Elise van Calcar
Nederlands schrijver en feminist / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Elise van Calcar-Schiotling, geboren als Eliza Carolina Ferdinanda Fleischacker, (Amsterdam, 19 november 1822 – Den Haag, 13 juli 1904) was een Nederlandse schrijfster, publiciste, pedagoge en feministe. Ze kreeg bij haar geboorte de familienaam van haar moeder, de Poolse Anna Carolina Fleisch Haker (later veranderd in Fleischacker). In 1828, toen Elise vijf was, werd die naam gewijzigd in de naam van haar vermoedelijke vader, de Noor Johannes Schiotling, die zijn brood verdiende met vertaalwerk.
Elise van Calcar | ||||
---|---|---|---|---|
Van Calcar (portret door Johan Hendrik Sikemeier) | ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Eliza Carolina Ferdinanda Fleischacker | |||
Pseudoniem(en) | E., Elise, en E.S. -g | |||
Geboren | 19 november 1822 | |||
Geboorteplaats | Amsterdam | |||
Overleden | 13 juli 1904 | |||
Overlijdensplaats | Den Haag | |||
Land | Nederland | |||
Dbnl-profiel | ||||
|
Zij werkte als onderwijzeres en gouvernante. Zij gaf ook cursussen aan onderwijzeressen en richtte in 1863 het tijdschrift De Hoop der Toekomst op waarin de opvattingen van de Duitse pedagoog Friedrich Fröbel werden uitgedragen. Ook gaf zij in Felix Meritis in Amsterdam een reeks openbare lezingen over Fröbels methode.
Elise van Calcar trouwde in 1853 met Herman Carel van Calcar, fabriekseigenaar, huisleraar en later burgemeester van Wassenaar. Het huwelijk bleef kinderloos. Zij leidde in Wassenaar het Nederlands Opvoedingshuis (1866-1873). Ze schreef onder pseudoniemen E., Elise, en E.S. -g.[1]
In De dubbele roeping der vrouw (Amsterdam 1872) pleitte zij voor onderwijs voor vrouwen. Vanaf 1877 gaf zij het spirituele tijdschrift Op de Grenzen van Twee Werelden uit. In haar verhalenbundel Uit verre landen en van nabij (1850)[2] komt een opmerkelijke vertelling over Suriname voor.