Hasbanielva

Hasbanielva (arabisk الحاصباني, al-Ḥāṣbānī) eller Snirelva (hebraisk נחל שניר, Nahal Snir) er ei sideelv til Jordanelva. Hasbani får hovudsakleg vatn frå to kjelder i Libanon,^[1][2] Wazzani og Haqzbieh, sistnemnte er ei gruppe kjelder øvst i Hasbani.^[3] Hasbani renn 40 km i Libanon før ho kryssa grensa til Israelog renn saman med Banias og Danelva ein stad nord i Israel og dannnar Jordanelva.^[4] Omkring fire kilometer nedanfor Ghajar, dannar Hasbani grensa mellom Libanon og Golanhøgdene.

Hasbanielva
elv
Land	Libanon,  Israel
Koordinatar	33°14′17.37″N 35°37′28.66″E
Kart som viser Hasbanielva. Kart som viser Hasbanielva.
Wikimedia Commons: Hasbani River

I lag har Wazzani og Haqzbieh ei samla årleg vassføring på 138 millionar m³ per.^[5] Kring 20% av Hasbani^[6] kjem frå Wazzanikjelda ved Ghajar, nær den libanesisk-israelske grensa, kring 3 km vest for foten av Hermon. Bidraget frå Wazzanikjelda er særs viktig, sidan ho er den einaste som flyt året rundt ut i elva, i både Libanon og Israel.^[7]

Bruken av vassressursane i området, inkludert Hasbani, har vore kjelde til konflikt og var ein av faktorane som førte til seksdagarskrigen i 1967.^[8][9] Hasbani vart innlemma i Jordandalen sameinte vassplan, som vart lagt fram i 1955 av den amerikanske utsendinga Eric Johnston.^[10] I følgje planen kunne Libanon nytte 35 million kubikkmeter i året av vatnet. Planen vart avslått av Den arabiske ligaen. I staden avgjorde det andre arabiske toppmøtet i Kairo i januar 1964 at ligaen let Syria, Libanon og Jordan byrje eit vassavleiingsprosjekt. Syria starta å bygje ein kanal for å leie vatn frå Baniaselva bort frå Israel og langs fjellsida av Golan mot Yarmoukelva. Libanon skule bygge ein kanal frå Hasbani til Banias og fullføre planen^[11] Prosjektet skulle avleiie 20 til 30 millionar kubikkmeter med vatn frå sideelvane til Jordanelva til Syria og Jordan for utvikling av desse landa.^[11][12] Dette førte til ein militær inngripen av Israel, først med stridsvogneld ogs å, då syrarane flytta arbeidet lenger aust, med flyåtak.

Nuphar lutea i Snirelva naturreservat i Israel.

I 2001 sette dei libanesiske styresmaktene opp ein liten pumpestasjon med eit 10 cm borehol for å trekke opp vatn for landsbyen Ghajar.^[13] I mars 2002 avleidde Libanon òg delar av Hasbani for å gje vatn til landsbyen Wazzani. Dette var i følgje Ariel Sharon ein «casus belli» og kunne føre til krig, og under den andre Libanonkrigen vart pumpestasjonen øydelagd av det israelske forsvaret.^{[14][15][16][17]}