Provinsen Groningen

Groningen (groningsk Grönnen) er den nordaustlegaste provinsen i Nederland. I aust grensar han til Tyskland og delstaten Niedersachsen, i sør til Drenthe, i vest til Friesland og i nord til Vadehavet. Groningen er stort sett ein jordbruksprovins og har store naturgassfelt nær Slochteren. Aust-Groningen var åstad for ein hard klassekamp på 1800- og 1900-talet, og Groningen har òg den einaste kommunen (Beerta) der det nederlandske kommunistpartiet har hatt ein borgarmeister. Administrasjonsstad i provinsen er byen Groningen.

Groningen
Provincie Groningen
provins
Flagg Symbol
Land	Nederland
Hovudstad	Groningen
Areal	2 960,0 km²
Folketal	582 728 (31. desember 2013)[1]
Groningen 53.258055555556°N 6.7377777777778°E / 53.258055555556; 6.7377777777778
Kart som viser Provinsen Groningen. Kart som viser Provinsen Groningen.
Wikimedia Commons: Groningen (province)

Historie

Opphavleg var provinsen del av Friesland og vart så ein del av Frankarriket rundt 785. Karl den store let Ludger ta styringa over kristninga av dette området. På 1000-talet var byen Groningen ein landsby i Drenthe som var underlagt biskopen av Utrecht, medan det meste av provinsen var underlagt bispedømet Münster. I mellomalderen var sentralmakta langt under og Groningen fungerte som ein bystat og hadde stor påverknad på det omliggande Ommelanden. Rundt 1500 gav Maximilian I av Det tysk-romerske riket Groningen og Friesland til Albert av Sachsen, som aldri klarte å opprette permanent kontroll. I 1514/15 kom Groningen under hertugdømet Geldern, og i 1536 under Habsburgsk Nederland. I 1594 vart Groningen erobra av Dei sameinte Nederlanda og vart verande ein del av denne nasjonen etter dette.

Kommunar

1. Appingedam
2. Bedum
3. De Marne
4. Delfzijl
5. Eemsmond
6. Groningen
7. Grootegast
8. Haren
9. Leek
10. Loppersum
11. Marum
12. Midden-Groningen
13. Oldambt
14. Pekela
15. Stadskanaal
16. Ten Boer
17. Veendam
18. Westerwolde
19. Winsum
20. Zuidhorn