Songen Back in Black
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
«Back in Black» er ein song av det australske rockebandet AC/DC. Han vart gitt ut som den andre amerikanske singelen frå deira sjuande album med same namn i 1980 på Atlantic Records. Han er kjend for det innleiande gitarriffet sitt. Låten vart skriven som ei hyllest til den tidlegare vokalisten deira Bon Scott, som døydde i februar 1980. I 1981 nådde han 37. plassen på Billboard Hot 100. I 2012 vart han nummer 65 i Australia og nummer 27 i Storbritannia.
I januar 2018 vart «Back in Black» rangert som nummer 22 på lista til Triple M «Ozzest 100», dei «mest australske» låtane gjennom tidene.[4] Songen er med i filmane Iron Man, Megamind, The Muppets, The Smurfs, Spider-Man: Far from Home, Family Guy og andre filmar og TV-seriar.
Remove ads
Bakgrunn
Låten er kjend for sitt innleiande gitarriff og var AC/DC sin hyllest til den tidlegare vokalisten deira Bon Scott. Etterfølgjaren hans Brian Johnson fortalde til magasinet Mojo i 2009 at då bandet bad han om å skriva ein tekst til denne songen, «sa dei, 'det kan ikkje vera morbid – det må vera for Bon og det må vera ei feiring. Han la til: «Eg tenkte: 'Vel, ikkje noko press der, då' (ler). Eg skreiv berre det som fall meg inn, noko som på det tidspunktet verka som hokuspokus. 'Ni liv. Katteauge. Misbrukar kvart einaste av dei og løper løpsk. Men gutane skjønte det. Dei såg livet til Bon i den teksten.»[5]
Remove ads
Mottaking
Record World sa at låten har «alt som har gjort bandet til ein av dei heitaste seljarane som finst: kraftfull rytmegnuring, gitarutskeiingar og vokalmani.»[6] I ein retrospektiv artikkel om «Back in Black» hylla magasinet Metal Hammer riffet i låten som eit av dei beste riffa nokosinne og skreiv: «Det finst rockelåtar som appellerer til metalfans. Og det finst metal-låter som appellerer til rockefans. Og så har me Back in Black - ein rocke- og metal-låt som appellerer til alle, frå pappaer til gutar, til små gamle damer som slår bråkete ungar i hovudet med kjeppane sine – og alt heng på det monumentale, beintfram treakkordmonsteret av eit riff.»[7] Will Byers frå The Guardian sa at «AC/DC sin gjennomtenkte bruk av rom» i låten bidrog til å gjera han til ein «klassisk metalhymne».[8]
Låten vart rangert som nr. 4 av VH1 på lista deira over dei 40 beste metal-låtane.[9] I 2009 vart han kåra til den nest beste hardrock-låten i historia av VH1.[2] Låten vart òg rangert som nr. 187 på Rolling Stone si liste over dei 500 beste songane gjennom tidene.[10] Det same magasinet har òg rangert låten som nr. 29 på lista si over «Dei 100 beste gitarsongane gjennom tidene», og skreiv om songen i ein følgjande artikkel: «Angus og Malcolm Young sitt meisterverk med to gitarar er det platoniske idealet for hardrock.»[11] I 2020 rangerte The Guardian låten som nummer tre på lista si over dei 40 beste AC/DC-låtane,[12] og i 2021 rangerte Kerrang låten som nummer fire på lista si over dei 20 beste AC/DC-låtane.[13]
I 2010 låg denne låten på andreplassen i Triple M Melbourne si Ultimate 500 Rock Countdown i Australia. Topp 5 var alle AC/DC-låtar.[14]
Remove ads
Sal
Som singel nådde «Back in Black» 37. plassen i USA som ei topplassering på Billboard' Hot 100-lista i 1981, og dessutan nr. 51 på Billboards Top Tracks-liste, som debuterte i mars 1981. «Back in Black» fekk RIAAs Master Ringtone Sales Award (gull og platina) i 2006 og nådde 2× Platina-status i 2007. Han vart offisielt lista på dei britiske hitlistene etter 31 år, med ei topplassering på 27. plassen[15] etter at musikken til bandet vart tilgjengeleg på iTunes. Han nådde òg toppen av UK Rock Charts same veke.[16]
Sampling
I 1984 sampla Beastie Boys «Back in Black»[11] utan løyve for låten «Rock Hard». I 1999, då dei ønskte å inkludera denne på ei kommande CD-samling, søkte dei om løyve, men AC/DC nekta. Mike D frå Beastie Boys siterte Malcolm Young si grunngiving for å nekta som følgjer: «Har ikkje noko i mot dykk karar, men me støttar berre ikkje sampling».[17]
Andre versjonar
To konsertversjonar av songen dukka seinare opp på begge versjonane av albumet Live, og dessutan den australske turnéutgåva av Stiff Upper Lip. Han har vorte spelt inn av ei rekkje artistar, mellom anna Living Colour og Shakira.[11] I 2007 spelte Troy «Trombone Shorty» Andrews & Orleans Avenue songen på New Orleans Jazz & Heritage Festival.[18] I 2017 framførte Muse låten på Readingfestivalen med Brian Johnson på vokal; dette var Johnsons første opptreden på nesten to år, sidan han tidlegare vart beordra til å stoppa konsertframføringar for å forhindra ytterlegare høyrselsskadar.[19]
Remove ads
Salslister
Vekeslister
Remove ads
Salstrofé
Remove ads
Kjelder
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads