Brandtaucher
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Brandtaucher – pierwszy niemiecki dwuosobowy pojazd zanurzalny skonstruowany przez Wilhelma Bauera. Zwodowany został 8 grudnia 1850 i wziął udział w I wojnie o Szlezwik, gdzie przez pogłoski o swym powstaniu w znacznym stopniu przyczynił się do odsunięcia dalej od brzegu duńskiej floty prowadzącej blokadę Kilonii[1][2]. Kiedy jednak Bauer nagłośnił ten fakt, jednostka zatonęła bez ofiar w ludziach 1 lutego 1851 roku. Ulepszoną i powiększoną wersję okrętu Bauer bezskutecznie oferował kilku rządom. Wydobyty w 1887 roku, znajduje się obecnie w Muzeum Wojskowo-Historycznym Bundeswehry w Dreźnie. Jednostka ma 8,07 metra długości i 2,01 metra szerokości, przy zanurzeniu 2,63 metra oraz wyporności 28,2 tony na powierzchni i 30,95 tony w zanurzeniu[3].
Klasa | |||
---|---|---|---|
Historia | |||
Stocznia |
Schweffel & Howaldt | ||
Wodowanie |
8 grudnia 1850 | ||
Zamówiony dla Związek Niemiecki | |||
Zatonął |
1 lutego 1851 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
| ||
Długość |
8,07 metra | ||
Szerokość |
2,01 metra | ||
Zanurzenie |
2,63 metra | ||
Napęd | |||
mechanizm pedałowy | |||
|