Patriarchaalkruis (Vaticaan)
reliekhouder / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het Vaticaans patriarchaalkruis, ook wel groot Vaticaans reliekenkruis (Italiaans: stauroteca maggiore Vaticana[1]), voorheen Byzantijns patriarchaal- of dubbelkruis van de Onze-Lieve-Vrouwekerk (Latijn: crux traiecta; Italiaans: croce di Maastricht[1] of croce d'Olanda[2]), is een reliekhouder van goud in de vorm van een patriarchaal kruis, die relikwieën van het Heilig Kruis bevat. De vijf fragmenten van het vermeende kruis van Jezus hebben, achter elkaar gelegd, een lengte van 70 cm. De Byzantijnse staurotheek of kruisreliekhouder is kort voor het jaar 1000 ontstaan in Constantinopel. Het werd ruim zes eeuwen bewaard in de schatkamer van de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Maastricht en bevindt zich sinds 1838 in de schatkamer van de Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad (Rome).
Patriarchaalkruis (Byzantijns dubbelkruis) | ||||
---|---|---|---|---|
Voor- en achterkant van het patriarchaalkruis met 19e-eeuwse engelen, thans in de schatkamer van de Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad, in 1939 gefotografeerd tijdens een tentoonstelling in de dom van Utrecht | ||||
Kunstenaar | onbekend; Filippo Borgognoni (voetstuk, stolp) | |||
Jaar | ca. 960? | |||
Ontstaanslocatie | Constantinopel (Istanboel), Byzantijnse Rijk | |||
Huidige locatie | schatkamer van de Sint-Pietersbasiliek, Vaticaanstad (Rome) | |||
Stroming | Byzantijnse edelsmeedkunst | |||
Materiaal | goudplaat rondom een houten kern; edelstenen, parels | |||
Breedte | 17,6-24,4 cm | |||
Hoogte | 38,3 cm | |||
Diepte | 1,5 cm | |||
|