Bebop

Bebop (również rebop^[2], lub po prostu bop^[2]) – styl jazzowy z początków lat 40. XX wieku. Powstał na wschodnim wybrzeżu USA. Główni twórcy: Charlie Parker (ps. Bird), Dizzy Gillespie, Thelonious Monk, Fats Navarro, Bud Powell. W porównaniu z wcześniejszymi stylami muzyki jazzowej, np. swingiem, charakteryzował się dużą swobodą interpretacyjną, improwizacją, bogatą rytmiką, skokowo rozwijaną melodią i przyspieszeniem frazy^[3]. Dał początek jazzowi nowoczesnemu.

Ten artykuł dotyczy stylu muzycznego. Zobacz też: seria anime Cowboy Bebop.

Bebop

Pochodzenie	swing, Kansas City jazz
Czas i miejsce powstania	wczesne lata 40. XX wieku[1] (około 1940 roku), USA (Nowy Jork)
Instrumenty	saksofon, trąbka, instrumenty dęte, fortepian, kontrabas, perkusja
Największa popularność	od 1945 roku[1] do wczesnych lat 50.
Gatunki pokrewne	jazz awangardowy
Podgatunki
hard bop, cool jazz, post-bop, neo bop(inne języki), bop vocals(inne języki)[1]

Początki

Początki bebopu wiążą się z barem Minton’s Playhouse w Harlemie^[2]. Henry Minton, jego właściciel, popadł w kłopoty finansowe i w październiku 1940 roku musiał powierzyć go jazzmanowi Teddy’emu Hillowi(inne języki). Niedługo potem Hill stworzył zespół jazzowy, w skład którego weszli: Kenny Clarke (bębny), Thelonious Monk (fortepian), Nick Fenton(inne języki) (kontrabas) i Joe Guy(inne języki) (trąbka). Później dołączył do nich Dizzy Gillespie grający na trąbce.

Fani jazzu szybko dostrzegli grupę Hilla. Bar zdobywał coraz większą popularność, m.in. dzięki pojedynkom muzycznym, które się w nim odbywały. Wkrótce bebop zaczęto grać również w wielu innych miejscach Nowego Jorku, skąd rozprzestrzenił się na cały świat.