Cottbus - Wikiwand

Voor het voormalige district, zie Bezirk Cottbus.

Cottbus^[2] (Nedersorbisch: Chóśebuz) is een kreisfreie Stadt in de Duitse deelstaat Brandenburg. Op 31 december 2020 telde de stad 98.693 inwoners^[1] op een oppervlakte van 165,62 km². De stad heeft het officiële predicaat Universitätsstadt/Uniwersitne město. In Cottbus wonen een beperkt aantal leden van de Sorbische minderheid.

Snelle feiten Situering, Deelstaat ...

Remove ads

Geografie

Samenvatten

Perspectief

Cottbus maakt deel uit van de streek Niederlausitz, de noordelijke helft van de Lausitz.

De stad ligt aan de rivier de Spree, ten oosten van het toeristisch ontwikkelde Spreewald.

Cottbus ligt ruim 30 kilometer ten westen van de grens met Polen, ongeveer 100 kilometer ten zuidoosten van Berlijn, 90 kilometer ten noordoosten van Dresden en 90 kilometer ten zuidwesten van Zielona Góra in Polen.

Indeling van de stad

Het stadsgebied van Cottbus is in 19 stadsdelen onderverdeeld, deze zijn^[3]:

(1) Mitte (Srjejź)
(2) Neu und Alt Schmellwitz (Chmjelow)
(3) Sandow (Žandow)
(4) Spremberger Vorstadt (Grodkojske pśedměsto)
(5) Ströbitz (Strobice)
(6) Sielow (Žylow)
(7) Saspow (Zaspy)
(8) Merzdorf (Žylowk)
(9) Dissenchen (Dešank)
(10) Branitz (Rogeńc)
(11) Madlow (Modłej)
(12) Sachsendorf (Knorawa)
(13) Döbbrick (Depsk)
(14) Skadow (Škodow)
(15) Willmersdorf (Rogozno)
(16) Kahren (Korjeń)
(17) Kiekebusch (Kibuš)
(18) Gallinchen (Gołynk)
(19) Groß Gaglow (Gogolow)

De stadsdelen 1 t/m 5 en 12 hadden volgens de website van de gemeente begin 2025 ieder meer dan 10.000 inwoners. Volgens de Burgerlijke Stand van Cottbus woonden in de gemeente toen juist iets meer dan 100.000 mensen.

Naburige gemeenten

Alle rondom Cottbus gelegen gemeenten maken deel uit van de Landkreis Spree-Neiße.

In het noorden en noordoosten: Drachhausen, Drehnow en Turnow-Preilack, de stad Peitz, en verder Teichland en Heinersbrück
In het oosten en zuiden: Wiesengrund en Neuhausen/Spree
In het zuidwesten: de stad Drebkau met Klein Oßnig
In het westen: Kolkwitz, Briesen en Dissen-Striesow.

Remove ads

Infrastructuur

Centraal station (Cottbus Hbf), foto uit 2020
Spoorweghalte Cottbus-Sandow
Lijnennetkaart tramlijnen Cottbus, oktober 2019
Tram in Cottbus vóór het stadhuis (rechts op de foto)
Infrastructuur van Cottbus

Ten zuiden van het stadscentrum loopt, in west↔oost-richting, de Autobahn A 15. Afrit 4 van deze Autobahn, aan de Bundesstraße 169, en afrit 5, aan de Bundesstraße 97, liggen dichtbij Cottbus. De B 169 loopt dwars door de stad heen.

De stad heeft een belangrijk regionaal spoorwegstation, Cottbus Hauptbahnhof. Van hieruit kan men per trein in zes richtingen reizen, en wel naar Berlijn, Görlitz, Halle (Saale), Großenhain, Guben en Forst (Lausitz). Ander openbaar vervoer bestaat hoofdzakelijk uit een tram- en busnet, dat uitgebaat wordt door Cotbussverkehr GmbH.

Sinds 2019 heeft Cottbus een haven aan het 18.800 hectare grote recreatiemeer Cottbuser Ostsee^[4], ten oosten van het centrum. De haven is hoofdzakelijk voor de pleziervaart bedoeld.

Remove ads

Geschiedenis

Samenvatten

Perspectief

Heerlijkheid Cottbus, van 1462-1807 een Brandenburgs leen
18e-eeuwse kaart: boven, in groen, de Neder-Lausitz, met middenin Cottbus in een witte, Pruisische enclave; onder, in geel, de Opper-Lausitz.
De voormalige gevangenis van Cottbus
Winning van bruinkool in dagbouw bij Cottbus-Nord (2004)
Locatie Cottbuser Ostsee, foto uit 2018, vóór de inundatie
Het op de plaats van een bruinkoolgroeve ontstane meer Cottbuser Ostsee (foto uit 2024)

De geschiedenis van Cottbus kan bijna 2000 jaar terug in de tijd gevolgd worden; enige dorpen in de omgeving van de stad kenden zelfs reeds menselijke bewoning in de Bronstijd. In de vierde eeuw van onze jaartelling vestigden zich de eerste mensen. In 1934 werd bij Ströbitz een schat gevonden, die uit de 4e eeuw dateert. Ze bestaat uit vier armbanden en een torque van goud (goudgewicht: 856 gram). De schat is sinds de Tweede Wereldoorlog Russisch staatseigendom, maar was in 2007 korte tijd in een Berlijns museum te zien.

De naam van de stad is afgeleid van de Nedersorbische persoonsnaam Chóśebud, wat ongeveer: waakzame held betekent.^[5] Hieruit blijkt, dat de plaats van oorsprong een door leden van Slavische volkeren gestichte nederzetting was. In de 12e eeuw verkreeg Cottbus stadsrechten. In 1213 werd Albrecht II van Brandenburg heer van de burcht, die toen in Cottbus stond. Vanaf de middeleeuwen tot en met de 19e eeuw lag de stad achtereenvolgens in de Mark Brandenburg en in Pruisen. Reeds vanaf 1405 bevorderden de landheren de textielnijverheid door speciale privileges, wat deze bedrijfstak tot bloei bracht.

In 1461 trachtte de Boheemse koning George van Podiebrad zijn rijk uit te breiden. Hij benoemde een zekere Zdenko von Sternberg tot heer van de (Brandenburgse) Heerlijkheid Cottbus. De poging van Zdenko's mannen, om Cottbus te veroveren, liep spaak; het beleg van de sterk verdedigde stad mislukte geheel, en Zdenko zag van verdere aanspraken op Cottbus af. Een soortgelijke aanval door Jan II de Krankzinnige, hertog van Glogau, in 1478 mislukte eveneens.

In 1537 werd de stad als gevolg van de Reformatie protestants. Tot op de huidige dag zijn de meeste christenen in Cottbus evangelisch-luthers. Tenzij anders aangegeven, zijn ook de in dit artikel vermelde kerkgebouwen in de gemeente evangelisch-luthers.

Grote stadsbranden troffen Cottbus in 1468, 1479, 1600, 1671, waarna de huizen verplicht van steen moesten zijn gebouwd, met pannendaken erop, en nog in 1862.

Andere rampen, die Cottbus troffen, waren een sprinkhanenplaag en dus een misoogst in de boerendorpen rondom de stad, waardoor een hongersnood uitbrak (1484), en pestepidemieën (1380, 1491 en diverse malen tijdens de 17e eeuw).

De stad was gedurende de Dertigjarige Oorlog, van 1618 tot 1648, toneel van strijd, pestepidemieën en andere oorlogsellende. Eén leger, dat er aan de oorlog deelnam (1626), werd door Albrecht von Wallenstein, een veldheer van de Duitse keizer, aangevoerd. In de jaren-1630 trokken legerbendes van beide strijdende partijen door Cottbus. Deze brachten de stad veel vernietiging en plundering toe. Aan het eind van de oorlog woonden er nog maar 100 mensen in Cottbus.

Met de vanaf de 19e eeuw toenemende industrie werd Cottbus een stad van meer belang. Door de aanleg van een spoorwegennetwerk, vanaf 1866, werd Cottbus een belangrijk verkeersknooppunt. Toen werden er ook veel nieuwe bedrijven in Cottbus opgericht, met name in de textielindustrie (reeds vanaf circa 1800: productie van wasdoek). Mede door deze industriële groei was er meer werkgelegenheid, en behoefte aan arbeiderswoningen, dus nam het inwoneraantal flink toe. In 1896 staakten de textielarbeiders voor hogere lonen en invoering van de elfurige (!) werkdag.

Gedurende de Hitler-tijd (1933-1945) had Cottbus o.a. een kazerne en een Fliegerhorst van de Luftwaffe. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was er een concentratiekamp in de stad gevestigd. Ongeveer duizend dwangarbeiders moesten hier onderdelen voor Focke-Wulf- gevechtsvliegtuigen maken. Vanaf de Kristallnacht (november 1938, toen de synagoge werd afgebrand) tot 1945 werden talrijke Joden uit Cottbus omgebracht in de vernietigingskampen, of op andere wijze slachtoffer van de holocaust. Ook veel politiek linkse mensen werden door de nazi's vervolgd en vermoord. Talrijke gedenktekens en oorlogsgraven in Cottbus en omgeving herinneren hier nog aan. Op 15 februari 1945 werd Cottbus zwaar gebombardeerd door geallieerde vliegtuigen. Daarbij werd de stad gedeeltelijk verwoest, en er vielen circa duizend doden, onder wie enkele honderden kinderen. Eind april 1945 werd Cottbus, na dagenlange, zeer zware strijd, veroverd door het Sovjetrussische Rode Leger.

De in 1860 geopende gevangenis van Cottbus was in de nazi-periode een jeugd- en vrouwen-tuchthuis (dus gevangenis met lichte dwangarbeid overdag). In de DDR-periode zaten er honderden politieke gevangenen vast, onder wie mensen, die voor vrijkoop door West-Duitsland in aanmerking kwamen. Na de verhuizing van de gevangenis naar nieuwbouw in 2002 werd het gebouw in gebruik genomen als zogenaamd Human Rights Centre.

Van 1949 tot 1990 maakte Cottbus daarop deel uit van de DDR. Omstreeks 1952 werd begonnen met de grootscheepse bruinkoolwinning in dagbouw. De bruinkool werd vooral verstookt in elektriciteitscentrales. Een zo'n op bruinkool draaiende centrale is nog tot 2028 in bedrijf, en staat 10 km ten noorden van Cottbus, in de gemeente Teichland. In de DDR-periode steeg het aantal inwoners tot 129.000, als de later aan de stad toegevoegde dorpen worden meegeteld, zelfs 137.000.

In de tweede helft van de 20e eeuw is het landschap rondom Cottbus sterk veranderd. Grote gebieden veranderden na winning van bruinkool in dagbouw in woestenijen. Daarna liet men verscheidene groeven met water vollopen, waarna meren ontstonden. In 2015 werd de laatste grote bruinkoolmijn Cottbus Nord gesloten. Op de plaats daarvan ontstond, door inundatie tussen 2019 en eind 2024, het 18.800 hectare grote, gemiddeld 7,90 meter diepe meer Cottbuser Ostsee.

Op 14 januari 1975 gebeurde in de stad Cottbus een ernstig vliegtuigongeluk. Een MiG-21 gevechtsvliegtuig van de luchtmacht der Nationale Volksarmee kreeg motorstoring en boorde zich in een flatgebouw in de wijk Schmellwitz. De piloot, en zes bewoonsters van de flat voor ongehuwde textielarbeidsters kwamen om het leven.

Na de Duitse hereniging van 1990 verdween de textielindustrie geheel, en in de periode tot 2015 ook de bruinkoolwinning. Daardoor ging veel werkgelegenheid verloren en trokken veel mensen uit Cottbus weg, o.a. naar het economisch sterkere westen van Duitsland. Daardoor daalde het bevolkingscijfer met 46.000 personen tot 91.000. De, ook bestuurlijk en economisch belangrijke status van Großstadt, stad met meer dan 100.000 inwoners, ging verloren. De gemeente doet er alles aan, deze grens weer te overschrijden, zelfs door alle studenten aan de Technische Universiteit in haar bevolkingscijfer mee te nemen. Daarbij gaat men ervan uit, dat deze alle in een flat of studentenkamer in Cottbus wonen, tenzij duidelijk blijkt, dat zij nog bij hun ouders thuis wonen. Dit heeft al tot juridische conflicten met hogere overheden geleid.

Remove ads

Economie, dienstensector, hoger onderwijs

Samenvatten

Perspectief

Hoofdkantoor LEAG te Cottbus
Grote Molen van Madlow
Universiteitsbibliotheek
Forum van de universiteit
Finanzgericht

De grootste in Cottbus gevestigde onderneming is het energieconcern LEAG.

Het Zwitserse concern Asea Brown Boveri heeft een middelgrote vestiging te Cottbus.

Daarnaast zijn er tal van kleine en middelgrote ondernemingen gevestigd, in vele verschillende bedrijfstakken. In de jaren 2020 zijn in de stad enkele grote, moderne winkelcentra gebouwd.

Een bedrijf met een lange historie is de Große Wassermühle (Grote Molen) Madlow, die sinds 1495 bestaat. Afwisselend was het een graanmolen en een molen voor vollen en andere textielbewerkingen. Sedert 1868 is de molen in feite een fabriekscomplex, en draait niet meer op waterkracht. Het bedrijf is diverse malen in andere handen overgegaan. Het huisvest een onderneming (CTG Combustion Control), die zich bezighoudt met o.a. procestechniek in de glasindustrie en bij chemische verbrandingsprocessen, en die allerlei artikelen ten verbetering daarvan ontwerpt en in de voormalige molen ook produceert. De meeste gebouwen van het complex staan als industrieel erfgoed onder monumentenzorg.

Belangrijk is de grote onderhoudswerkplaats voor spoorwegmaterieel, ook hogesnelheidstreinen, ten westen van het station van de stad. Deze werd in 2022 - 2024, in twee fasen, sterk uitgebreid, bij wijze van compensatie voor het banenverlies in de bruinkoolwinning.

De stad beschikt over een groot ziekenhuis, dat een van de belangrijkste werkgevers van Cottbus is.

De Technische Universität Brandenburg, met in het semester 2024-2025 circa 7.100 studenten, is gevestigd te Cottbus en Senftenberg. Ze biedt ongeveer hetzelfde onderwijsaanbod als een technische universiteit in bijvoorbeeld Delft of Twente (Nederland). Daarom mag Cottbus zich, ook officieel, universiteitsstad noemen. De hierbij behorende bibliotheek- en mediagebouwen (IKMZ) werden in 2004 voltooid en behoren tot de architectonisch belangrijkste universiteitsgebouwen van geheel Duitsland. Ontwerper was het beroemde architectenbureau Herzog & de Meuron uit Zwitserland.

De nieuwe gevangenis van Cottbus kwam in 2002 gereed. De instelling staat in stadsdeel Dissenchen. Er is plaats voor 568 mannelijke, volwassen gedetineerden.

Een belangrijke bestuursrechtbank van de deelstaten Brandenburg en Berlijn, het Finanzgericht, zetelt te Cottbus.

Verder is het toerisme voor de stad van toenemende betekenis.

Remove ads

Cultuur

De stad Cottbus kent een veelheid aan theatergezelschappen, theaters en ensembles. Het bekendste is wel het Staatstheater Cottbus, zetelend in een gebouw, dat werd ontworpen door de architect Bernhard Sehring (1855-1941). Het is het enige staatstheater in Brandenburg en biedt plaats aan toneel, muziektheater en ballet.

De evenementenzaal Stadthalle biedt daarnaast regelmatig plaats aan internationale gezelschappen zoals het Chinese staatscircus, het Russische staatsballet en sterren uit de wereld van de popmuziek, volksmuziek en schlager.

Het kleine theater, TheaterNative C, werd in 1989 als privétheater opgericht en is uitgegroeid tot een belangrijke exponent binnen de lokale kunstscene. Het biedt toneel, cabaret, revue, alsook kindertheater en experimentele voorstellingen.

Het piccolo-theater Puppenbühne Regenbogen is sinds 1991 een theater voor kinderen en jeugd.

Verder zijn in de stad actief: het Philharmonisches Orchester Cottbus, de Singakademie Cottbus, de Cottbuser Kindermusical, het kinder- en jeugdensemble Pfiffikus, het studententheater Bühne 8, alsook het Theater an der Wendeschleife.

Remove ads

Bezienswaardigheden, toerisme

In de oude binnenstad staan verscheidene historische gebouwen, waaronder:
- de 15e-16e-eeuwse, gotische Oberkirche of Sint-Nicolaaskerk, met bezienswaardig, deels barok interieur
- delen van de middeleeuwse stadsomwalling met enige, deels in de 19e eeuw verbouwde, torens
- de 15e-eeuwse, gotische Kloosterkerk van het voormalige franciscanenklooster, met overwegend vroeg-20e-eeuws interieur
Het stedelijke historische museum Stadtmuseum aan de Bahnhofstraße biedt informatie over de geschiedenis van de stad. Tevens bezit het een collectie glaskunst en schilderijen van de hand van regionaal bekende kunstenaars. In hetzelfde gebouw is het stadsarchief van Cottbus ondergebracht.
Het Wendische Museum, Nedersorbisch Serbski muzej, te Cottbus behandelt de geschiedenis van de Sorben in deze gebieden van Duitsland. Het museum bezit een interessante collectie traditionele klederdrachten uit de streek.
Het Mensenrechtencentrum in de voormalige, gedeeltelijk als museum ingerichte, gevangenis organiseert exposities, concerten en optredens rond de thema's mensenrechten , onterecht gedetineerd zijn, alsmede discussiebijeenkomsten, voorlichting over bespioneerd geweest zijn door de Stasi enz.
Het kasteel Branitz werd in de jaren 1770-1772 gebouwd, en in het midden van de 19e eeuw verbouwd in opdracht van Hermann Fürst von Pückler-Muskau, die er ook de tuinen en parken omheen liet aanplanten. Het staat onder beheer van de Stiftung-Fürst-Pückler-Museum, die er een museum heeft ingericht. Het kasteel is dus te bezichtigen. In een bijgebouw, ervan, het Kavalierhaus, is een exclusief restaurant gevestigd. Het kasteel wordt door een in de jaren-1840 aangelegd, 622 hectare groot, park in Engelse landschapsstijl omgeven, een van de grootste in geheel Duitsland. Kasteel en parken liggen ten oosten van de Spree en ten zuidoosten van het centrum van Cottbus.
Cottbus beschikt sedert 1954 over een kleine (25 hectare) dierentuin, aan de rand van het Branitz-Park ten oosten van het centrum, aan de Spree. De collectie watervogels van dit Tierpark is beroemd.
De stad ligt niet ver ten oosten van het toeristisch ontwikkelde Spreewald.
Aan de Cottbuser Ostsee zijn tussen 2019 en 2025 campings en faciliteiten voor strandvermaak en watersport gerealiseerd.
Veel regionale langeafstands-fietsroutes lopen door of langs Cottbus. Het maken van meerdaagse fietstochten om de vakantie door te brengen wordt in deze streek krachtig gepromoot.

Remove ads

Afbeeldingen

De Sint-Nicolaaskerk
Altaar in deze kerk (foto uit 1986)
Kansel in deze kerk (foto uit 2011)
Orgelkas in deze kerk, 1759
Kloosterkerk
Voormalige Slotkerk (1714), sedert 2015 in gebruik als synagoge
R.K. Mariakerk te Cottbus (O.L. Vrouwe Koningin van de Vrede; bouwjaar 1932-1934)
Kasteel Branitz
De Groene Zaal in het kasteel
Negentiende-eeuwse bijgebouwen van dit kasteel
He t Wendische Museum, foto uit 2023
Stadsmuseum
Apotheekmuseum, historische in de stijl anno 1830 ingerichte apotheek
Staatstheater Cottbus (bouwjaar 1908)
Evenementengebouw Stadthalle Cottbus
De Spremberger Turm, kortweg Sprem genoemd
Uitzichttoren Merzdorf bij de Cottbuser Ostsee (2024)
Stadsmuur bij de Lindenturm
Ingang dierentuin

Remove ads

Sport

Samenvatten

Perspectief

Cottbus geldt als een bolwerk van de sportbeoefening op hoog niveau; zowel in de DDR-periode als na de Wende van 1990 heeft de stad o.a. veel goede wielrenners en atleten voortgebracht.

Voetbal

Nog voor het einde van de negentiende eeuw had Cottbus drie voetbalclubs: SC Alemannia, FV Brandenburg en Britannia (na de Eerste Wereldoorlog Cottbuser FV 1898). Enkel Alemannia (vanaf 1913 na een fusie Cottbuser SC 1896) kon in de begindagen twee keer aan de eindronde om de Duitse landstitel deelnemen en werd één keer kampioen van Zuidoost-Duitsland. De clubs konden wel een aantal regionale titels winnen in de competitie van Neder-Lausitz, maar in de regionale eindronde moesten ze meestal hun meerdere erkennen in de Silezische clubs. Na de competitiehervorming van 1933 waarbij de clubs van Cottbus in de nieuwe competitie met de Berlijnse clubs werden ingedeeld en deze te sterk waren, verdwenen de clubs van Cottbus al snel uit de hoogste klasse.

Na de Tweede Wereldoorlog verdwenen de historische clubs uit Cottbus. In 1966 werd dan Energie Cottbus opgericht als nieuwe grootmacht voor de stad. De club speelde meestal in de DDR-Liga maar kon ook zeven seizoenen in de DDR-Oberliga spelen. Na de Duitse hereniging zakte de club enkele jaren naar de derde klasse, maar kon eind jaren negentig promoveren naar de 2. Bundesliga en in 2000 zelfs naar de Bundesliga. De club speelde drie seizoenen in de Bundesliga en na drie jaar afwezigheid opnieuw drie seizoenen. Tot 2016 was de club de laatste club uit Oost-Duitsland die in de Bundesliga gespeeld had. In 2014 degradeerde de club ook uit de 2. Bundesliga en in 2016 zelfs uit de 3. Liga.

Remove ads

Met Cottbus in verband staande personen

Geboren te Cottbus

Carl Blechen (1798-1840), kunstschilder
Bertha Wehnert-Beckmann, geboren op 25 januari 1815 als Bertha Beckmann en overleden op 6 december 1901 in Leipzig, fotografe. Zij was in 1842 de eerste beroepsfotografe van Duitsland. Haar eerste fotoatelier stond te Dresden, maar zij was ook korte tijd in New York werkzaam.Haar bewaard gebleven fotomateriaal wordt beschouwd als van historische betekenis.
Gustav Theodor Fritsch, geboren op 5 maart 1838 en overleden op 12 juni 1927 in Berlijn, anatoom, antropoloog en fysioloog, bekend voor experimenten op dieren (in 1870, in samenwerking met Eduard Hitzig) om de werking van de hersenschors te analyseren
Reinhold Platz (1886-1966), vliegtuigconstructeur, werkzaam bij de Fokker-fabriek
Willy Jannasch, geboren op 3 september 1905 en overleden op 30 september 1938 in het Tuchthuis Brandenburg-Görden^[6]), leider van een groep communistische verzetsstrijders tegen het nationaal-socialisme; naar hem is te Cottbus een straat genoemd.
Erwin Helmchen, geboren op 10 mei 1907 en overleden op 8 juni 1981 te Kiel; bijna legendarisch voetballer, scoorde in zijn carrière van 1927-1950 bijna 600 competitiedoelpunten. Helmchen is nooit international geweest.
Georg Michael Welzel (1944-1974), DDR-vluchteling, een van de laatste slachtoffers van de doodstraf in Franco's Spanje.
Charlie Eitner (25 januari 1952), gitarist in de fusion-jazz
Sebastian Baur (artiestennaam: Buzz Dee), geboren op 8 oktober 1957, gitarist, sedert 1997 lid van de Berlijnse heavy-metalband Knorkator
Rudi Fink, geboren op 6 juli 1958 in Cottbus, bokser (in 1980 olympisch goud in het vedergewicht)
Gabriele Reinsch (1963), atlete
Kerstin Förster (9 november 1965), roeister
Trixi Worrack (28 september 1981), wielrenster
Daniel Musiol (27 maart 1983), wielrenner
Robert Harting (18 oktober 1984), atleet (discuswerpen)
Tony Martin (1985), wielrenner
Benjamin Starke (25 november 1986), zwemmer
Martin Reimer (14 juni 1987), wielrenner
Stephanie Gaumnitz (geboortenaam Pohl) (21 oktober 1987), wielrenster
Christoph Harting (1990), atleet (discuswerpen), broer van Robert Harting
Eric Engler (21 september 1991), baanwielrenner, later jeugdtrainer in de wielersport
Willi Willwohl (31 augustus 1994), oud-wielrenner, sedert 2017 influencer
Max Kanter (22 oktober 1997), wielrenner

Overigen

William Cockerill junior, geboren op 18 april 1784 in Haslingden, Lancashire, Engeland, en overleden op 16 juni 1847 in Guben, Brits textielfabrikant; hij liet vanaf 1815 textielfabrieken te Guben en Cottbus bouwen; van een van die fabrieken bestaat het in 1830 te Cottbus gebouwde bedrijfspand nog, als industrieel erfgoed. Hij was een broer van zijn Belgische collega John Cockerill.
Hermann von Pückler-Muskau (Slot Muskau, Muskau, 30 oktober 1785 - Slot Branitz, Cottbus, 4 februari 1871), landschapsarchitect, reiziger, schrijver, militair en dandy.
Ludwig Leichhardt (1813-1848) , ontdekkingsreiziger, woonde als tiener in Cottbus en behaalde er zijn gymnasiumdiploma
Rosemarie Ackermann, geboren als Witschas (4 april 1952) voormalig atlete (hoogspringen), inwoonster van Cottbus
Claus-Dieter Wollitz (19 juli 1965), oud-voetballer, sinds 2021 hoofdtrainer bij Energie Cottbus
Maximilian Levy (Berlijn, 26 juni 1987), oud-baanwielrenner, inwoner van Cottbus
Philipp Boy (Blumenhagen, 23 juli 1987), oud-turner, tot 2012 verbonden aan de club SC Cottbus

Remove ads

Stedenbanden

Zielona Góra, Polen, sinds 1975
Saarbrücken, Duitsland, sinds 1987
Montreuil bij Parijs, Frankrijk, sedert 1959
Grosseto, Italië, sedert 1967
Lipetsk (Russisch: Липецк), Rusland, sedert 1974
Targovisjte(Bulgaars: Търговище), Bulgarije, sedert 1975
Košice, Slowakije, sedert 1978
Gelsenkirchen, Duitsland, sedert 1995
Nuneaton en Bedworth, Engeland, sedert 1999

Externe links

Loading content...

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads