Bilabial
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Remove ads
Eun Bilabial, auk Bilabiaal schrieven, is eun Konsonant, deu man mit beuden Lippen artikuleert (lat. bi tweu, labium Lippe) [1]
| Artikulatschoons- stieden |
| Labial |
| Bilabial |
| Labiodental |
| Linguolabial |
| Koronal |
| Interdental |
| Dental |
| Retroflex |
| Alveolar |
| Postalveolar |
| Alveolopalatal |
| Dorsal |
| Palatal |
| Labiopalatal |
| Velar |
| Labiovelar |
| Uvular |
| Pharyngal |
| Epiglottal |
| Glottal |
De bilabiale Plosiv [p]] gifft’t in meust ollen Sproken up’r Werlt. Blaut in üm un bi 0.7% van’n Sproken feuhlt bilabiale Liute, os för’n Exempel in Tlingit, Chipewyan, Oneida un Wichita.[2]
Igbo maakt eun Unnersscheud twisken söss bilabial Plsiven: [p pʰ ɓ̥ b b̤ ɓ]. Dat maakt düsse Spraak wal to eun Spraak mit de meusten phonemisken Bilabialen up’r Eerden.
Bi ’r IPA Schrift gifft’t nenne Symbole för bilabiale laterale Konsonanten. Man liekers is den öhre Artikulatschoon mööglik un määnich eun Sproke het düsse Liut. Man keune Sproke, de us künnig is, het so’n bilabialen Lateral os eun Phomeem.
Remove ads
Transkriptschoon
De bilabialen Konsonanten, os seu in’n Internatschonalen Phonetischen Alphabet steuht, sind:
Remove ads
Kük auk bi
Literatur
- John Clark; Collin Yallop; Janet Fletcher: An Introduction to Phonetics and Phonology. 3rd Edition. Blackwell Textbooks in Linguistics, Wiley-Blackwell, 2006
- T. Alan Hall: Phonologie: Eine Einführung. De Gruyter Studienbuch, de Gruyter, Berlin / New York 2000, ISBN 3-1101-5641-5
- Peter Ladefoged; Ian Maddieson: The Sounds of the World's Languages. Blackwell, Oxford 1996, ISBN 0-631-19814-8.
Borns
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads