ਸ਼ਹੀਦ ਮੀਨਾਰ, ਢਾਕਾ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
ਸ਼ਹੀਦ ਮੀਨਾਰ (ਬੰਗਾਲੀ: শহীদ মিনার romanised:- Shohid Minar, ਅਨੁਵਾਦ- " ਸ਼ਹੀਦ ਟਾਵਰ") ਢਾਕਾ, ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਮਾਰਕ ਹੈ, ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ 1952 ਦੇ ਬੰਗਾਲੀ ਭਾਸ਼ਾ ਅੰਦੋਲਨ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਾਂ ਦੌਰਾਨ ਮਾਰੇ ਗਏ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
21 ਅਤੇ 22 ਫਰਵਰੀ 1952 ਨੂੰ, ਢਾਕਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਅਤੇ ਢਾਕਾ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਕਾਰਕੁਨ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ ਜਦੋਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਪੁਲਿਸ ਫੋਰਸ ਨੇ ਬੰਗਾਲੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਕਾਰੀਆਂ 'ਤੇ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਜੋ ਆਪਣੀ ਮਾਂ-ਬੋਲੀ, ਬੰਗਾਲੀ ਨੂੰ ਅਧਿਕਾਰਤ ਦਰਜਾ ਦੇਣ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।[1] ਇਹ ਕਤਲੇਆਮ ਢਾਕਾ ਦੇ ਢਾਕਾ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ ਅਤੇ ਰਮਨਾ ਪਾਰਕ ਨੇੜੇ ਹੋਇਆ। ਢਾਕਾ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵਿਦਿਅਕ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੁਆਰਾ 23 ਫਰਵਰੀ[2][3] ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਸਥਾਈ ਸਮਾਰਕ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਜਲਦੀ ਹੀ 26 ਫਰਵਰੀ[3] ਨੂੰ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਪੁਲਿਸ ਫੋਰਸ ਦੁਆਰਾ ਇਸਨੂੰ ਢਾਹ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਭਾਸ਼ਾ ਅੰਦੋਲਨ ਨੇ ਗਤੀ ਫੜੀ, ਅਤੇ ਲੰਬੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬੰਗਾਲੀ ਨੂੰ 1956 ਵਿੱਚ ਪਾਕਿਸਤਾਨ (ਉਰਦੂ ਦੇ ਨਾਲ) ਵਿੱਚ ਅਧਿਕਾਰਤ ਦਰਜਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ। ਮ੍ਰਿਤਕਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ, ਸ਼ਹੀਦ ਮੀਨਾਰ ਨੂੰ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ੀ ਮੂਰਤੀਕਾਰ ਹਮੀਦੁਰ ਰਹਿਮਾਨ ਨੇ ਨੋਵੇਰਾ ਅਹਿਮਦ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਨਾਲ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਬਣਾਇਆ ਸੀ। ਉਸਾਰੀ ਵਿੱਚ ਮਾਰਸ਼ਲ ਲਾਅ ਦੁਆਰਾ ਦੇਰੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਸਮਾਰਕ ਅੰਤ ਵਿੱਚ 1963 ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ 1971 ਵਿੱਚ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੱਕ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਇਸਨੂੰ ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਸਰਚਲਾਈਟ ਦੌਰਾਨ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਢਾਹ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦੀ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇਸ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ 1983 ਵਿੱਚ ਫੈਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ.
ਰਾਸ਼ਟਰੀ, ਸੋਗ, ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਅਤੇ ਹੋਰ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਹਰ ਸਾਲ 21 ਫਰਵਰੀ (ਏਕੁਸ਼ੇ ਫਰਵਰੀ) ਨੂੰ ਸ਼ਹੀਦ ਮੀਨਾਰ 'ਤੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਭਾਸ਼ਾ ਅੰਦੋਲਨ ਦਿਵਸ ਜਾਂ ਸ਼ਹੀਦ ਦਿਵਸ (ਸ਼ਹੀਦ ਦਿਵਸ) ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। 2000 ਤੋਂ, 21 ਫਰਵਰੀ ਨੂੰ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਾਤ ਭਾਸ਼ਾ ਦਿਵਸ ਵਜੋਂ ਵੀ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੈ।
Remove ads
ਹਵਾਲੇ
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads