Sticky Fingers

Sticky Fingers er eit album av The Rolling Stones frå april 1971. Det var det første albumet gjeven ut på gruppa sitt nye plateselskap Rolling Stones Records etter å ha vore knytt til Decca Records i Storbritannia og London Records i USA sidan 1963. Det er òg det første Rolling Stones-albumet der Mick Taylor er med for fullt. I 2003 plasserte musikkmagasinet Rolling Stone Sticky Fingers på 63. plass på lista over dei 500 største albuma gjennom tidene.^[11]

Sticky Fingers Studioalbum av The Rolling Stones
Språk	engelsk
Utgjeve	23. april 1971
Innspelt	2–4. desember 1969, Muscle Shoals Sound Studio, Sheffield, Alabama; 17. februar, mars til mai, 17–31. oktober 1970, Olympic Studios i Trident Studios i London, utanom «Sister Morphine», 22–31. mars 1969
Sjanger	Rock[1] hardrock[2]
Lengd	46:25
Selskap	Rolling Stones
Produsent	Jimmy Miller
The Rolling Stones-kronologi
Let It Bleed (1969)	Sticky Fingers	Exile on Main St. (1972)
Singlar frå Sticky Fingers
«Brown Sugar» Utgjeve: 16. april 1971 «Wild Horses» Utgjeve: 12. juni 1971

Meldingar
Karakter
Kjelde	Karakter
AllMusic	[3]
Christgau's Record Guide	A[4]
Encyclopedia of Popular Music	[5]
MusicHound Rock	4.5/5[5]
NME	9/10[6]
Pitchfork	10/10[7]
Q	[8]
Record Collector	[8]
The Rolling Stone Album Guide	[9]
Uncut	[10]

Innspeling og utgjeving

Sjølv om innspelinga av Sticky Fingers først starta for fullt i mars 1970, hadde dei gjort nokre tidlege opptak i Muscle Shoals Studios i Alabama i desember 1969 og «Sister Morphine» vart spelt inn under Let It Bleed-innspelinga tidlegare i mars same år. Det meste av Sticky Fingers vart spelt inn med det mobile studioet til The Rolling Stones i Stargroves om sommaren og hausten 1970. Tidlege utgåver av songar som kom på Exile on Main St. vart òg laga under desse innspelingane.^[12]

Fri frå Decca/London kunne The Rolling Stones no endeleg ta full kontroll over albuma sine, både plateomslag og alt. Manageren deira Allen Klein (som tok over for Andrew Loog Oldham i 1965, slik at Oldham kunne konsentrere seg om rolla som produsent for bandet) påførte gruppa eit stort sjokk då dei oppdaga at dei uoppmerksamt hadde gjeve han rettane til alle innspelinga deira frå 1960-åra til Klein og selskapet hans ABKCO. Derfor har alle songane deira frå «Come On» til Get Yer Ya-Ya’s Out! The Rolling Stones in Concert vorte gjevne ut på ABKCO Records. Klein fekk sparken som manager og bandet var rasande på Klein i tiåra etterpå.

Då Decca informerte The Rolling Stones at dei var kontraktbelagt til å gje ut ein singel til, sende dei inn ein song dei kalla «Cocksucker Blues»^[13] – som dei var garantert å få avvist. I staden gav Decca ut den to år gamle «Street Fighting Man» frå Beggars Banquet, medan Allen Klein fekk delt eigarskap, i lag med The Rolling Stones, i «Brown Sugar» og «Wild Horses».

Omslag

Omslaget til Sticky Fingers, som kom med ein verkeleg glidelås som kunne opnast og syne ein mann i truser. Det var utforma av den amerikanske popkunstnaren Andy Warhol, fotografert av Billy Name og designa av John Pasche. Omslaget, eit bilete av skrittet til Joe Dallesandro kledd i tronge, blå jeans, vart av mange tilhengjarar trudd å vere eit bilete av Mick Jagger. Dette var òg første gong teikninga med tunge og leppe, eit kjent symbol på The Rolling Stones, vart nytta på eit album.

I 2003 kåra fjernsynskanalen VH1 omslaget på Sticky Fingers til det beste plateomslaget gjennom tidene.

Innhald

Alle spor skrivne av Mick Jagger og Keith Richards, bortsett frå der andre er nemnde

Side ein

Nr.	Tittel	Lengd
1.	«Brown Sugar»	3:50
2.	«Sway»	3:52
3.	«Wild Horses»	5:44
4.	«Can’t You Hear Me Knocking»	7:15
5.	«You Gotta Move» (Fred McDowell/Rev. Gary Davis)	2:34

Side to

Nr.	Tittel	Lengd
6.	«Bitch»	3:37
7.	«I Got the Blues»	3:54
8.	«Sister Morphine» (Jagger/Richards/Marianne Faithfull)	5:34
9.	«Dead Flowers»	4:05
10.	«Moonlight Mile»	5:56

Medverkande

The Rolling Stones

• Mick Jagger – solovokal (alle spor), korvokal (2-5, 9), akustisk gitar (9, 10), kastanjettar (1), maracas (1), elektrisk gitar (2), perkusjon (3)
• Keith Richards – elektrisk gitar & korvokal (1, 3-7, 9), akustisk gitar (1, 3, 5, 8, 9)
• Bill Wyman – bassgitar (alle utanom 5), elektrisk piano (5)
• Charlie Watts – trommer (alle spor)
• Mick Taylor – elektrisk gitar (2, 4-7, 9, 10), akustisk gitar (3)

Andre medverkande

• Paul Buckmaster – strykararrangement (2, 10)
• Ry Cooder – elektrisk gitar (8)
• Jim Dickinson – piano (3)
• Rocky Dijon – conga (4)
• Nicky Hopkins – piano (2, 4)
• Bobby Keys – tenorsaksofon (1, 4, 6, 7)
• Jimmy Miller – perkusjon (4)
• Jack Nitzsche – piano (8)
• Billy Preston – orgel (4, 7)
• Jim Price – piano (10)
• Ian Stewart – piano (1, 9)

Teknisk

• Glyn Johns – lydteknikar
• Andy Johns – lydteknikar
• Chris Kimsey – lydteknikar
• Jimmy Johnson – lydteknikar
• Doug Sax – mastering
• Andy Warhol – Plateomslag og fotografi

Salslister

Vekeslister Originalutgåve Liste (1971) Plassering AustralskeKent Music Report[14] 1 Kanadiske RPM Albums Chart[15] 1 Den nederlandske albumlista[16] 1 Den franske SNEP-lista[17] 3 Den italienske albumlista[18] 5 Den japanske Oricon-lista[19] 9 Norske VG-lista[20] 1 Den spanske albumlista[21] 1 Svenske Kvällstoppen[22] 1 UK Albums Chart[23] 1 US Billboard 200[24] 1 Den vesttyske Media Control-lista[25] 1 2015-utgåva Liste Plassering Argentinske album (CAPIF)[26] 8 Australske album (ARIA)[27] 24 Austerrikske album (Ö3 Austria)[28] 9 Belgiske album (Ultratop Flandern)[29] 7 Tsjekkiske album (CNS IFPI)[30] 17 French Albums (Den franske SNEP-lista) Chart[31] 11 Tyske album (Media Control)[32] 5 Greske album (IFPI)[33] 9 Irske album (IRMA)[34] 6 Italienske album (FIMI)[35] 15 Nederlandske album (MegaCharts)[36] 2 Newzealandske album (Recorded Music NZ)[37] 8 Norske album (VG-lista)[38] 16 Japanske album (Oricon)[39] 10 Portugisiske album (AFP)[40] 25 Koreanske album (GAON)[41] 64 Spanske album (PROMUSICAE)[42] 8 Svenske album (Sverigetopplistan)[43] 31 Sveitsiske album (Schweizer Hitparade)[44] 16 Britiske album (OCC)[45] 7 US Billboard 200[24] 5 US Billboard 200 (Super Deluxe Edition)[24] 65

Årslister Liste (1971) Plassering Den australske albumlista[14] 18 Den nederlandske albumlista[46] 1 Den franske albumlista[47] 24 Den italienske albumlista[18] 21 UK Albums Chart[48] 3 US Billboard 200[49] 21 Salstrofé Region Salstrofé Salstal Australia (ARIA)[50] Gull 35 000^ Frankrike (SNEP)[51] Gull 109,400* Storbritannia (BPI)[52] Gull 100,000^ USA (RIAA)[53] 3× Platina 3 000 000^ ^salstala er basert på sertifiseringa aleine BPI-sertifiseringa gjeld berre for sal etter 1994.