No Jacket Required

No Jacket Required er det tredje soloalbumet til den engelske musikaren Phil Collins. Det kom ut 25. januar 1985. Albumet er kalla opp etter ei hending i The Pump Room i Chicago, der Collins vart nekta adgang på grunn av kleda sine. Med på No Jacket Required er fleire gjestevokalistar som Helen Terry, Peter Gabriel og Sting. Somme av songane, som «Don't Lose My Number» og «Sussudio», var baserte på improvisasjon. Andre songar, som «Long Long Way to Go», hadde ei politisk melding. «One More Night», «Sussudio», «Don't Lose My Number» og «Take Me Home» vart gjevne ut som singlar og det vart laga musikkvideo til alle. Alle fire singlane gjekk inn på Topp 10 på singellista Billboard Hot 100 og både «Sussudio» og «One More Night» gjekk heilt til topps. Dei tre singlane som vart gjevne ut i Storbritannia nådde alle Topp 20 på singellista.

No Jacket Required Studioalbum av Phil Collins
Språk	engelsk
Utgjeve	18. februar 1985[1]
Innspelt	Mai til desember 1984
Studio	The Townhouse i London og Old Croft i Surrey
Sjanger	Poprock synth-pop dance-rock
Lengd	50:27 (CD) 46:12 (vinyl)
Selskap	Virgin (Storbritannia og Irland) Atlantic (USA og Canada) WEA (resten av verda)
Produsent	Phil Collins Hugh Padgham
Phil Collins-kronologi
Hello, I Must Be Going! (1982)	No Jacket Required	12"ers (1987)
Singlar frå No Jacket Required
«One More Night» Utgjeve: 30. november 1984 «Sussudio» Utgjeve: 14. januar 1985 «Don't Lose My Number» Utgjeve: 30. mai 1985 «Take Me Home» Utgjeve: 25. juli 1985

Meldingar
Karakter
Kjelde	Karakter
AllMusic	[2]
Encyclopedia of Popular Music	[3]
The Press	[4]
Record Collector	[5]
The Rolling Stone Album Guide	[6]
The Village Voice	C[7]

Albumet fekk stort sett gode meldingar og fekk ein Grammy Award for årets album i 1985. Stephen Holden frå The New York Times sa at Collins «på stille vis revolusjonerte og utvida rolla til trommene i popmusikken». Rolling Stone-journalist David Fricke sa «Som med platene frå '81 og '82, Face Value og Hello, I Must Be Going!, er ikkje No Jacket Required eit album som ligg å ventar på å bli likt». No Jacket Required vart det mestseljande albumet til Collins og gjekk til topps på salslistene i fleire land, mellom anna USA (der det låg på toppen i sju veker), Storbritannia og Canada. Albumet selde til diamantplate i USA og selde over to millionar eksemplar i Storbritannia med 6× platina. Verda over har det seld over 20 millionar eksemplar.

Mange av songane, inkludert «Take Me Home» og «Long Long Way to Go», har vorte nytta i episodar av Miami Vice og Cold Case, og «The Man with the Horn» vart skriven om og spelt inn att for episoden «Phil the Shill». «We Said Hello Goodbye» vart spelt inn på ny for filmen Playing for Keeps.

Etter at albumet kom ut la Collins ut på ein suksessrik verdsturné. Mot slutten av turneen fekk Collins mykje ros for framføringa si både i London og Philadelphia under Live Aid den 13. juli 1985. Under turneen spelte Collins inn ein song med Marilyn Martin for filmen White Nights, kalla «Separate Lives», som gjekk til topps i USA. Remiksar av seks av songane på albumet vart sidan gjeve ut på samlinga 12"ers.

Ved Grammy Award i 1985 var Collins nominert til fem prisar.^[8] Han vann prisen får årets album og beste mannlege vokalist.^[9] I tillegg delte Collins årets produsent med Hugh Padgham.^[10]

Innhald

Alle spor skrivne av Phil Collins, utanom der andre er nemnde

Side ein

Nr.	Tittel	Låtskrivar(ar)	Lengd
1.	«Sussudio»		4:23
2.	«Only You Know and I Know»	Collins (tekst); Collins, Daryl Stuermer (musikk)	4:20
3.	«Long Long Way to Go»		4:20
4.	«I Don't Wanna Know»	Collins (tekst); Collins, Stuermer (musikk)	4:12
5.	«One More Night»		4:51

Side to

Nr.	Tittel	Låtskrivar(ar)	Lengd
6.	«Don't Lose My Number»		4:46
7.	«Who Said I Would»		4:01
8.	«Doesn't Anybody Stay Together Anymore»	Collins (tekst); Collins, Stuermer (musikk)	4:18
9.	«Inside Out»		5:14
10.	«Take Me Home»		5:51
Total lengd			46:12

Bonusspor på CD-utgåva

Nr.	Tittel	Lengd
11.	«We Said Hello Goodbye»	4:15

Bonusplata Extra Large Jacket Required (luksusutgåva frå 2016)

Nr.	Tittel	Lengd
1.	«Sussudio» (live 1990)	7:18
2.	«Don't Lose My Number» (live 1997)	5:00
3.	«Who Said I Would» (live 1985)	4:32
4.	«Long Long Way to Go» (live 1997)	3:56
5.	«Only You Know and I Know» (live 1994)	4:52
6.	«Easy Lover» (live 1997)	5:03
7.	«Inside Out» (live 1990)	5:31
8.	«Doesn't Anybody Stay Together Anymore» (live 1990)	5:56
9.	«One More Night» (live 1990)	5:54
10.	«Take Me Home» (live 1990)	8:54
11.	«Only You Know and I Know» (demo)	3:43
12.	«One More Night» (demo)	4:41
13.	«Take Me Home» (demo)	5:22

Medverkande

Musikarar^[11]

• Phil Collins – vokal på alle songar, trommer på 2–10, perkusjon, synthesizer på 2, Roland 808, Roland 909, Linn trommemaskin, Simmons, vocoder, kalimba, korvokal på 3, 10, bass på 2
• David Frank – klaverinstrument på 1, 7, Mini Moog Bass på 1, 7, Oberheim DMX på 1, 7
• Daryl Stuermer – gitar på 1–10, klaverinstrument på 4
• Lee Sklar – bass på 3–6, 8–11
• The Phenix Horns, arranged by Tom Tom 84
• Gary Barnacle – saksofon på 4, 7, 8
• Don Myrick – saksofon på 5, 9
• Arif Mardin – strykearrangement på 5, orkesterintroduksjon på 11
• Sting – korvokal på 3, 10
• Peter Gabriel, Helen Terry – korvokal på 10
• Nick Glennie-Smith – klaverinstrument på 11

Lister

Album

År	Lister
	UK [12]	US [13]	CAN [14][13]	AUS [15][16]	NZ [17]	GER [18]	AUT [19]	NOR [20]	SWE [21]	SWI [22]
1985	1	1	1	1	1	1	11	1	1	1
«—» tyder at albumet ikkje gjekk inn på lista.

Singlar

År	Tittel	Lister
		UK [12]	US [23]	US A.C. [23]	US Rock [23]	CAN [13][14]	AUS [15][16]	NZ [17]	GER [24]	NL Top 100 [25]	NL Top 40 [26]	AUT [19]	FRA [27]	IRE [28]	NOR [20]	SWE [21]	SWI [22]
1984	«One More Night»	4	1	1	4	1	2	5	10	8	15	6	24	4	—	—	6
1985	«Sussudio»	12	1	30	10	10	8	27	17	12	3	—	—	14	6	13	9
	«Don't Lose My Number»	—	4	25	33	11	10	22	—	44	—	—	—	—	—	—	—
	«Inside Out»	—	—	—	9	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—
	«Take Me Home»	19	7	2	12	23	64	—	—	—	—	—	—	13	—	—	—
«—» syner til at singelen ikkje gjekk inn på lista.

Salstrofé

Region	Salstrofé	Salstal
Argentina (CAPIF)[29]	3× Platina	180 000x
Australia (ARIA)[30]	4× Platina	280 000^
Austerrike (IFPI Austerrike)[31]	Platina	50 000x
Canada (Music Canada)[32]	Diamant	1 000 000^
Finland (Musiikkituottajat)[33]	Gull	34,203
Frankrike (SNEP)[34]	2× Platina	600 000*
Tyskland (BVMI)[35]	3× Platina	1 500 000^
Hong Kong (IFPI Hong Kong)[36]	Platina	15,000*
Japan (RIAJ)[37]	Platina	200 000^
Nederland (NVPI)[38]	Platina	100 000^
New Zealand (RMNZ)[39]	Platina	15 000^
Spania(PROMUSICAE)[40]	Platina	100 000^
Sveits(IFPI Switzerland)[41]	2× Platina	100 000x
Storbritannia (BPI)[42]	6× Platina	1 800 000^
USA (RIAA)[43]	12× Platina	12 000 000^
*salstala er basert på sertifiseringa aleine ^salstala er basert på sertifiseringa aleine xuspesifserte tal er baserte på sertifiseringa aleine