu kien mgħallem matul il-ħin tiegħu mat-timijiet żagħżagħ ta' Barcelona. Fil-proċess Guardiola biegħ lil Ronaldinho u lil-Deco, u beda jibni t-tim ta' Barcelona madwar Xavi, Iniesta u Messi.

Thumb
Lionel Messi, Rebbieħ ta' 4 FIFA/Ballon d'Or, fis-snin 2009, 2010, 2011 u 2012, u l-aqwa skorer ta' FC Barcelona fil-kompetizzjonijiet uffiċjali b'299 gowl[48]

Il-Barça rebħu lil Athletic Bilbao 4–1 fil-finali tal-Copa del Rey tal-2009, filwaqt li rebħu kompetizzjoni għall-25 darba u b'hekk kissru r-rekord. Rebħa storika 2-6 kontra Real Madrid u tlett ijiem wara u żguraw li Barcelona saru c-ċampjins ta' La Liga fl-istaġun 2008–09. Barça spiċċaw l-istaġun billi għelbu r-rebbieħa taċ-Ċampjins Lijg Manchester United 2–0 fl-Istadju Olimpiku f'Ruma biex għalhekk jirbħu it-tielet titlu taċ-Ċampjins Lijg u għamlu l-ewwel tripletta tagħhom.[49][50][51] Filwaqt it-tim rebaħ ukoll is Supercopa de España kontra Athletic Bilbao[52] u l-UEFA Super Cup tal-2009 kontra Shakhtar Donetsk,[53] li ġew l-ewwel klabb Ewropej li rebħu s-Super Cup kemm domestiku u Ewropew. F'Diċembru 2009, Barcelona rebħu Tazza tad-Dinja tal-Klabbs 2009,[54] u saru l-ewwel klabb tal-futbol li rebħu sitt tazzi fi staġun wieħed.[55] Barcelona wettgħu 2 rekords ġodda fil-futbol Spanjol li fl-2010 huma rebħu t-trofew ta' La Liga b'99 punt u rebħu Super Cup Spanjola għad disa 'darba.[56][57]

Wara t-tluq ta' Laporta mill-klabb f'Ġunju 2010, Sandro Rosell kien malajr elett bħala President ġdid. L-elezzjonijiet saru fit-13 ta' Ġunju, fejn huwa ġab 61.35% (57,088 voti, rekord) ta' voti totali.[58] Rosell iffirma lil David Villa minn għand Valencia bi prezz ta' €40 miljun.[59] u lil Javier Mascherano minn għand Liverpool bi prezz ta' €19 miljun.[60] F'Novembru tal-2010, Barcelona għelbu r-rivali prinċipali tagħhom, Real Madrid 5–0 f'El Clásico. Fl-istaġun 2010–11, Barcelona rebħu t-trofew ta' La Liga, it-tielet titlu f'suċċessjoni, huma spiċċaw il-kampjonat b'96 punt.[61] F'April 2011, il-klabb laħaq il-finali tal-Copa del Rey final, iżda tilfu 1–0 ma Real Madrid f'Istadju Mestalla ġewwa Valenzja.[62] F'Mejju, Barcelona għelbu lil Manchester United fil-finali tal-UEFA Champions League 2010–11 li kienu lagħbu ġewwa Wembley, repetizzjoni tal-finali tal-2009, filwaqt li rebħu r-4 Tazza Ewropea tagħhom.[63] F'Awwissu 2011, il-gradwat ta' La Masia Cesc Fàbregas ġie mixtri minn Arsenal li għin lil Barcelona jiddefendu s-Supercup Spanjola kontra Real Madrid. Ir-rebħa tas-Supercup ippreżentat ammont totali ta' trofej uffiċjali għal 73, bl-għadd ta' titli mirbuħa minn Real Madrid.[64]

Aktar tard fl-istess xahar, Barcelona rebħu l-UEFA Super Cup wara li għelbu lil Porto 2–0 grazzi mill-gowl ta' Lionel Messi u Cesc Fábregas. Dan estenda l-ammont globali ta' trofej uffiċjali tal-klabb għal 74, li ssuperat it-total ta' Real Madrid.[65] Fir-rebħa tal-UEFA Super Cup wkoll immarkaw kisba oħra impressjonanti kif Josep Guardiola rebaħ it-12-il trofej minn 15 fi tliet snin biss fit-tmexxija tal-klabb, li sar il-pussessur tar-rekord kollhu tal-aktar rebħ ta' titli bħala kowċ ta' FC Barcelona.[66]

Thumb
FC Barcelona fil-UEFA Champions League fl-2012

F'Diċembru, Barcelona rebħu t-Tazza tad-Dinja tal-Klabbs għat-tieni darba rekord mill-istabbiliment tagħhom, billi għelbu liċ-ċampjins Brażiljani tal-Copa Libertadores, Santos, li ġew 4–0 fil-finali grazzi għal żewġ gowls minn Lionel Messi u gowls minn Xavi u Fábregas.[67] Bħala riżultat, ir-refgħa tat-trofew globali matul ir-renju ta' Guardiola kien estiż għal 13-il trofew minn 24 possibbli f'4 snin, li komplew kwalità għolja u werew il-prestazzjoni tagħhom fil-kompetizzjonijiet tal-futbol riċenti tad-dinja.[68][69]

Fl-istaġun 2011–12, il-Barcelona tilfu s-semifinali tal-UEFA Champions League kontra Chelsea. Dritt wara dan, il-kowċ Pep Guardiola, li kien fuq kuntratt irrumblat u kien iffaċċjat kritiku fuq tattiċi reċenti tiegħu u selezzjonijiet tal-iskwadra,[70][71] ħabbar li kien se jirriżenja bħala kowċ fit-30 ta' Ġunju u kien segwit minn l-assistent Tito Vilanova.[72][73] Guardiola spiċċa l-ħatra tiegħu billi rebaħ il-finali tal-Copa del Rey 3–0, li b'kollox rebħu 14-il trofej taħt l-amministrazzjoni tiegħu.

L-erba trofej mgħobbija minn Guardiola ispira lid-direttur Brittaniku Paul Greengrass li għamel dokumentarju dwar il-ġganti Katalani. Intitolat Barça, il-film se jeżamina l-aktar proċess u l-wirt famuż ta' wieħed mill frankiġji-dinji sportivi, li jiffoka primarjament fuq l-erba 'snin li fihom Guardiola ggwidata l-klabb għal 14-il trofej. Il-film huwa mistenni li jkun lest qabel it-Tazza tad-Dinja tal-2014, meta l-attenzjoni pubblika bdiet tibda tiffoka fuq l-avveniment internazzjonali ta' Rio de Janeiro.[74]

Tito Vilanova (2012-preżent)

Kien imħabbar fis-sajf tal-2012 li Tito Vilanova, assistent maniġer MA Barcelona, se jieħu f'idejh il-kariga ta' kowċ flok Pep Guardiola. Wara l-ħatra tiegħu, Barcelona marru fuq ġirja nkredibbli li rahom iżommu fil-quċċatta tal-kampjonat għall-ewwel 26 ġimgħa, rekord ta' telfa 1 biss fit-23 logħba. Lionel Messi skorja 34 gowl waħdu f'dan il-perjodu,u f'nofs Frar huma kellhom 12-il punt vantaġġ fuq Atlético Madrid.

Remove ads

Sapport

Il-laqam culer għal sapporter tal-Barcelona huwa derivat mill-Katalan cul (Ingliż: arse), bħala spettaturi fl-ewwel stadju, Camp de la Indústria. Fi Spanja, madwar 25% tal-popolazzjoni huma simpatizzanti tal-Barca, it-tieni wara Real Madrid, appoġġjata minn 32% tal-popolazzjoni.[75] Madwar l-Ewropa, Barcelona huwa tieni għażla favorita.[76] Iċ-ċifri tas-sħubija tal-klabb raw żieda sinifikanti mill 100,000 fl-istaġun 2003-04 għal 170,000 f'Settembru 2009,[77] iż-żieda qawwija ġiet attribwita lill-influwenza ta' Ronaldinho u mbagħad l-istrateġija tal-midja tal-President Joan Laporta li ffukat fuq mezzi Spanjola u Ingliża.[78][79]

Minbarra l-isħubija, minn 'Ġunju 2010 hemm 1,335 sapporters uffiċjalment reġistrati tal-klabb, imsejħapenyes, madwar id-dinja. Il-klabbs tas-sapporters ppromwovu lil Barcelona fil-lokalità tagħhom u jirċievu offerti ta' benefiċċju meta jżuru Barċellona.[80] Il-klabb kellu persuni prominenti ħafna fost il-partitarji tiegħu, inklużi l-Papa Ġwanni Pawlu II, li kien membru onorarju, u l-eks prim ministru ta' Spanja José Luis Rodríguez Zapatero.[81][82] FC Barcelona għandha t-tieni l-ogħla attendenza medja ta' klabbs tal-futbol Ewropej biss wara Borussia Dortmund.[83][84]

Remove ads

Rivalitajiet tal-Klabb

El Clásico

Biex tapprofondixxi, ara l-artiklu: El Clásico.

Spiss ikun hemm rivalità ħarxa bejn l-aqwa żewġ timijiet fil-kampjonat nazzjonali, u dan huwa partikolarment il-każ fl-La Liga, fejn il-logħba bejn Barça u Real Madrid hija magħrufa bħala El Clásico. Mill-bidu tal-kompetizzjonijiet nazzjonali l-klabbs kienu meqjusa bħala rappreżentanti ta' żewġ reġjuni rivali fi Spanja: Katalonja u Kastilja, kif ukoll taż-żewġt ibliet. Il-rivalità tirrifletti dak li kkunsidraw ħafna bħala t-tensjonijiet politiċi u kulturali bejn l-feltru tal-Katalani u l-Kastiljani, meqjus minn awtur wieħed bħala ri-promulgazzjoni tal- Gwerra Ċivili Spanjola.[85]

Matul id-dittatorjati ta' Primo de Rivera u speċjalment ta' Francisco Franco (1939–1975), il-kulturi reġjonali kollha kienu mrażżna. Il-lingwi kollha mitkellma fit-territorju Spanjol, ħlief l-Ispanjol (Kastiljan) nnifisha, kienu uffiċjalment ipprojbita.[86][87] Is-simbolu tax-xewqa tal-poplu Katalan kien il-libertà, Barça ġew 'Aktar minn klabb' (Més que un club) għall-Katalani. Skond Manuel Vázquez Montalbán, l-aħjar mod għall-Katalani kienet li juru l-identità tagħhom billi jingħaqdu ma Barça. Kien inqas riskjuż minn jingħaqad mal-moviment tal-klandestin anti-Franco-, u ppermettilhom li jesprimu l-għazla tagħhom.[88]

Min-naħa l-oħra, Real Madrid kienet meqjusa minn ħafna bħala l-inkarnazzjoni oppressiva taċ-ċentraliżmu sovrana u r-reġim faxxista fil-livell ta' ġestjoni u lil hinn minn (Santiago Bernabeu, il-president ta' qabel tal-klabb li semmew l-Istadju Merengues għalih, miġġieled ma los nacionales).[89][90] Madankollu, matul il-Gwerra Ċivili Spanjola, membri taż-żewġ timijiet bħal Josep Sunyol u Rafael Sánchez Guerra sofrew fl-idejn ta' partitarji ta' Franco.

Matul il-1950ijiet, ir-rivalità kienet aktar aggravata meta kien hemm kontroversja madwar it-trasferiment ta' Alfredo di Stéfano, li finalment lagħab għal Real Madrid u kien muftieħ għas-suċċess sussegwenti tagħhom.[91] Is-1960ijiet raw ir-rivalità tilħaq l-istadju Ewropew meta ltaqaw darbtejn fil-fażi eliminatorja fit-Tazza Ewropea.[92]

El derbi Barceloní

Biex tapprofondixxi, ara l-artiklu: Derbi barceloní.

Ir-rivali lokali ta' Barça minn dejjem kienu Espanyol. Blanc-i-blaus, huwa wieħed mill-klabbs mogħtija patroċinju rjali, kien fondat esklussivament minn partitarji tal-futbol Spanjol, b'differenza tan-natura multinazzjonali tal-bord primarju ta' Barça. Il-messaġġ fundatur tal-klabb kien anti-Barcelona, u dawn diżapprovazzjoni raw lil FC Barcelona bħala tim tal-barranin. Il-rivalità kienet imsaħħa permezz milli l-Katalani raw bħala rappreżentant provokattiva ta' Madrid.[93] L-istadju oriġinali tagħhom kien fid-distrett sinjur ta' Sarrià.[94][95]

Tradizzjonalment,speċjalment matul ir-reġim ta' Franco, Espanyol kienu meqjusa mill-maġġoranza kbira taċ-ċittadini ta' Barċellona bħala klabb li kkultivata tip ta' konformità lill-awtorità ċentrali, f'kuntrast qawwi ma 'l-ispirtu rivoluzzjonarju ta' Barça[96] Fl-1918 Espanyol bdew kontro-petizzjoni kontra l-awtonomija, li dak iż-żmien kienet saret kwistjoni pertinenti.[97] Aktar tard, grupp ta' partitarji ta' Espanyol issieħbu mal-Falangists fil-gwerra ċivili Spanjola, binarju żgħir mal-faxxisti. Minkejja dawn id-differenzi fl-ideoloġija, id-derbi dejjem kienet aktar rilevanti għall-partitarji ta' Espanyol minn dawk ta' Barcelona minħabba d-differenza fl-għanijiet. Fis-snin riċenti r-rivalità saret anqas politika, kif Espanyol qalbu l-isem uffiċjali tagħhom u l-innu minn Spanjol għall-Katalan.

Għalkemm hija l-aktar derby lokali li intlagħet fl-istorja fl-La Liga, hija wkoll l-aktar żbilanċjata, li Barcelona tassew ikunu dominanti. Fil-klassifika tal-kampjonat, Espanyol irnexxielhom biss jispiċċaw jegħlbu lil Barça fi tliet okkażjonijiet fi kważi 70 sena u l-unika finali tal-Copa del Rey kienet mirbuħa minn Barça fl-1957. Espanyol għandhom konsolazzjoni li kisbu rebħa bi skor kbir ta' 6-0 fl-1951. Espanyol kisbu wkoll rebħa ta' 2-1 kontra Barça matul l-istaġun 2008-09, li sar l-ewwel tim li għeleb lil-Barcelona ġewwa fi Camp Nou fl-istaġun tat-tripletta.[98]

Remove ads

Finanzi u sjieda

Fl-2010, Forbes evalwa l-valur ta' Barcelona li jkun ta' madwar € 752,000,000 (USD $1 biljun), klassifikazzjoni fir-raba post wara Manchester United, Real Madrid, u Arsenal, ibbażat fuq figuri mill-istaġun 2008-09.[99][100] Skond id-Deloitte, Barcelona kellhom dħul irreġistrat ta €366 miljun fl-istess perjodu, klassifikati t-tieni ma Real Madrid, li ġġeneraw €401 miljun fi dħul.[101]

Flimkien ma ' Real Madrid, Athletic Bilbao, u Osasuna, Barcelona huma organizzati bħala assoċjazzjoni reġistrata. B'differenza ta' Kumpanija limitata, mhuwiex possibbli li jixtru ishma fil-klabb, iżda biss sħubija.[102] Il-membri ta' Barcelona, issejħin socis, jiffurmaw assemblaġġ ta' delegati li huwa l-ogħla korp governattiv tal-klabb.[103] Mill-2010, il-klabb kellhu 170,000 socis.

Verifika minn Deloitte f'Lulju tal-2010 wera li Barcelona kellhom dejn ta' €442,000,000, Bħalissa 58% tal-valur nett kif huwa evalwat minn Forbes. L-amministrazzjoni ġdid ta' Barcelona, li kienu ordnaw il-verifika, iċċitaw "problemi strutturali" bħala l-kawża tad-dejn.[104] Aħbarijiet kienu ħarġu li l-klabb kien irreġistra tnaqqis ta' madwar €79 miljun matul il-kors tas-sena, minkejja li iddefendew it-titlu tagħhom La Liga.[105]

Għall-2011, Id-dejn gross ta' Barcelona huwa ta' madwar €483 miljun u d-dejn nett huwa fuq €364 miljun.[106] Barcelona instab li għandhom l-ogħla salarju medju għal kull plejer ta' kull timijiet sportivi professjonali fid-dinja, biss qabel ir-rivali Real Madrid .[107]

Remove ads

Rekords

Għal aktar informazzjoni fuq dan is-suġġett, ara Lista ta' rekords u statistiki ta' FC Barcelona.

Xavi bħalissa huwa jżżomm ir-rekord tat-tim għan-numru ta' logħob li lagħab totali (661) u numru rekord ta' apparenzi f'La Liga (436), li ssupera d-detentur tar-rekord preċedenti Migueli (391).[108]

L-aqwa skorer fil-kompetizzjonijiet kollha ta' FC Barcelona (inkużi logħob ta' ħbiberija) huwa Paulino Alcántara b'369 gowl.[109] L-awqa skorer ta' kull żmien ta' Barcelona fil-kompetizzjonijiet kollha uffiċjali, minbarra logħob ta' ħbiberija, huwa Lionel Messi bi 301 gowl. Huwa wkoll għandhu rekord tal-aqwa skorer għal Barcelona f'kompetizzjonijiet Ewropej u internazzjonali tal-klabb [110] u rekord ta' l-aqwa skorer fil-kampjonat b'206 gowls fl-La Liga. Erba' persuni kienu rnexxielhom jiskorjaw fuq 100 gowl fil-kampjonat ma Barcelona: Lionel Messi (206), César Rodríguez (192), Ladislao Kubala (131) u Samuel Eto'o (108) .

Fit-2 ta' Frar 2009, Barcelona laħqu total ta' 5,000 gowl f'La Liga. Il-gowl kien konvertit minn Messi fil-logħba kontra Racing Santander, fejn Barça rebħu 2–1.[111] Fit-18 ta' Diċembru 2009 Barcelona għelbu lil Estudiantes 2–1 biex rebħu is-6 titlu tagħhom f'sena u sar l-ewwel tim tal-futbol biex jikseb is-sextuple.[112]

L-ogħla attendenza f'darhom Barcelona kienet 120,000, fil-kwarti tal-finali tat-Tazza Ewropea kontra Juventus fit-3 ta' Marzu 1986.[113] Il-modernizzazzjoni ta Camp Nou matul id-1990ijiet u l-introduzzjoni ta' all-seater stands tfisser li r-rekord ma jkunx maqsum għall-futur prevedibbli bħala l-kapaċità attwali tal-istadju huwa 99,354.[114]

Remove ads

Emblema u flokk

Thumb
L-ewwel emblema li ntlibset minn Barcelona

Mill-fondazzjoni tiegħu il-klabb lagħab b'emblema. L-emblema oriġinali tal-klabb kienet forma ta' djamanta kkompletata mill-Kuruna ta' Aragona u friefet il-lejl tar-Re James, u mdawra minn żewġ fergħat, siġra tar-rand u l-oħra tal-palm.[26] Fl-1910 il-klabb kellu kompetizzjoni fost il-membri tiegħu għal disinn tal-emblema l-ġdida. Ir-rebbieħ kien Carles Comamala, li fil-ħin lagħab għall-klabb. Is-uġġeriment ta' Comamala beda l-emblema li l-klabb jilbes illum, b'xi varjazzjonijiet minuri. L-emblema tikkonsisti s-Salib ta' San Ġorġ fil-kantuniera tax-xellug mal-bandiera Katalana maġenbu, u l-kulur tat-tim taħt.

Il-kuluri blu u aħmar tal-flokk ġew intlibsu l-ewwel fil-logħba kontra Hispania fl-1900.[115] Bosta teoriji li jikkompetu ġew imressqa għar-raba disinn blu u aħmar tal-flokk ta' Barcelona. L-iben tal-ewwel president, Arthur Witty, qal li kien l-idea ta' missieru bħala l-kuluri kienu l-istess bħat-tim tal-Iskola Merkantili Taylors. Spjegazzjoni oħra, skond l-awtur Toni Strubell, huwa dawk il-kuluri li huma mill-Ewwel Repubblika ta' Robespierre. F'Katalunja, perċezzjoni komuni hija li l-kuluri kienu magħżula minn Joan Gamper u li huma bħal ta' FC Basel.[116]

Qabel l-istaġun 2011-2012, Barcelona kellhom storja twila li evitaw sponsorizzazzjoni korporattiva fuq il-flokkijiet tal-logħob. Fl-14 ta' Lulju 2006, il-klabb ħabbar ftehim ta' ħames snin ma UNICEF, li jinkludi li l-arma ta' UNICEF fuq il-flokk tal-klabb. Il-ftehim għandu jiddona €1.5 miljun kull sena għal UNICEF (0.7 fil-mija tad-dħul ordinarju tagħhom, ugwali għall-UN International Aid Target, cf. ODA) permezz tal-Fundazzjoni ta' FC Barcelona.[117] Il-Fundazzjoni ta' FC Barcelona hija entità stabbilita fl-1994 fuq is-suġġeriment tal-President tal-Kumitat Ekonomiku-Statutorju, Jaime Gil-Aluja. L-idea kienet li titwaqqaf il-fondazzjoni li tista' tattira sponsorizzazzjoni finanzjarja għall-appoġġ ta' kumpanija mhux sportiva għall-profitt.[118] Fl-2004, il-kumpanija tista ssir 25 "Membru onorarji" billi jikkontribwixxu bejn £40,000–60,000 (£45,800–68,700) fis-sena. Hemm ukoll 48 sħubija jassoċjaw disponibbli għal miżata annwali ta' £14,000 (£16,000) u numru illimitat ta' patronages għal spiża ta' £4,000 fis-sena (£4,600). Mhuwiex ċar jekk il-membri onorarji jkollhom xi jgħidu formali fil-politika tal-klabb, iżda skond l-awtur Anthony King, hija "improbabbli li Kompożizzjoni Onorarja ma tkunx tinvolvi mill-inqas xi influwenza informali fuq il-klabb.[119]

Barcelona ntemmet ir-rifjut tagħha ta' sponsorizzazzjoni korporattiva qabel il-bidu tal-istaġun 2011-12, li ffirmat ftehim ta' ħames snin, €150 miljun tratt ma' Qatar Sports Investments, li tfisser il-Qatar Foundation[120] kienet fuq il-flokk tal-klabb għall-istaġuni 2011–12 u 2012–13, imbagħad ġew mibdula minn Qatar Airways għall-istaġun 13/14, il-ftehim jippermetti l-arma tal-isponsor kummerċjali li tieħu post l-emblema tal-karità, sentejn għall-ftehim ta' sitt snin.[121]

More information Perjodu, Manifattur tal-kit ...
Remove ads

Stadju

Biex tapprofondixxi, ara l-artikli: Camp de la Indústria, Camp de Les Corts u Camp Nou.
Thumb
Veduta elevata ta' Camp Nou

Barcelona inizjalment lagħbu fil-Camp de la Indústria. Il-kapaċità kienet ta' madwar 6,000, u l-uffiċjali tal-klabb qiesu l-faċilitajiet eċċellenti għal klabb bis-sħubija tikber.[122]

Fl-1922, in-numru ta' partitarji kienu qabżu l-20,000 b'hekk il-klabb jaqla ħafna flus, Barça kienu kapaċi li jibnu grawnd akbar Camp de Les Corts, li għandhu kapaċità inizjali ta' 20,000 spettatur. Wara l-Gwerra Ċivili Spanjola, il-klabb beda jiġbed aktar membri u numru akbar ta' spettaturi fil-logħbiet. Dan wassal għal bosta proġetti ta' espansjoni: il-grandstand fl-1944, l-istand tan-nofsinhar fl-1946, u finalment l-istand tat-tramuntana fl-1950. Wara l-aħħar espansjoni, Les Corts sar iżomm 60,000 spettatur.[123]

Wara li l-kostruzzjoni kienet kompluta ma kienx hemm lok għal aktar espansjoni fl-Les Corts. Lura-għall-lura t-titli ta' La Liga fl-1948 u fl-1949 u l-iffirmar f'Ġunju 1950 ta' László Kubala, li aktar tard skorja 196 gowl f'256 logħbiet, ġibda akbar ta' folol kbar għall-logħob.[124][125] Il-klabb beda jagħmel pjanijiet għal stadju ġdid. Il-bini ta' Camp Nou beda fit-28 ta' Marzu 1954,quddiem folla ta' 60,000 spettatur ta' Barça. L-ewwel ġebla tal-istadju kienet stabbilita fil-post taħt il-patroċinju tal-Gvernatur Felipe ACEDO Colunga u bil-barka tal-Arċisqof ta' Barċellona Gregorio Modrego. Il-kostruzzjoni ħadet tliet snin u ntemmet fl-24 ta' Settembru 1957 bi spiża finali ta 288 miljun peseta, 336% fuq il-baġit.

Thumb
Wieħed mill-istands turi l-mottu ta' Barcelona, "Més que un club", li jfisser 'Aktar minn klabb'

Fl-1980, meta l-istadju kien fil-bżonn ta' disinn mill-ġdid biex jissodisfaw il-kriterji tal-UEFA, il-klabb kellu joħroġ il-flus billi joffri l-partitarji l-opportunità li jdaħħlu l-isem tagħhom fuq il-briks għal miżata żgħira. L-idea kienet popolari mal-partitarji, u eluf ta' nies ħallsu l-miżata. Aktar tard dan sar iċ-ċentru ta' kontroversja meta il-medja f'Madrid telgħet rapporti li ġebla kienet iskritta bl-isem ta' żmien twil ta' president ta' Real Madrid u sapporter ta' Franco Santiago Bernabéu.[126][127][128] Bi tħejjija għal-Logħob tas-Sajf tal-1992 żewġ saffi ta' stands kienu installati fuq ir-roofline preċedenti.[129] Huwa għandu kapaċità kurrenti ta' 99,354 li jagħmilha wieħed mill-akbar akbar grawnds fl-Ewropa.

Hemm ukoll faċilitajiet oħra, li jinkludu:[130]

  • Ciutat Esportiva Joan Gamper (Grawnd ta' taħriġ ta' FC Barcelona)
  • Masia-Centre de Formació Oriol Tort (Residenza ta' plejers żgħażagħ)
  • Mini Estadi (Grawnd tat-tim riserv)
  • Palau Blaugrana (Grawnd fuq ġewwa ta' FC Barcelona)
  • Palau Blaugrana 2 (Grawnd Sekondarju fuq ġewwa ta' FC Barcelona)
  • Pista de Gel (Rink tas-silġ ta' FC Barcelona)
Remove ads

Unuri

Biex tapprofondixxi, ara l-artikli: Unuri ta' FC Barcelona u FC Barcelona fl-Ewropa.
Thumb
Barcelona jiċċelebraw it-Tazza tad-Dinja tal-Klabbs 2011 b'reħba kontra Santos FC

Mill-5 ta' Mejju 25 2012, Barcelona rebħu 21 La Liga, 26 Copa del Rey, 10 Supercopa de España, 3 Copa Eva Duarte[ċ] u 2 trofej tal-Copa de la Liga, kif ukoll bħala d-detentur tar-rekord għall-aħħar 4 kompetizzjonijiet. Huma wkoll rebħu 4 UEFA Champions League, u rekord ta' 4 UEFA Cup Winners' Cup, 4 UEFA Super Cup u rekord ta' 2 FIFA Club World Cup. Huma wkoll rebħu rekord ta' 3 trofej tal-Inter-Cities Fairs Cup, li kkunsidrati l-predeċessuri tal-UEFA Cup-Europa League.

Barcelona huwa l-uniku klabb fl-Ewropea li lagħab futbol kontinentali kull staġun mill-1955, u wieħed mit-tliet klabbs li qatt ma ġie relegat mill-La Liga, ma Athletic Bilbao u Real Madrid. Fl-2009, Barcelona sar l-ewwel klabb fi Spanja biex jirbaħ it-tripletta li tikkonsisti La Liga, Copa del Rey, u l- Champions League. Dik l-istess sena, sar ukoll l-ewwel klabb tal-futbol biex jirbaħ sitta tazzi minn sitt kompetizzjonijiet f'sena waħda, li tinkludi t-tripletta msemmija qabel u s-Super Spanjola, UEFA Super Cup u Tazza tad-Dinja tal-Klabbs.

Kompetizzjonijiet Domestiċi

Rebbieħa (21): 1928–1929, 1944–45, 1947–48, 1948–49, 1951–52, 1952–53, 1958–59, 1959–60, 1973–74, 1984–85, 1990–91, 1991–92, 1992–93, 1993–94, 1997–98, 1998–99, 2004–05, 2005–06, 2008–09, 2009–10, 2010–11
Runners-up (23): 1929–30, 1945–46, 1953–54, 1954–55, 1955–56, 1961–62, 1963–64, 1966–67, 1967–68, 1970–71, 1972–73, 1975–76, 1976–77, 1977–78, 1981–82, 1985–86, 1986–87, 1988–89, 1996–97, 1999–00, 2003–04, 2006–07, 2011–12
  • Copa del Rey
Rebbieħa (26): 1909–10, 1911–12, 1912–13, 1919–20, 1921–22, 1924–25, 1925–26, 1927–28, 1941–42, 1950–51, 1951–52, 1952–53, 1956–57, 1958–59, 1962–63, 1967–68, 1970–71, 1977–78, 1980–81, 1982–83, 1987–88, 1989–90, 1996–97, 1997–98, 2008–09, 2011–12
Runners-up (10): 1901–02, 1918–19, 1931–32, 1935–36, 1953–54, 1973–74, 1983–84, 1985–86, 1995–96, 2010–11
  • Supercopa de España[132]
Rebbieħa (10): 1983, 1991, 1992, 1994, 1996, 2005, 2006, 2009, 2010, 2011
Runners-up (8): 1985, 1988, 1990, 1993, 1997, 1998, 1999, 2012
  • Copa Eva Duarte (il-prekursur tas-Supercopa de España)[133]
Winners (3): 1948, 1952, 1953
Runners-up (2): 1949, 1951
Rebbieħa (2): 1982–83, 1985–86

Kompetizzjonijiet Ewropej

Rebbieħa (4): 1991–92, 2005–06, 2008–09, 2010–11
Runners-up (3): 1960–61, 1985–86, 1993–94
  • Tazza tat-Tazez Ewropej / UEFA Cup Winners' Cup[136]
Rebbieħa (4): 1978–79, 1981–82, 1988–89, 1996–97
Runners-up (2): 1968–69, 1990–91
Rebbieħa (3): 1955–58, 1958–60, 1965–66
Runners-up (1): 1961–62
  • European Super Cup / UEFA Super Cup[137]
Rebbieħa (4): 1992, 1997, 2009, 2011
Runners-up (4): 1979, 1982, 1989, 2006

Kompetizzjonijiet Dinjija

Rebbieħa (2): 2009, 2011
Runners-up (1): 2006
Runners-up (1): 1992
Remove ads

Persunal

Staff tekniku kurrenti

More information Isem, Rwol ...

Sors: FC Barcelona

Tmexxija

Thumb
Sandro Rosell, il-President attwali ta' FC Barcelona
More information Isem, Rwol ...

Sors: FC Barcelona

Filmografija

  • Jordi Feliú, Barça, 75 años de historia del Fútbol Club Barcelona, 1974.

Biblijografija

  • Arnaud, Pierre; Riordan, James Sport and international politics. Taylor & Francis 1998 ISBN 978-0-419-21440-3
  • Ball Phill Morbo: The Story of Spanish Football. 2003 WSC Books Limited ISBN 0-9540134-6-8
  • Burns, Jimmy (1998). Barça: A People's Passion. Bloomsbury. ISBN 0-7475-4554-5.
  • Dave Arthur Simon Chadwick International cases in the business of sport. Butterworth-Heinemann 2007 ISBN 0-7506-8543-3
  • Michael Desbordes Marketing and football: an international perspective. Butterworth-Heinemann 2007 ISBN 0-7506-8204-3
  • Eaude, Michael (2008). Catalonia: a cultural history. Oxford University Press. ISBN 0-19-532797-7.
  • Ferrand, Alain; McCarthy, Scott (2008). Marketing the Sports Organisation: Building Networks and Relationships. Taylor & Francis. ISBN 0-415-45329-1.
  • Fisk, Peter (2008). Business Genius: A More Inspired Approach to Business Growth. John Wiley and Sons. ISBN 1-84112-790-6.
  • Ghemawat, Pankaj (2007). Redefining global strategy: crossing borders in a world where differences still matter. Harvard Business Press. p. 2. ISBN 1-59139-866-5.
  • Farred, Grant (2008). Long distance love: a passion for football. Temple University Press. ISBN 1-59213-374-6.
  • Ferrand, Alain; McCarthy, Scott (2008). Marketing the Sports Organisation: Building Networks and Relationships. Taylor & Francis. ISBN 0-415-45329-1.
  • King, Anthony (2003). The European ritual: football in the new Europe. Ashgate Publishing, Ltd. ISBN 0-7546-3652-6.
  • Kleiner-Liebau, Désirée (2009). Migration and the Construction of National Identity in Spain. 15. Iberoamericana Editorial. ISBN 84-8489-476-2.
  • Murray, Bill; Murray, William J. (1998). The world's game: a history of soccer. University of Illinois Press. ISBN 0-252-06718-5.
  • Peterson, Marc (2009). The Integrity of the Game and Shareholdings in European Football Clubs. GRIN Verlag. ISBN 3-640-43109-X.
  • Raguer, Hilari (2007). The Catholic Church and the Spanish Civil War. 11. Routledge. ISBN 0-415-31889-0.
  • Shubert, Adrian (1990). A social history of modern Spain. Routledge. ISBN 0-415-09083-0.
  • Snyder, John (2001). Soccer's most wanted: the top 10 book of clumsy keepers, clever crosses, and outlandish oddities. Brassey's. ISBN 1-57488-365-8.
  • Spaaij, Ramón (2006). Understanding football hooliganism: a comparison of six Western European football clubs. Amsterdam University Press. ISBN 90-5629-445-8.
  • Witzig, Richard (2006). The Global Art of Soccer. CusiBoy Publishing. ISBN 0-9776688-0-0

Noti

  1. Il-Copa Eva Duarte kienet biss rikonoxxuta u organizzata b'dak l-isem mill-RFEF mill-1947 sa l-1953, u għalhekk il-"Copa de Oro Argentina" tal-Barcelona li rebħu fl-1945 ma kienitx inkluża f'dan għadd, i.e. it-trofej biss fl-1948, 1952 u 1953.
  2. Meqjus bħala titlu ewlieni mill-FIFA[2] iżda ġeneralment ma ġiex uffiċjali t-titlu hekk kif il-kompetizzjoni ma kinitx organizzata mill-UEFA.
  3. Il-Copa Eva Duarte kienet biss rikonoxxuta u organizzata bl-isem mill-RFEF mill-1947 sa l-1953, u għalhekk il-"Copa de Oro Argentina" ta' Barcelona li ntrebħet mill-1945 mhuwiex inkluża f'dan l-għadd, jiġifieri biss fl-1948, 1952 u fl-1953 trofej huma validi.

Referenzi

Ħoloq esterni

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads