ਸੁਚੇਤਾ ਕ੍ਰਿਪਲਾਨੀ

ਸੁਚੇਤਾ ਕ੍ਰਿਪਲਾਨੀ (ਜਨਮ ਸੁਚੇਤਾ ਮਜੂਮਦਾਰ 25 ਜੂਨ 1908^[1] -1 ਦਸੰਬਰ 1974^[2][3]) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਸੈਨਾਪਤੀ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਆਗੂ ਸੀ। ਉਹ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੀ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਬਣੀ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਮਹਿਲਾ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਸੀ।

ਕ੍ਰਿਪਲਾਨੀ (ਖੱਬੇ ਤੋਂ ਸੱਜੇ) ਉੱਲਾ ਲਿੰਡਸਟਰੋਮ, ਬਾਰਬਰਾ ਕੈਸਲ, ਕੈਰੀਨ ਵਿਲਸਨ ਅਤੇ ਅਲੀਨੋਰ ਰੂਜ਼ਵੈਲਟ ਨਾਲ 1949 ਵਿੱਚ

ਸੁਚੇਤਾ ਕ੍ਰਿਪਲਾਨੀ
ਤਸਵੀਰ:Sucheta Kriplani.jpg ਸੁਚੇਤਾ ਕ੍ਰਿਪਲਾਨੀ
ਉਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੀ ਮੁਖ ਮੰਤਰੀ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 2 ਅਕਤੂਬਰ 1963 – 14 ਮਾਰਚ 1967
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ	ਚੰਦਰਭਾਨੁ ਗੁਪਤ
ਤੋਂ ਬਾਅਦ	ਚੰਦਰਭਾਨੁ ਗੁਪਤ
ਨਿੱਜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ
ਜਨਮ	25 ਜੂਨ 1908 ਅੰਬਾਲਾ, ਹਰਿਆਣਾ
ਮੌਤ	1 ਦਸੰਬਰ 1974
ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ	ਇੰਕਾ

ਆਜ਼ਾਦੀ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਸੁਚੇਤਾ ਕ੍ਰਿਪਲਾਨੀ ਦੇ ਯੋਗਦਾਨ ਨੂੰ ਵੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। 1908 ਵਿੱਚ ਜਨਮੀ ਸੁਚੇਤਾ ਜੀ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਲਾਹੌਰ ਅਤੇ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਸੀ। ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਭਾਗ ਲੈਣ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਜੇਲ੍ਹ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਹੋਈ। 1946 ਵਿੱਚ ਉਹ ਸੰਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਚੁਣੀ ਗਈ। 1958 ਵਲੋਂ 1960 ਤੱਕ ਉਹ ਭਾਰਤੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਸੀ। 1963 ਤੋਂ 1967 ਤੱਕ ਉਹ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੀ ਮੁੱਖਮੰਤਰੀ ਰਹੀ। 1 ਦਸੰਬਰ 1974 ਨੂੰ ਉਸ ਦਾ ਨਿਧਨ ਹੋ ਗਿਆ। ਆਪਣੇ ਸੋਗ ਸੁਨੇਹਾ ਵਿੱਚ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸੁਚੇਤਾ ਜੀ ਅਜਿਹੇ ਅਨੋਖਾ ਸਾਹਸ ਅਤੇ ਚਰਿੱਤਰ ਦੀ ਨਾਰੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਭਾਰਤੀ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਸਨਮਾਨ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।

ਸੁਚੇਤਾ ਕ੍ਰਿਪਲਾਨੀ ਬਟਵਾਰੇ ਦੀ ਤਰਾਸਦੀ ਵਿੱਚ ਮਹਾਤਮਾ ਗਾਂਧੀ ਦੇ ਬੇਹੱਦ ਕਰੀਬ ਰਹੇ। ਸੁਚੇਤਾ ਕ੍ਰਿਪਲਾਨੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੁਝ ਔਰਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਾਪੂ ਜੀ ਦੇ ਕਰੀਬ ਰਹਿਕੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ। ਉਹ ਨੋਵਾਖਲੀ ਯਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਗਾਂਧੀ ਜੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸੀ। ਸਾਲ 1963 ਵਿੱਚ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੀ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਬਣਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਲਗਾਤਾਰ ਦੋ ਵਾਰ ਲੋਕ ਸਭਾ ਲਈ ਚੁਣੀ ਗਈ। ਸੁਚੇਤਾ ਦਿਲ ਦੀ ਕੋਮਲ ਤਾਂ ਸੀ, ਲੇਕਿਨ ਪ੍ਰਬੰਧਕੀ ਫੈਸਲੇ ਲੈਂਦੇ ਸਮਾਂ ਉਹ ਦਿਲ ਦੀ ਨਹੀਂ, ਦਿਮਾਗ ਦੀ ਸੁਣਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀਤਵ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਰਾਜ ਦੇ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਨੇ ਲਗਾਤਾਰ 62 ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਹੜਤਾਲ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ, ਲੇਕਿਨ ਉਹ ਕਾਰਕੁਨਾਂ ਨਾਲ ਸੁਲਹ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਤਿਆਰ ਹੋਈ, ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰੁਖ਼ ਵਿੱਚ ਨਰਮਾਈ ਆਈ।

ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੀਵਨ

ਉਸਦਾ ਜਨਮ ਅੰਬਾਲਾ, ਪੰਜਾਬ (ਹੁਣ ਹਰਿਆਣਾ ਵਿੱਚ) ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੰਗਾਲੀ ਬ੍ਰਹਮੋ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ।[6] ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਸੁਰੇਂਦਰਨਾਥ ਮਜੂਮਦਾਰ, ਇੱਕ ਮੈਡੀਕਲ ਅਫਸਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਨੌਕਰੀ ਜਿਸ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਤਬਾਦਲਿਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਉਸਨੇ ਕਈ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ, ਉਸਦੀ ਅੰਤਿਮ ਡਿਗਰੀ ਸੇਂਟ ਸਟੀਫਨ ਕਾਲਜ, ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਮਾਸਟਰ ਹੈ।[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]

ਇਹ ਉਹ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਸੰਗਰਾਮ ਗਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]

ਉਹ ਇੱਕ ਸ਼ਰਮੀਲੀ ਬੱਚੀ ਸੀ, ਆਪਣੀ ਦਿੱਖ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀ ਬਾਰੇ ਸਵੈ-ਚੇਤੰਨ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ, ਇੱਕ ਅਨਫਿਨਿਸ਼ਡ ਆਟੋਬਾਇਓਗ੍ਰਾਫੀ ਵਿੱਚ ਦੱਸਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਉਹ ਉਮਰ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਵੱਡੀ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦਾ ਉਸਨੇ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸਦੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦਿੱਤਾ।[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ] ਸੁਚੇਤਾ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ, 10 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਭੈਣ-ਭਰਾਵਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਜਲ੍ਹਿਆਂਵਾਲਾ ਬਾਗ ਕਤਲੇਆਮ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਸੁਣਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਹ ਇੰਨੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆ ਗਏ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਗੁੱਸਾ ਕੁਝ ਐਂਗਲੋ-ਇੰਡੀਅਨ ਬੱਚਿਆਂ 'ਤੇ ਕੱਢਿਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਖੇਡਦੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਲੈ ਕੇ। [ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]

ਉਸਨੇ ਬਨਾਰਸ ਹਿੰਦੂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਸੰਵਿਧਾਨਕ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਬਣਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇੰਦਰਪ੍ਰਸਥ ਕਾਲਜ [7] ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। [8] 1936 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਇੰਡੀਅਨ ਨੈਸ਼ਨਲ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਸਤੀ ਜੇ.ਬੀ. ਕ੍ਰਿਪਲਾਨੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਉਸ ਤੋਂ ਵੀਹ ਸਾਲ ਵੱਡੀ ਸੀ। ਵਿਆਹ ਦਾ ਦੋਵਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਨਾਲ ਹੀ ਖੁਦ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਵੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਨਰਮ ਪੈ ਗਏ। [9]

ਆਜ਼ਾਦੀ ਲਹਿਰ ਅਤੇ ਆਜ਼ਾਦੀ

ਆਪਣੇ ਸਮਕਾਲੀ ਅਰੁਣਾ ਆਸਫ਼ ਅਲੀ ਅਤੇ ਊਸ਼ਾ ਮਹਿਤਾ ਵਾਂਗ, ਉਹ ਭਾਰਤ ਛੱਡੋ ਅੰਦੋਲਨ ਦੌਰਾਨ ਸਭ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਆਈ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਉਸਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਵੰਡ ਦੇ ਦੰਗਿਆਂ ਦੌਰਾਨ ਮਹਾਤਮਾ ਗਾਂਧੀ ਨਾਲ ਨੇੜਿਓਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਉਹ 1946 ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨੋਆਖਲੀ ਗਈ। [ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]

ਉਹ ਭਾਰਤ ਦੀ ਸੰਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਲਈ ਚੁਣੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕੁਝ ਔਰਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ। ਉਹ ਕਾਨਪੁਰ ਹਲਕੇ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਰਾਜ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਮਹਿਲਾ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਚੁਣੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਸੰਵਿਧਾਨ ਦਾ ਖਰੜਾ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਉਪ-ਕਮੇਟੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ। ਉਹ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਲਈ ਚਾਰਟਰ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਉਪ-ਕਮੇਟੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਈ। [ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ] 14 ਅਗਸਤ 1947 ਨੂੰ, ਉਸਨੇ ਨਹਿਰੂ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ "ਟ੍ਰਾਈਸਟ ਵਿਦ ਡੈਸਟੀਨੀ" ਭਾਸ਼ਣ ਦੇਣ ਤੋਂ ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਪਹਿਲਾਂ ਸੰਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦੇ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਸੈਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਵੰਦੇ ਮਾਤਰਮ ਗਾਇਆ। [10] ਉਹ 1940 ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਮਹਿਲਾ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਸੰਸਥਾਪਕ ਵੀ ਸੀ।

ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ

ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਰਾਜਨੀਤੀ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਰਹੀ। 1952 ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀਆਂ ਲੋਕ ਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ਲਈ, ਉਸਨੇ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਕੇਐਮਪੀਪੀ ਦੀ ਟਿਕਟ 'ਤੇ ਚੋਣ ਲੜੀ: ਉਹ ਇੱਕ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੁਆਰਾ ਸਥਾਪਿਤ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਪਾਰਟੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਕਾਂਗਰਸ ਉਮੀਦਵਾਰ ਮਨਮੋਹਿਨੀ ਸਹਿਗਲ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ। ਪੰਜ ਸਾਲ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਉਸੇ ਹਲਕੇ ਤੋਂ ਦੁਬਾਰਾ ਚੁਣੀ ਗਈ, ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਕਾਂਗਰਸ ਉਮੀਦਵਾਰ ਵਜੋਂ।[11] ਉਹ 1967 ਵਿੱਚ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਗੋਂਡਾ ਹਲਕੇ ਤੋਂ ਲੋਕ ਸਭਾ ਲਈ ਆਖਰੀ ਵਾਰ ਚੁਣੀ ਗਈ ਸੀ।[8]

ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਵੀ ਬਣੀ ਸੀ। 1960 ਤੋਂ 1963 ਤੱਕ, ਉਸਨੇ ਯੂਪੀ ਸਰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਕਿਰਤ, ਭਾਈਚਾਰਕ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਉਦਯੋਗ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਈ।[8] ਅਕਤੂਬਰ 1963 ਵਿੱਚ, ਉਹ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੀ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਬਣੀ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਵੀ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਇਹ ਅਹੁਦਾ ਸੰਭਾਲਣ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਔਰਤ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਕਾਰਜਕਾਲ ਦੀ ਮੁੱਖ ਗੱਲ ਰਾਜ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦੀ ਹੜਤਾਲ ਨੂੰ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਨਾਲ ਸੰਭਾਲਣਾ ਸੀ। ਰਾਜ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਹੜਤਾਲ 62 ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਜਾਰੀ ਰਹੀ। ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਉਦੋਂ ਹੀ ਝੁਕੀ ਜਦੋਂ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦੇ ਨੇਤਾ ਸਮਝੌਤਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋਏ। ਕ੍ਰਿਪਲਾਨੀ ਨੇ ਤਨਖਾਹ ਵਾਧੇ ਦੀ ਮੰਗ ਨੂੰ ਠੁਕਰਾ ਕੇ ਇੱਕ ਦ੍ਰਿੜ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕ ਵਜੋਂ ਆਪਣੀ ਸਾਖ ਬਣਾਈ ਰੱਖੀ।

ਜਦੋਂ 1969 ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸ ਵੰਡੀ ਗਈ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਮੋਰਾਰਜੀ ਦੇਸਾਈ ਧੜੇ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਪਾਰਟੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਐਨਸੀਓ ਬਣਾਇਆ। [ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ] ਉਹ 1971 ਦੀ ਚੋਣ ਫੈਜ਼ਾਬਾਦ (ਲੋਕ ਸਭਾ ਹਲਕਾ) ਤੋਂ ਐਨਸੀਓ ਉਮੀਦਵਾਰ ਵਜੋਂ ਹਾਰ ਗਈ। ਉਹ 1971 ਵਿੱਚ ਰਾਜਨੀਤੀ ਤੋਂ ਸੰਨਿਆਸ ਲੈ ਗਈ ਅਤੇ 1974 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤੱਕ ਇਕਾਂਤਵਾਸ ਵਿੱਚ ਰਹੀ। [ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]