Top Qs
Tijdlijn
Chat
Perspectief
Ooivaaggronden
Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Remove ads
Een ooivaaggrond is een bodemtype binnen het Nederlandse systeem van bodemclassificatie dat behoort tot de xerovaaggronden, de vaaggronden zonder hydromorfe kenmerken.[1] Het zijn - vergeleken met de zeer algemene poldervaaggronden - weinig voorkomende, diep bruine en goed gehomogeniseerde zavel- en kleigronden. De bodem kan kalkrijk of kalkloos zijn. Ooivaaggronden worden naar onderen meestal lichter. Onder de bovengrond bevindt zich een, tot beneden de 50 cm diepte doorgaande, door verwering ontstane laag, de Bw-horizont. Door een goede interne drainage van het bodemprofiel, te zien aan een egale bruinkleuring en het verdwijnen van roestvlekken, kan een -van oorsprong nattere- poldervaaggrond overgaan in een ooivaaggrond.
Ooivaaggronden worden aangetroffen op stroomruggen en in uiterwaarden in het rivierengebied. In mindere mate worden deze bodems ook aangetroffen op de kreekruggen, oeverwallen en kwelderwallen in het zeekleigebied. De hoge bruine rivierleemgronden in Limburg worden als ooivaaggrond gekwalificeerd wanneer er geen briklaag aanwezig is.
De naam ooivaaggrond is afgeleid van de in het rivierengebied voorkomende namen op ooi, wat staat voor een nat terrein nabij de rivier.
Bronnen, noten en/of referenties
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads