Vestavind

Vestavind er ein vind som kjem frå vest og blæs i ein austleg retning.

For andre tydingar av oppslagsordet, sjå Vestavind (fleirtyding).

Vestavind-bris i Hafenbecken Schlüttsiel.

I middelhavsland er poniente namnet på ein vestavind, mistral ein kraftig nordvestleg vind og libeccio vestleg eller sørvestleg vind.

I kulturen

I europeisk tradisjon har vestavinden vanlegvis vore rekna som den mildaste og mest gunstige av dei retningsvindane.

I gresk mytologi var Sefyros personifikasjonen av vestavind, og den som førte med seg vår og tidlege sommarbrisar. Det romerske tilsvaret hans var Favonius.

I egyptisk mytologi er Hutchai guden for vestavinden. Han blei skildra som ein mann med hovudet til ein orm.

Geoffrey Chaucer skreiv om Zephyrus sin «swete breth», eller søte pust.

I irokesartradisjon blir vestavinden ført av Dajoji, eller Panteren, og er rekna som skremmande og valdsam.^[1]

Galleri

• 
  West Wind av Thomas Ridgeway Gould.
• 
  The West Wind (1891) av Winslow Homer.
• 
  West Wind (1913) av George Bellows
• 
  The West Wind (1917) av Tom Thomson.
• 
  Mother West Wind (1920) av Bertha Lum.

Sjå òg

• Austavind
• Fremantle Doctor
• Poniente
• Nordavind
• Sønnavind
• Vestavindsbeltet
• Eros og Psyke