Vaaggronden
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Vaaggronden zijn volgens de Nederlandse bodemclassificatie alle minerale gronden zonder duidelijke ontwikkeling van horizonten. Een vaaggrond heeft ook geen humusrijke bovengrond (minerale eerdlaag, een Ap-of Ah-horizont). Het zijn over het algemeen jonge, weinig ontwikkelde gronden waarin de verschillende bodemvormende processen nog weinig invloed hebben gehad. Vaaggronden hebben veelal een licht gekleurde, meestal wat humusarme bovengrond. In de Amerikaanse bodemclassficatie (USDA Soil Taxonomy) komen ze overeen met de entisol.
Typische voorbeelden van vaaggronden zijn stuifzandgronden, veel jonge kleigronden en vergraven gronden.
In de herziene druk van de bodemclassificatie voor Nederland (1989) zijn de krijtvaaggronden toegevoegd. Dit zijn in Zuid-Limburg voorkomende bodems met kalksteen binnen 40 cm van het oppervlak.