Wilsverklaring
Juridisch begrip: kenbaar maken van de wil, ook voor medische zorg / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Wilsverklaring of verklaring van de wil is een begrip uit de rechtswetenschap waarmee het kenbaar maken van de (daadwerkelijke) wil van een persoon voor de buitenwereld wordt aangeduid. In Nederland wordt het begrip vaak gebruikt in de gezondheidszorg voor de wensen van een persoon omtrent medisch handelen bij het levenseinde of een levensbedreigende aandoening.[1]
Hoewel het woord wilsverklaring sterk lijkt op het woord wilsbeschikking hebben deze twee begrippen een andere betekenis. Uiterste wilsbeschikking is een rechtsfiguur uit het Nederlands erfrecht. Het staat voor een bepaling in een testament of codicil waarmee eigen regels kunnen worden gegeven voor overdracht en afwikkeling van de nalatenschap bij overlijden in afwijking van de algemeen geldende regels uit het erfrecht. Het Nederlands erfrecht kent ook nog het begrip uiterste wil, dat is de akte waarin de uiterste wilsbeschikking of de herroeping ervan moeten worden vastgehouden. Een wilsbeschikking in het Belgisch recht is het document waarin de uitvaartwensen zijn vastgelegd. De wil van erflater is in het Belgisch erfrecht de juridische term voor wat in het spraakgebruik testament heet.