Whole Lotta Love

«Whole Lotta Love» er ein song av det engelske rockebandet Led Zeppelin. Han er opningssporet på det andre albumet, Led Zeppelin II, og vart i USA og Japan gjeven ut som singel. Det vart den første hitsingelen deira i USA og selde til gullplate den 13. april 1970, etter ein million selde eksemplar.^[1] Som med andre Led Zeppelin-songar, vart ikkje singelen gjeven ut i Storbritannia, men han vart gjeven ut i Tyskland (der han gjekk til topps), Nederland (4. plass), Belgia og Frankrike.

Whole Lotta Love Singel av Led Zeppelin frå albumet Led Zeppelin II
B-side	«Living Loving Maid (She's Just a Woman)»
Språk	engelsk
Utgjeve	7. november 1969
Innspelt	Mai 1969
Sjanger	Heavy metal, hardrock
Lengd	Album: 5:33 Singel: 5:33 (1. trykk), 3:10 (2. trykk)
Selskap	Atlantic
Komponist	John Paul Jones, John Bonham, Jimmy Page, Robert Plant
Tekstforfattar	Robert Plant, John Paul Jones, John Bonham, Jimmy Page
Låtskrivar(ar)	John Bonham, John Paul Jones, Jimmy Page, Robert Plant, Willie Dixon
Produsent	Jimmy Page
Led Zeppelin-kronologi
«Good Times Bad Times» / «Communication Breakdown» (1969)	Whole Lotta Love	«Immigrant Song» / «Hey Hey What Can I Do» (1970)

I 2004 vart songen rangert på 75. plass på lista til Rolling Stone over dei 500 største songane gjennom tidene., og i mars 2005 plasserte Q «Whole Lotta Love» på 3. plass på lista si over dei 100 beste gitarsongane. Han vart plasser på 11. plass på ei liknande liste hos Rolling Stone. I 2009 vart han kåra til den tredje beste hardrocksongen gjennom tidene av VH1.^[2]

«Whole Lotta Love» vart spelt inn i Olympic Studios i London og miksa i A&R Studios i New York. Han vart alt spelt på konsertane deira då han vart gjeven ut på albumet Led Zeppelin II den 22. oktober 1969 (Atlantic LP #8236).

Påverknad

I 1962 spelte Muddy Waters inn «You Need Love», skriven av Willie Dixon. I 1966 spelte der britiske modbandet Small Faces inn songen som «You Need Loving» på debutalbumet. Noko av teksten på Led Zeppelin-versjonen vart henta frå Willie Dixon-songen, som var ein av Plant sine favorittar. Fraseringa til Plant er særleg lik fraseringa til Steve Marriott på Small Faces-utgåva. Likskapar mellom «You Need Love» førte til eit søksmål mot Led Zeppelin, som Dixon vann i 1985.^[3] Small Faces vart aldri saksøkt av Dixon, sjølv om «You Need Loving» berre er tilskriven Ronnie Lane og Steve Marriott.

Robert Plant, som var ein stor tilhengjar av blues og soul, siterte ofte andre songar, særleg på konsertane.

«

Riffet til Page var riffet til Page. Det var der før noko anna. Eg berre tenkte, 'vel, kva skal eg synge?' Det var det, eit ran. No betalt for med glede. På den tida var det mykje snakk om kva me skulle gjere. Me kom fram til at det var lenge sidan (det var i røynda 7 år) at...vel, du vert berre tatt når du har suksess. Slik er spelet.[4]

»

- Robert Plant

Oppbygging

Page spelar eit laust bluesriff i introen, på ein Sunburst 1959 Les Paul Standard gjennom ein 100W Marshall «Plexi»-forsterkar med forvrenging frå EL34-ventilane, som så går inn i det første refrenget. Frå 1:24 (til 3:02) glir songen over i eit frijazz-liknande parti med ein theremin-solo og ein trommesolo og stønn frå Robert Plant. Plant gjorde vokalen på eitt forsøk. Lydteknikar Eddie Kramer forklarte: «Den kjende Whole Lotta Love-miksen, der alt går bananas, er meg og Jimmy som driv og skrur på alle knappane på miksebordet.» Kramer sa òg:

«

På eit tidspunkt er det ein lekkasje frå tidlegare innspelt vokal på innspelinga av «Whole Lotta Love». Det var i den midtre delen der Robert [Plant] skrik «Wo-man. You need it». Sidan me ikkje kunne spele det inn på nytt då, så la eg på noko ekko for å sjå korleis det kom til å høyrast ut og Jimmy [Page] sa «Flott! La det vere».[5]

»

Led Zeppelin-bassisten John Paul Jones har sagt at det kjende riffet til Page truleg oppstod under improvisasjonar på konsertar då dei spelte «Dazed and Confused».^[6]

Jimmy Page har derimot sagt at songen ikkje utvikla seg på scenen:

«

Nei, det er heilt feil. Nei, han vart sett saman då me øvde inn noko musikk for det andre albumet. Eg hadde eit riff, alle var heime hos meg, og me starta frå der. han var aldri skriven under ein konsert.[7]

»

Utgjeving

Då albumet kom ut leitte radiostasjonar etter eit spor som kunne passe radioformatet og «Whole Lotta Love» vart raskt ein favoritt, om ein såg bort i frå det midtre partiet. Dei lagde derfor ofte sine eigne redigerte versjonar, der denne delen var fjerna. Atlantic Records svarte raskt og av ut ein singel i USA, kutta ned til 3:10, der friform-delen var fjerna.

I 1997 gav Atlantic Records ut ein CD-singel med songen. Denne versjonen gjekk inn på lista i Storbritannia, der bandet til då aldri hadde gjeve ut singlar før.

Singelen gjekk inn på Billboard Hot 100 den 22. november 1969, og låg på lista i 15 veker med ein 4. plass som høgaste plassering. Den einaste Topp 10-singelen til bandet i USA. Songen vart første gong spelt på konsert den 26. april 1969. Konsertversjonane av songen inneheldt ofte delar av andre Led Zeppelin-songar som «I Can't Quit You Baby», «You Shook Me», «How Many More Times», «Your Time Is Gonna Come», «Good Times Bad Times», «The Lemon Song», «The Crunge», «D'yer Mak'er», «Black Dog», «Out on the Tiles» og –Ramble On. Sidan midten av 1970 inneheldt han òg fote ein medley av blues- og R&B-songar, som songar av Eddie Cochran, Elvis Presley og John Lee Hooker

Det finst konsertversjonar av «Whole Lotta Love» på utgjevingane:

• The Song Remains the Same; 2xLP (28. september 1976; Swan Song #SS2-201; frå ein konsert i 1973)
• Led Zeppelin BBC Sessions; 2xCD (11. november 1997; Atlantic #83061; frå ein konsert i 1971)
• How the West Was Won; 3xCD (27. mai 2003; Atlantic #83587; frå ein konsert i 1972)
• Led Zeppelin; DVD (2003; frå konsertar i 1970 og 1979)

«Whole Lotta Love» var den siste songen Led Zeppelin spelte live med den originale besetninga. Han vart framført på ny under Live Aid i 1985 og på Atlantic Records 40th Anniversary i 1988, samt på konserten for Ahmet Ertegün i O2 Arena i London den 10. desember 2007, med Jason Bonham på trommer for faren.

Lovord

Publikasjon	Land	Lovord	År	Rangering
Spin	USA	100 Greatest Singles of All Time[8]	1989	39
Rock and Roll Hall of Fame	USA	The Rock and Roll Hall of Fame's 500 Songs that Shaped Rock and Roll	1994	*
Classic Rock	Storbritannia	Ten of the Best Songs Ever!.. (Bubbling under)[9]	1999	30
VH1	USA	The 100 Greatest Rock Songs of All Time[10]	2009	3
Rolling Stone	USA	The 500 Greatest Songs of All Time	2003	75
Q	Storbritannia	100 Greatest Gitar Tracks Ever[11]	2005	3
Toby Creswell	Australia	1001 Songs: the Great Songs of All Time[12]	2005	*
Grammy Awards	USA	Grammy Hall of Fame Award[13]	2007	*
Rolling Stone	USA	100 Greatest Guitar Songs of All Time[14]	2008	11
VH1	USA	VH1 Greatest Hard Rock Songs[15]	2009	3

(*) uordna liste.

Medverkande

• Robert Plant - vokal
• Jimmy Page - gitarar, korvokal, theremin
• John Paul Jones - bassgitar
• John Bonham - trommer

Kulturell innverknad

Songen er spelt inn av mange andre artistar. Han var kjend i Storbritannia som kjenningsmelodien for det langvarige fjernsynsprogrammet Top of the Pops i 1970- og 1980-åra. Han vart spelt under avsluttningsseremonien for sommar-OL i 2008 i Beijing den 24. august 2008, i ein omarbeidd versjon med Jimmy Page på gitar og Leona Lewis på vokal. Både Lewis og organisatorane bad om at tekten var endra, særleg linja «I'm gonna give you every inch of my love», som Lewis meinte ikkje gav meining når han vart sungen av ei kvinne.^[16]

Andre versjonar

1970: CCS (C.C.S.) 1971: King Curtis (Live at Fillmore West) 1971: The Ventures (New Testament) 1975: Tina Turner (Acid Queen) 1978: Temple City Kazoo Orkester (Some Kazoos) 1984: Barón Rojo (Barón al rojo vivo) 1990: Dread Zeppelin (Un-Led-Ed) 1990: The Bobs (The Bobs Sing the Songs Of...) 1991: Andy Prieboy (Montezuma Was a Man of Faith EP) 1992: Michael White & The White (The White) 1994: Robert Plant ("29 Palms" CD single) 1995: Hampton String Quartet (Sympathy for the Devil) 1996: Goldbug (Now That's What I Call Music! 33) 1997: Jason Bonham Band (In the Name of My Father - The Zepset) 1997: The Moog Cookbook (Ye Olde Space Bande) 1997: Tragic Mulatto (Let There Be Singles [1983]) 1997: London Symphony Orchestra (Symphonic Rock: The British Invasion) 1999: Coalesce (There Is Nothing New Under the Sun EP) 1999: Perry Farrell (Rev) 1999: Big Jim Sullivan (Ultimate Rock Gitar) 1999: Kevin DuBrow (The Song Remains Remixed: A Tribute to Led Zeppelin) 1999: The String Quartet (The String Quartet Tribute to Led Zeppelin) 2000: Jimmy Page & The Black Crowes (Live at the Greek) 2000: Reckless Kelly (Acoustic: Live at Stubbs)

2001: Ben Harper (Live from Mars) 2002: Blue Mink (Good Morning Freedom: Anthology [1971]) 2003: Prince (Live at the Aladdin Las Vegas) 2003: Mägo de Oz (The Music Remains the Same: A Tribute to Led Zeppelin) 2003: Candye Kane (Whole Lotta Love) 2005: Hayseed Dixie (A Hot Piece of Grass) 2005: Beth Hart (Live at Paradiso) 2005: Iron Horse (Whole Lotta Bluegrass: A Bluegrass Tribute to Led Zeppelin) 2005: Sly and Robbie (The Rhythm Remains the Same: Sly & Robbie Greets Led Zeppelin) 2006: Pussycat Dolls (berre konsert]) 2007: Lez Zeppelin (Lez Zeppelin) 2007: Electric Skychurch (The Many Faces of Led Zeppelin [remix]) 2008: Tori Amos (Live at Montreux 1991/1992 [1992]) 2008: The Duhks (This Fall - EP) 2008: Leona Lewis (Demo) 2008: Pat Travers (Led Box: The Ultimate Led Zeppelin Tribute) 2008: Prince (Indigo Nights [konsert 2007]) 2009: Gabriella Cilmi (konsert 2009) 2009: Gandhi, (konsert 2009) 2009: Alfredo Naranjo y El Guajeo con Horacio Blanco 2010: Mary J. Blige, (Stronger withEach Tear [International Edition]) 2010: Adam Lambert, live akustisk 2010 2010: Carlos Santana med Chris Cornell (Guitar Heaven: The Greatest Guitar Classics of All Time) 2010: Treyc Cohen (X Factor 2010) 2011: StillWell (DirtBag)

Sample

• 1990: Sandra («Hiroshima» extended club mix)
• 1991: Son of Bazerk («One Time for the Rebel»)
• 1994: The Prodigy («Rhythm Of Life»)
• 1995: No Remorze («Dark Malice '95»)
• 1998: The Coup («Busterismology»)
• 2001: Nikka Costa («Hope It Felt Good» Mark Ronson remix)