Milly Scott
nederlandsk songar og skodespelar From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Marion Henriëtte Louise Molly (fødd 29. desember 1933 i Den Helder[1]), kjend profesjonelt som Milly Scott, er ein nederlandsk songar og skodespelar av surinamsk opphav, mest kjend for si deltaking i Eurovision Song Contest 1966. Ho var den fyrste svarte artisten som deltok i Eurovision Song Contest.[2]
Remove ads
Bakgrunn
Scott blei fødd i Den Helder, hovudbasen til den nederlandske marinen, der faren hennar var stasjonert som marineoffiser.[3] Båe foreldra hennar var innvandrarar frå den nederlandske kolonien Surinam, medan hennar farfar opphavleg kom frå Noord-Brabant. Som den fyrste svarte familien i Den Helder og det einaste svarte barnet i barnehagen, opplevde ho ofte diskriminering i oppveksten.[1][3]
I byrjinga av andre verdskrigen blei skipet HNLMS «Johan Maurits van Nassau» bomba, noko som førte til at faren til Scott blei alvorleg skada. Familien flytta deretter til Amsterdam[3], men kort tid etter blei faren hennar tatt til fange av nazistane og sendt til Tyskland som krigsfange.[3][1] Seinare fekk familien beskjed frå Raudekrossen om at han hadde omkomme der.[3]
Scott lærte å spele piano under krigen og byrja å opptre for å støtte mora økonomisk etter farens død.[1] Då ho var 14 år, byrja ho å syngje i amatørband og fekk etter kvart eit stipend for å studere ved konservatoriet i Amsterdam.[3] Men ho droppa ut på grunn av den intense rasismen og mobbinga ho opplevde under studia.[3][1]
Karriere
Tidleg karriere
I 1953, då ho var 19 år gammal, blei Scott invitert av den nederlandske komikaren Toon Hermans til å opptre i eit av showa hans.[3] Hermans meinte at namnet Milly passa ho betre enn hennar fødenamn Marion.[3] Etter moras råd om å ikkje bruke sitt eigentlege etternamn, valde ho artistnamnet Milly Scott.[3] Etter si fyrste framsyning framfor eit stort publikum bygde ho raskt opp ein karriere som jazzsonger, med Lou van Rees som impresario.[3]
Som songar budde ho i Hamburg, Vest-Tyskland frå 1954, og seinare flytta ho til Sverige, der ho budde i fem år.[1] I Göteborg og Stockholm opptredde ho saman med verdskjende artistar som Judy Garland og Quincy Jones.[3][4] Ho hadde også eit nært venskap med den svensk-nederlandske songaren Cornelis Vreeswijk, som ho ofte vitja i heimen hans på Lidingö.[3]
Eurovision Song Contest
Scott fekk suksess i Nederland takka vere den mektige underhaldingsjournalisten Henk van der Meijden, som skreiv ein artikkel om karrieren hennar i Sverige i avisa De Telegraaf.[3][4] Dette førte til ei rekkje TV-framsyningar, og i 1965 fekk ho sin eigen TV-serie, Scott in de roos (eit ordspel basert på uttrykket «schot in de roos», som tyder blinkskot).[3][4]
I 1966 blei Scott invitert til å delta i Nationaal Songfestival, den nederlandske uttakinga til Eurovision Song Contest. Ho vann finalen med songen «Fernando en Filippo», skriven av Gerrit den Braber og komponert av Kees de Bruyn. Dette gav ho retten til å representere Nederland i den 11. utgåva av Eurovision Song Contest, som blei arrangert i Luxembourg by. Bidraget hennar fekk totalt to poeng frå dei internasjonale jurygruppene og enda på 15. plass av 18 deltakere.[5]
Sjølv om «Fernando en Filippo» var ein novelty-låt (og blei framført som ein slik) på ei tid då konkurransen var dominert av balladar, hevda Scott seinere at hennar dårlige resultat delvis skuldast rasisme blant jurymedlemmane.[3][6]
Etter Eurovision
Sjølv om Scott aldri fekk nokre store hitlåtar, brakte hennar jazzkarriere ho til Tyskland, Sverige og Storbritannia i seinere år. Ho utvida også karrieren til skodespel og spelte i fleire teater- og TV-produksjonar. Hennar mest kjende rolle var i RTL 4-dramaet Vrouwenvleugel (1993–95), der ho spelte Baby Miller, ein innsett som forsøkte å forsone seg med sin rasemessige identitet.[4][7]
Kjelder
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads