Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aquilone – włoski niszczyciel z przełomu XIX i XX wieku, uczestnik I wojny światowej, jedna z sześciu jednostek typu Nembo. Okręt został zwodowany 16 października 1902 roku w stoczni Pattison w Neapolu, a do służby w Regia Marina wszedł w październiku 1903 roku. Jednostka została skreślona z listy floty w marcu 1923 roku.
„Aquilone” w 1905 r. | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia |
Pattison , Neapol |
Położenie stępki |
10 września 1899 |
Wodowanie |
16 października 1902 |
Regia Marina | |
Wejście do służby |
12 października 1903 |
Wycofanie ze służby |
4 marca 1923 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
normalna: 325 ton |
Długość |
całkowita: 64 metry |
Szerokość |
5,94 m |
Zanurzenie |
2,29 m |
Napęd | |
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania 3 kotły moc 5200–5350 KM 2 śruby | |
Prędkość |
30 węzłów |
Zasięg |
2200 Mm przy prędkości 9 węzłów |
Uzbrojenie | |
początkowo: 5 dział kal. 57 mm (5 x I) | |
Wyrzutnie torpedowe |
4 x 350 mm (4 x I) |
Załoga |
51–58 |
„Aquilone” był jednym z sześciu bliźniaczych niszczycieli – pierwszych seryjnie zbudowanych we Włoszech jednostek tej klasy, nie licząc nieudanego „Fulmine”[1]. Okręty zaprojektował inż. Luigi Scaglia przy współpracy specjalistów z brytyjskiej stoczni Thornycroft[2][3].
Okręt został zbudowany w stoczni Pattison w Neapolu[2][4]. Stępkę niszczyciela położono 10 września 1899 roku, został zwodowany 16 października 1902 roku, a do służby w Regia Marina przyjęto go 12 października 1903 roku[2][5].
Okręt był niewielkim, pełnomorskim niszczycielem o długości całkowitej 64 metry (63,39 metra między pionami), szerokości 5,94 metra i zanurzeniu 2,29 metra[2][6]. Wyporność normalna wynosiła 325 ton, zaś pełna 380 ton[2][3]. Okręt napędzany był przez dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej projektowanej mocy 5000 KM (w praktyce maszyny osiągały większą moc, pomiędzy 5200 a 5350 KM), do których parę dostarczały trzy wodnorurkowe kotły Thornycroft[2][5]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 30 węzłów[2][6]. Okręt zabierał początkowo zapas 80 ton węgla[3][uwaga 1]. Po przystosowaniu kotłów do opalania mazutem zasięg wynosił 2200 Mm przy prędkości 9 węzłów (lub 330 Mm przy 25 węzłach)[2][3].
Niszczyciel był uzbrojony w pięć pojedynczych dział sześciofuntowych kal. 57 mm L/43 Nordenfelta M1886[2][5]. Masa działa wynosiła 338 kg, masa naboju 2,73 kg, kąt podniesienia lufy od -10 do +15°, prędkość wylotowa pocisku 670 m/s, zaś szybkostrzelność 18 strz./min[8]. Uzbrojenie uzupełniały cztery pojedyncze wyrzutnie torped kal. 350 mm (14 cali)[2][3][uwaga 2].
Załoga okrętu składała się z 3–5 oficerów oraz 48–53 podoficerów i marynarzy[2][5].
Pomiędzy 1908 a 1912 rokiem na okręcie zainstalowano nowe kotły, przystosowane do opalania paliwem płynnym, a także dodano trzeci komin[2][5]. W 1909 roku dokonano zmiany uzbrojenia jednostki: zdemontowano wszystkie działa kal. 57 mm i wyrzutnie torped kal. 350 mm, instalując cztery pojedyncze działa kal. 76 mm (3 cale) QF L/40 Ansaldo M1897 i dwie pojedyncze wyrzutnie torped kal. 450 mm[2][5]. Po przystąpieniu Królestwa Włoch do I wojny światowej, niszczyciel przystosowano do roli stawiacza min, a na jego pokładzie można było umieścić 10–16 min morskich[2][5]. 24 maja 1915 roku na południowym Adriatyku w okolicach Barletty „Aquilone” wraz z bliźniaczym „Turbine” wziął udział w potyczce z zespołem okrętów austro-węgierskich (krążownik SMS „Helgoland” oraz niszczyciele „Csepel”, „Tátra” i „Lika”), jednak zdołał ujść silniejszemu przeciwnikowi[2][10]. W 1919 roku jedną armatę kal. 76 mm zastąpiono karabinem maszynowym kal. 6,5 mm L/80, demontując także jeden z kotłów wraz z kominem (w wyniku tej zmiany moc siłowni zmniejszyła się do 3400 KM, a prędkość okrętu zmalała do 25 węzłów)[2][3]. 1 lipca 1921 roku niszczyciel został przeklasyfikowany na torpedowiec[2][5]. Jednostka służyła do 4 marca 1923 roku, kiedy została skreślona z listy floty[2][5].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.