Loading AI tools
polski generał brygady Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bazyli Maksimczuk (ur. 7 stycznia 1910 w miejscowości Dołgienki, zm. 29 maja 1989 w Warszawie) – generał brygady Ludowego Wojska Polskiego w stanie spoczynku.
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia |
7 stycznia 1910 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca pułku piechoty |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Syn Andrzeja[1]. Urodził się w rodzinie ukraińsko-polskiej. Do 1931 ukończył cztery klasy gimnazjum w Talnoje.
Od 1932 służył w Armii Czerwonej. Był żołnierzem 8 pułku samochodowego w Tbilisi. Absolwent Szkoły Dowódców Plutonów Armii Czerwonej i kursów w Oficerskiej Szkole Piechoty w Saratowie. Od 1937 był dowódcą kompanii. W 1940 wstąpił do WKP (b). Od czerwca 1941 walczył na Froncie Zachodnim. W listopadzie 1941 został szefem sztabu 9 pułku zmechanizowanego 2 Dywizji Zmechanizowanej. W 1941 skończył kurs w Wyższej Pogranicznej Szkole Armii Czerwonej w Moskwie. W maju 1943 został szefem sztabu 908 pułku strzeleckiego 246 Dywizji Strzeleckiej, latem 1943 walczył pod Kurskiem, a na początku 1944 pod Czernihowem i Tarnopolem jako dowódca pułku. Od maja 1944 służył w stopniu podpułkownika w Wojsku Polskim jako dowódca 1 pułku piechoty. Pułkiem tym dowodził na szlaku bojowym od Bugu do Berlina. W kwietniu 1945 awansowany na pułkownika.
Po wojnie został dowódcą 9 Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza w Nowym Sączu. Na początku 1946 na krótko aresztowany pod zarzutem dopuszczenia do nadużyć w podległych jednostkach. Na początku 1947 roku został zwolniony ze służby w Wojskach Ochrony Pogranicza i na kilka miesięcy powrócił do ZSRR. W sierpniu 1947 roku zmienił obywatelstwo na polskie i wstąpił do Milicji Obywatelskiej. Od września 1948 do września 1949 komendant wojewódzki MO w Olsztynie, następnie zwolniony z MO.
Od 1 listopada 1949 roku do 16 września 1950 roku był słuchaczem kursu dowódców pułków w Wyższej Szkole Piechoty w Rembertowie. Po ukończeniu kursu został wyznaczony na stanowisko dowódcy 1 Praskiego pułku piechoty w Warszawie. Od lipca 1951 roku do sierpnia 1952 roku dowodził 21 Dywizją Piechoty w Lidzbarku Warmińskim.
Do 1957 roku, po zwolnieniu ze stanowiska, pracował w Ministerstwie Przemysłu Drzewnego. Od 1957 roku do maja 1959 roku był komendantem Wojskowego Ośrodka Szkolenia Ogólnego nr 3 przy Oficerskiej Szkole Łączności w Zegrzu. Później był oficerem do zadań specjalnych Zespołu Oficerów do Zadań Specjalnych Szefa Głównego Zarządu Politycznego WP. W grudniu 1969 roku został szefem Zespołu do Spraw Koordynacji Wojskowych Badań Ekonomicznych Sztabu Generalnego WP. W lutym 1970 roku został zwolniony, a następnie przeniesiony do rezerwy ze względu na zły stan zdrowia. W październiku 1980 roku został mianowany generałem brygady w stanie spoczynku. Nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa prof. Henryk Jabłoński.
Został pochowany 5 czerwca 1989 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B4-7-25)[2]. W imieniu żołnierzy WP przemówienie pożegnalne wygłosił zastępca dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego ds. liniowych gen. bryg. Jerzy Słowiński.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.