Top Qs
Tijdlijn
Chat
Perspectief
Respect (lied)
lied Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Remove ads
"Respect" is een door Otis Redding geschreven liedje, waarmee de Amerikaanse zangeres Aretha Franklin in 1967 een grote hit scoorde.
Otis Reddings versie
Samenvatten
Perspectief
"Respect" werd in 1965 door Stax/Volt uitgegeven als tweede single van Otis Reddings album Otis Blue: Otis Redding Sings Soul.
Geschiedenis
Redding schreef het liedje in een dag en het arrangeren nam twintig minuten in beslag.[1] De oorspronkelijke versie werd op een dag in de zomer van 1965 opgenomen.[2] Op 15 augustus 1965 gaf Stax Records deze als single uit, met op de B-kant "Ole Man Trouble".[3] Op de B-kant van de Britse versie stond "I've Been Loving You Too Long". De single bereikte de 35ste plaats in de Amerikaanse hitlijst en de vierde plaats in de lijst voor rhythm-and-blues.[4] "Respect" was na "I've Been Loving You Too Long" de tweede hit van Redding. Hij bracht het ten gehore op het Monterey Pop Festival. In een interview in september 1967, twee maanden voor zijn voortijdige overlijden, vertelde hij dat "Respect" een van zijn favoriete liedjes was.[1] In zijn bluesversie pleit hij voor respect en erkenning door een vrouw.[5]
Musici
- Otis Redding - zang
- Steve Cropper - gitaar
- Isaac Hayes - toetsen
- Al Jackson, Jr. - drums
- Andrew Love - saxofoon
- Gene Miller - trompet
- Floyd Newman - saxofoon
- William Bell - achtergrondzang
- Earl Sims - achtergrondzang
Remove ads
Aretha Franklins versie
Samenvatten
Perspectief
"Respect" werd in april 1967 door Atlantic Records uitgegeven als tweede single van Aretha Franklins album I Never Loved a Man the Way I Love You.
Geschiedenis
Franklins versie werd op 14 februari 1967 in een studio in Manhattan (New York) opgenomen.[6][7] Naast Franklin en de andere muzikanten waren producent Jerry Wexler, arrangeur Arif Mardin en opnametechnicus Tom Dowd aanwezig.[8] Op dezelfde dag namen ze de liedjes "Drown in My Own Tears" (van Ray Charles), "A Change Is Gonna Come" (van Sam Cooke), "Don't Let Me Lose This Dream" (met haar toenmalige echtgenoot Ted White als gitarist) en "Baby, Baby, Baby" (met haar zuster Carolyn Franklin als achtergrondzangeres) op.[9] Van "Respect" werd het instrumentale gedeelte als eerste opgenomen, waarbij Franklin een ruwe versie van het liedje zong en de muzikanten haar begeleidden. Dit gedeelte werd waarschijnlijk in een paar keer opgenomen.[8] Een meer gepolijste zangpartij nam ze vervolgens apart op, terwijl de muzikanten plaatsnamen in de controlekamer van de opnamestudio.[9]
De single was een zeer groot succes. Er werden meer dan een miljoen exemplaren van verkocht.[7] In juni 1967 werd "Respect" een Amerikaanse nummer één-hit.[8] In de hitlijst voor rhythm-and-blues en soul stond de single acht weken lang op de eerste plaats.[7] Het liedje fungeerde als anthem voor zowel de Afro-Amerikaanse burgerrechtenbeweging als de tweede feministische golf. Volgens The Oxford encyclopedia of women in world history werd "Respect" later beschouwd als een van de belangrijkste Amerikaanse liedjes uit de twintigste eeuw.[10] Het muziekblad Rolling Stone plaatste "Respect" in 2004 op de vijfde plaats in een lijst van de vijfhonderd beste liedjes aller tijden.[6]
Musici
- Aretha Franklin - zang
- Jimmy Johnson - gitaar
- Tommy Cogbill - basgitaar
- Roger Hawkins - drums
- Melvin Lastie - kornet
- Charlie Chalmers - saxofoon
- King Curtis - saxofoon
- Willie Bridges - saxofoon
- Spooner Oldham - toetsen
- Carolyn Franklin - achtergrondzang
- Erma Franklin - achtergrondzang
Hitnoteringen
UK Singles Chart
Nederlandse Top 40
EvergreenTop 1000
NPO Radio 2 Top 2000
- Een vetgedrukt getal geeft de hoogste notering aan.
Remove ads
Andere versies
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads