Bitwa pod Ocañą
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bitwie pod Ocañą – starcie zbrojne, które miało miejsce 19 listopada 1809 roku. Wojska francuskie dowodzone przez marszałka Nicolasa Soulta i króla Józefa Bonaparte odniosły swe największe zwycięstwo w czasie wojny w Hiszpanii. Generał Juan de Arizagua, dowódca hiszpański stracił ponad 20 000 zabitych, rannych, wziętych do niewoli i zaginionych (w większości dezerterów), głównie dzięki znakomitemu wykorzystaniu przez Soulta zalet polskiej i francuskiej lekkiej kawalerii.
Wojny napoleońskie w Hiszpanii i Portugalii | |||
Ułani: Z lewej lansjer z Pułku Nadwiślańskiego Konopki | |||
Czas |
19 listopada 1809 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Wynik |
zwycięstwo francuskie | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
39,95°N 3,50°W |
Historyk wojen napoleońskich William Napier pisał: „Hiszpanie nadciągali kłusem; Sebastiani kazał Parisowi, by z pułkiem lekkiej kawalerii i polskimi lansjerami spadł na prawą flankę zbliżających się szwadronów, co zostało wykonane z wielkim animuszem, szczególnie przez Polaków i poważnie pomieszało wysiłki hiszpańskiego generała, starającego się uleczyć sytuację powstałą na zaatakowanym skrzydle”[1].
Strategiczne konsekwencje przegranej były nie do naprawienia, bowiem w ciągu kilku godzin wyeliminowane zostały jedyne siły zdolne do obrony południowej Hiszpanii; cały ten obszar został podbity w czasie zimowej kampanii w Andaluzji.