Top Qs
Tijdlijn
Chat
Perspectief
Kuilbrikgronden
Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Remove ads
Kuilbrikgronden is een bodemtype binnen het Nederlandse systeem van bodemclassificatie en behoort tot de hydrobrikgronden. De gronden van deze subgroep komen overwegend voor in laat-pleistocene oude rivierklei-afzettingen en in veel mindere mate ook in de löss. Kuilbrikgronden zijn op een vergelijkbare wijze gevormd zijn als beemdbrikgronden.
Het verschil tussen een kuilbrikgrond en een beemdbrikgrond vindt men in de bovengrond. Bij een kuilbrikgrond heeft de A-horizont en zwaardere textuur en bestaat ze uit klei of zavel. Ook kunnen er diffuse roestvlekken in de E-horizont voorkomen. Dit laatste duidt op een regelmatig voorkomende hoge grondwaterspiegel. Kuilbrikgronden zijn tot grote diepte grijs met veel en duidelijke roestvlekken in de briklaag (B-horizont). De ondergrond bestaat uit gereduceerd zand of slecht doorlatend kleiig materiaal.
In het Zuid-Limburgse lössgebied worden kuilbrikgronden gevonden op een slecht doorlatende ondergrond, waardoor pseudogley verschijnselen optreden (zie ook stagnosol).
Bronnen, noten en/of referenties
Bakker, H. de en J. Schelling, 1989 - 2e gew. druk bewerkt door J. Brus en C. van Wallenburg. Systeem voor de bodemclassificatie voor Nederland, de hogere niveaus. Pudoc, Wageningen.
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads