Loading AI tools
bitwa z okresu wojny polsko-bolszewickiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bój pod Cybulówką – walki polskiego 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych z oddziałami sowieckiej 14 Armii toczone w czasie wojny polsko-bolszewickiej.
Wojna polsko-bolszewicka | |||
Czas |
2–3 czerwca 1920 | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
pod Cybulówką | ||
Terytorium | |||
Przyczyna | |||
Wynik |
nierozstrzygnięta | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Siły | |||
|
Po spektakularnym sukcesie wojsk polskich na Ukrainie i zajęciu 7 maja 1920 Kijowa, front ustabilizował się na linii od Prypeci, wzdłuż Dniepru, przez Białą Cerkiew, Skwirę, Lipowiec, Bracław, Wapniarkę do Jarugi nad Dniestrem[2][3][4].
Armia Czerwona wykorzystała okres zastoju na reorganizację sił i przygotowanie ofensywy. W rejon działań przybyła 1 Armia Konna Siemiona Budionnego. 26 maja rozpoczęła się sowiecka ofensywa na Ukrainie[5][6]. 1 Armia Konna miała uderzyć na styk polskich 3. i 6 Armii, rozbić 13 Dywizję Piechoty, wejść na tyły 3 Armii i współdziałając z 12 Armią zamknąć i rozbić ją w Kijowie. Na kierunku polskiej 6 Armii uderzenie pomocnicze wykonać miała 14 Armia, z zadaniem opanowania rejonu Winnica-Zmierzynka[7].
Jednostka | Dowódca | Podporządkowanie |
Wojsko Polskie | ||
---|---|---|
12 Dywizja Piechoty | gen. Marian Januszajtis | 6 Armia |
⇒ 53 pułk piechoty | 12 Dywizja Piechoty | |
→ II/ 53 pułku piechoty | grupa wypadowa | |
→ III/ 53 pułku piechoty | ||
→ batalion 54 pułku piechoty | ||
⇒ 12 pułk artylerii polowej | ||
→ bateria 12 pułku artylerii polowej | grupa wsparcia | |
Armia Czerwona | ||
60 Dywizja Strzelców | Piotr Iwanow[8] | 14 Armia |
1 czerwca 1920 dowódca 12 Dywizji Piechoty gen. Januszajtis wydał rozkaz przeprowadzenia wypadu na Cybulówkę – Obodówkę. Jego celem było rozpoznanie sił sowieckich koncentrujących się przed frontem dywizji. Oddział wypadowy stanowiły II i III batalion 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych i jeden batalion 54 pułku piechoty Strzelców Kresowych, wzmocnione baterią 12 pułku artylerii polowej[10]. Dowodzenie nad nim przejął pełniący obowiązki dowódcy 53 pp kpt. Jan Góra[11]. Na czas działań stanowiska opuszczone przez bataliony 53 pp dozorował 6 pułk ułanów.
2 czerwca oddział ruszył w kierunku obiektu wypadu. W południe zajęto bez walk Cybulówkę, a kompanie III batalionu ruszyły na sąsiednią Tatarówkę (Tarkanówkę?). Tu jednak Sowieci zorganizowali obronę. Dopiero przy wsparciu ogniowym baterii artylerii piechota zdobyła Tatarówkę. Nie zdecydowano się jednak pozostać we wsi i na nocleg powrócono do Cybulówki[12]. 3 czerwca po raz kolejny zdobywano Tatarówkę i sąsiednią Obodówkę, a następnie Trościaniec. Sowieci wycofali się jednak do okopów z czasów I wojny światowej na wzgórzach za Obodówką. Kolejne uderzenia polskich batalionów przynosiły zyski terenowe, ale nie osiągano celu wypadu. Sowieci wycofali się, nie ponosząc większych strat. Po południu bataliony otrzymały rozkaz powrotu na stanowiska wyjściowe[10].
Wypad nie przyniósł oczekiwanych rezultatów. Nie wzięto jeńców i nie zdobyto informacji o koncentracji sił sowieckich[12].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.