De grond had een grootte van 1000 akkers en werd vanaf 1831 als kostgrond genoemd. Pas veel later werd er suikerriet geplant. De eigenaar was George Nicholson, in die tijd ook eigenaar van de katoenplantage Glouchester. In 1843 was hij tevens eigenaar van de reeds verlaten plantage Hope en van Leadshall.

Bij de slavenemancipatie in 1863 werden er 147 slaven vrijverklaard. Nickelson woonde toen al niet meer in Suriname, maar in Whitehays, gemeente Christchurch in het graafschap Hampshire in Engeland.

De volgende eigenaar was Lodewijk Willem Carbin, familie van de eigenaren van Margarethenburg. In 1896 bleef de suikerplantage nog op ouderwetse wijze (met open pannen) in productie. Vanaf het begin van de 20e eeuw werd de plantage ingericht voor de teelt van rijst door kleine boeren. Vandaag de dag staat het bekend onder de naam Hamptoncourtpolder.

Bronnen, noten en/of referenties

Dit artikel of een eerdere versie ervan is (gedeeltelijk) afgesplitst vanaf een ander artikel op de Nederlandstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie deze pagina voor de bewerkingsgeschiedenis.

Brown, C. (1793-1795): Surinaamsche Staatkundige Almanach. Paramaribo: Wilkens.
Dikland, F., Hest, C. van et al. (2011): Surinaamse architectuurdocumentatie: Hampton Court.
Hove, Okke ten & Heinrich E. Helstone & Wim Hoogbergen (2003): Surinaamse emancipatie 1863. Familienamen en Plantages. Amsterdam: Rozenberg Publishers [Bronnen voor de studie van Suriname, deel 24]. ISBN 978 90 5170 777 9
Maatschappij tot Nut van 't Algemeen (1820-1930): Surinaamsche Almanak. Paramaribo.

Hamptoncourt
Land	Suriname
Plaats	Nickerie
Waterlichamen	Nickerie
Produceert	Rietsuiker
Beschreven op	www.surinameplantages.com

Geschiedenis