Gustav Ludwig Hertz

Gustav Ludwig Hertz (22. juli 1887–30. oktober 1975) var ein tysk fysikar og professor og nobelprisvinnar.

Gustav Ludwig Hertz
Fødd	Gustav Ludwig Hertz 22. juli 1887 Hamburg i Det tyske keisarriket
Død	30. oktober 1975 (88 år) Aust-Berlin i Aust-Tyskland
Nasjonalitet	Tysk
Område	fysikk
Yrke	fysikar, universitetslærar
Institusjonar	Technische Universität Berlin Martin-Luther-Universität Halle-Wittenberg Humboldt-Universität zu Berlin Universitetet i Leipzig Philips Siemens AG Sukhumi Institute of Physics and Technology
Alma mater	Humboldt-Universität zu Berlin
Doktorgradsrettleiar	Heinrich Rubens Max Planck
Kjend for	Franck-Hertz-eksperiment
Ektefelle	Ellen Dihlmann
Barn	Carl Hellmuth Hertz
Medlem	Akademie der Wissenschaften der DDR Det saksiske vitenskapsakademiet Deutsche Akademie der Naturforscher Leopoldina Det sovjetiske vitskapsakademiet Det ungarske vitskapsakademiet Det russiske vitskapsakademiet Det saksiske vitenskapsakademiet Göttingens vitenskapsakademi Rumenske akademi
Merknader Nevø av Heinrich Rudolf Hertz Far til Carl Hellmuth Hertz

Hertz vart fødd i Hamburg og studerte ved Universitetet i Göttingen, München og Berlin fram til han vart uteksaminert i 1911. I 1913 byrja han som forskingsassistent ved Berlins universitet, men vart tvungen til å forlate tenesta alt året etter på grunn av første verdskrigen. Under krigen vart Hertz alvorleg skadd, men kunne framleis vende tilbake til Berlin i 1917, der han no fekk teneste som «privatdocent». Mellom 1920 og 1925 jobba han i fysikklaboratoriet ved Philips' lampefabrikk i Eindhoven

I 1925 vart Hertz vald til professor og sjef for Instituttet for fysikk ved universitetet i Halle, der han vart fram til 1928 då han flytta tilbake til Berlin for å bli sjef for Instituttet for fysikk ved Technische Hochschule Berlin. Av politiske årsaker forlet han den akademiske verda i 1935 for å heller virke i industrien gjennom tenesta si som sjef for Siemens' forskingslaboratorium.

Ved krigens slutt i 1945, hamna Hertz i Sovjetunionen. Der jobba han fram til 1954 då han fekk jobb som forskingsbas for Instituttet for fysikk ved Karl-Marx-Universität i Leipzig. Her vart han fram til han gjekk av med pensjon.

Hertz mottok Nobelprisen i fysikk i 1925 saman med professor James Franck for oppdaginga deira om dei lovene som styrer ved ein kollisjon mellom eit elektron og eit atom (Franck-Hertz-eksperiment)

Han var nevø av fysikaren Heinrich Rudolf Hertz og far til Carl Hellmuth Hertz.

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «Gustav Ludwig Hertz» frå Wikipedia på bokmål, den 21. februar 2012.